เอาจริงๆเลยนะผมได้เข้าไผฝึกงานที่สถานประกอบการแห่งหนึ่ง (บริษัทมหาชนอันดัอันดับต้นๆ) ระดับการศึกษามันมีผลต่อหน้าที่การงานจริงๆ นี้ไม่ได้ดราม่าเลย แต่ภาษีมันค้ำจริงๆ ไลน์ผลิตที่เขาไม่ได้จบอะไรมา หลายๆคนเก่งกว่าเรา เก่งกว่าพวกปริญาในออฟฟิต หรืออาจเก่งกว่า บอร์ดบริหารด้วยซ้ำ เราคำนวณนั่นนี่ตามวิธีการในตำรา แต่เขาในบางสิ่งบางอย่างมันก็ทำให้เรารู้เเลยว่าเราทำเรื่องง่ายๆ บางทีเราก็ทำให้ยากกันไปเองจริงๆ
เงินเดือนก็น้อยกว่า งานก็เยอะกว่า แถมยังเลิกช้ากว่าเราอีก ถ้าเขามีโอกาสมากกว่านี้ ถ้ามีวุฒิการศึกษามาดันเขา เขาคงมีอนาคตที่มันไปได้ดีกว่านี้อะ
ปริญญามันวัดค่าของคนไม่ได้ก็จริง แต่มันก็คือตัว
ช่วยในการผลักดันเราให้บินได้สูงกว่าคนอื่น.
สุดท้าย...อย่าเอาแต่คิดว่าเรียนไม่จบก็มีอนาคตได้ ถ้าคุณไม่ได้เป็นในสิ่งเหล่านี้
1.บ้านรวย มีธุรกิจให้ตัวเองทำ และตัวเองก็เอาด้วย.
2.ขยันทำมาหากิน อดทน ไม่เลือกความสบายเอาเข้าก่อน
3.ฉลาด มีความสามารถ ใช้ตัวเองเป็น
4.ประหยัด อดออม กิเลศน้อย
ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในพวกเหล่านี้ ถ้ามีโอกาสเรียน เรียนเหอะครับ วันนี้คุณอาจยังมีพ่อ แม่ หรือคนคอยซัพพอทให้เงินคุณใช้ ยังมีแรงที่จะประเคนให้คุณได้ แต่เชื่อเถอะครับสักวันนึงช่วงเวลาแบบนั้นมันก้ต้องจบลง และคุณก็ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวคุณเอง ไม่สำคัญว่าคุณจะเกิดมาต้นทุนน้อยกว่าหรือเกิดมาในสภาพแวดล้อนยังไง เพราะ คุณเองทั้งนั้นแหละที่จำกำหนดได้ว่าคุณจะมีคุณภาพชีวิตแบบไหน ได้อยู่ในสังคมแบบไหน เเชื่อเถอะว่าหาตังใช้มันเหนื่อยกว่าเรียนละคนที่ส่งเราเรียน เหนื่อยกว่าแน่นอน.
ปล.ผมก็คือคนนึงที่ต้องซิ่วจากมหาลัยปี 3 ทั้งๆที่รายวิชาอื่นๆผ่าน แต่ติดกลศาสตร์ สาม หรืออาจสี่ไม้ด้วยซ้ำ ต้องมาเรียนปวส กับเด็กๆที่อายุอาจห่างถึง 5 ปีด้วยซ้ำ แต่ทั้งหมดก็ต้องดิ้นเพื่อตัวเองทั้งนั้น นี่กะเรียนจบจะทำงานไปแล้วก็ เรียนต่อเอาเสาอาทิตย์ ตั้งใจไว้ว่ายังไงก็ต้องเอาปริญญาสักใบให้ชีวิต ให้พ่อแม่รู่ว่าถึงเราจะเกเร แต่เราก็ไม่เคยลืมว่าเขาส่งเราเรียนมาเหนื่อยแค่ไหนละหวังรออะไรจากเราอยู่.
ขอบคุณสำหรับการอ่านเรื่องราวของผมและหวังว่าทัศนคติที่ผมได้มาจากประสบการณ์ จะเป็นตัวกระจะเป็นตัวกระตุ้นในใครๆที่คิดท้อกับชีวิตให้สู้ให้สุดด้วยกันครับ.
คุณค่าของวุฒิการศึกษานั้นสำคัญจริงๆ
เงินเดือนก็น้อยกว่า งานก็เยอะกว่า แถมยังเลิกช้ากว่าเราอีก ถ้าเขามีโอกาสมากกว่านี้ ถ้ามีวุฒิการศึกษามาดันเขา เขาคงมีอนาคตที่มันไปได้ดีกว่านี้อะ
ปริญญามันวัดค่าของคนไม่ได้ก็จริง แต่มันก็คือตัว
ช่วยในการผลักดันเราให้บินได้สูงกว่าคนอื่น.
สุดท้าย...อย่าเอาแต่คิดว่าเรียนไม่จบก็มีอนาคตได้ ถ้าคุณไม่ได้เป็นในสิ่งเหล่านี้
1.บ้านรวย มีธุรกิจให้ตัวเองทำ และตัวเองก็เอาด้วย.
2.ขยันทำมาหากิน อดทน ไม่เลือกความสบายเอาเข้าก่อน
3.ฉลาด มีความสามารถ ใช้ตัวเองเป็น
4.ประหยัด อดออม กิเลศน้อย
ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในพวกเหล่านี้ ถ้ามีโอกาสเรียน เรียนเหอะครับ วันนี้คุณอาจยังมีพ่อ แม่ หรือคนคอยซัพพอทให้เงินคุณใช้ ยังมีแรงที่จะประเคนให้คุณได้ แต่เชื่อเถอะครับสักวันนึงช่วงเวลาแบบนั้นมันก้ต้องจบลง และคุณก็ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวคุณเอง ไม่สำคัญว่าคุณจะเกิดมาต้นทุนน้อยกว่าหรือเกิดมาในสภาพแวดล้อนยังไง เพราะ คุณเองทั้งนั้นแหละที่จำกำหนดได้ว่าคุณจะมีคุณภาพชีวิตแบบไหน ได้อยู่ในสังคมแบบไหน เเชื่อเถอะว่าหาตังใช้มันเหนื่อยกว่าเรียนละคนที่ส่งเราเรียน เหนื่อยกว่าแน่นอน.
ปล.ผมก็คือคนนึงที่ต้องซิ่วจากมหาลัยปี 3 ทั้งๆที่รายวิชาอื่นๆผ่าน แต่ติดกลศาสตร์ สาม หรืออาจสี่ไม้ด้วยซ้ำ ต้องมาเรียนปวส กับเด็กๆที่อายุอาจห่างถึง 5 ปีด้วยซ้ำ แต่ทั้งหมดก็ต้องดิ้นเพื่อตัวเองทั้งนั้น นี่กะเรียนจบจะทำงานไปแล้วก็ เรียนต่อเอาเสาอาทิตย์ ตั้งใจไว้ว่ายังไงก็ต้องเอาปริญญาสักใบให้ชีวิต ให้พ่อแม่รู่ว่าถึงเราจะเกเร แต่เราก็ไม่เคยลืมว่าเขาส่งเราเรียนมาเหนื่อยแค่ไหนละหวังรออะไรจากเราอยู่.
ขอบคุณสำหรับการอ่านเรื่องราวของผมและหวังว่าทัศนคติที่ผมได้มาจากประสบการณ์ จะเป็นตัวกระจะเป็นตัวกระตุ้นในใครๆที่คิดท้อกับชีวิตให้สู้ให้สุดด้วยกันครับ.