เรื่องของเรื่องก็คือรู้จักกับพี่หมอผ่านทางเฟสบุ๊คค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจให้แอดพี่เขาไป ซักพักพี่เขาก็รับแอด ก็ทักทายคุยกันปกติ ด้วยความที่พี่เขาเป็นหมอ พอออนก็ไม่ค่อยได้ตอบเรา (ให้นึกถึงหมอแล็ปแพนด้านะคะ ทำงานจนขอบตาดำแบบนั้นเลยค่ะ แซวๆ 5555) นานๆไปเราก็รู้สึกว่าไม่ได้คุยกัน ลบเพื่อนดีกว่าไหมนะ อารมณ์แอบชอบแล้วเขาไม่สนตัดใจดีกว่า
เราก็เลยบอกพี่เขาว่า “น้องขอลบเพื่อนน้า ไม่ค่อยได้คุยเลย” พี่เขาก็ตอบกลับมา “อย่าลบสิ คุยกันก่อน เข้าใจเขาหน่อย เขาทำงานแล้ว” ตอนนั้นเราอยู่มหาวิทยาลัยปี 2 ค่ะ สงสัยกลัวว่าเราจะไม่ค่อยรู้จักโลกของคนทำงาน รีบดักคอเราไว้ เขาเลยบอกอีกว่า “เข้าใจตาแก่แบบเขาหน่อย เข้าเวรเยอะไม่ค่อยว่าง”
ฮั่นแหนะ! มีการมาขุดหลุมน้อยๆให้เราตกบ่วงซะด้วย จินตนาการสูงเข้าข้างตัวเองสุดๆว่าเขาฉุดรั้งเราไว้ เขาอาจมีใจให้เราก็ได้ อิอิ
หลังจากเอ่ยขอลบเพื่อน พอพี่เขาออนก็จะเข้ามาคุยเล่นกับเรา คุยกันเกือบทุกวัน จากเราเป็นคนไม่ค่อยติดมือถือมาก ติดงอมแงมเลยช่วงนั้น
เรื่องที่คุยกันส่วนมากจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแพทย์ค่ะ พอดีเราเรียนเกี่ยวกับพวกทำสื่อทางการแพทย์ค่ะ เลยได้เรียนวิชาที่ตรงกับแพทย์ บางวันก็เอากระทู้พันทิปเกี่ยกับเพศศึกษามานั่งคุยกัน (คนดีๆที่ไหนเขาเอามาคุย มานั่งนึกเราก็ตลก) ถกเถียงกันไปไร้สาระค่ะ 5555 เหมือนคุยกันถูกภาษาความสนิทก็ยิ่งพัฒนาขึ้นเรื่อยๆค่ะ
เราสนิทกันมากขึ้น เรียกว่าถ้าพี่เขามาออน ก็คุยกับเราตลอด เพราะชอบออนตรงกัน ประมาณช่วง 5 ทุ่มยันตี 2 ตี 3 ค่ะ แต่ก็จะมีหายไปบ้างตามเวลาที่เข้าเวรเยอะ ทำงานเยอะ พอมาถึงก็จะมาบ่นให้เราฟังค่ะ
วันนั้นเราบ่นว่าไม่ค่อยมีเวลากินข้าวเลย งานเยอะมากกก นอนดึก นอนเช้ามาหลายวันและเนี่ย พี่เขาเลยเล่าให้เราฟังว่า เขาทำงาน 8 โมงยัน 5 โมงเย็น เข้าเวรต่อตอน 1 ทุ่ม ออกเวร 7 โมงเช้า วนลูปเป็นแบบนี้ประมาณ 3-4 วัน จนคืนนึงที่พี่เขาเพลอหลับไปตอนเข้าเวรค่ะ แต่พยาบาลโทรมาเรียกว่า “คุณหมอคนไข้ช็อกค่ะ” พี่เขาก็ตอบว่า “ครับ” แต่ก็หลับต่อ ซักอึดใจพยาบาลโทรมาอีกรอบว่า “คุณหมอคะ คนไข้หัวใจหยุดเต้นค่ะ” พี่เขาเลยตาสว่างวิ่งเป็น the flash เลย ตอนนั้นฟังทั้งสงสารทั้งขำ ได้แต่พิมพ์ตอบว่า “สงสารนะ แต่ขอโทษที่น้องก็ขำ 555555” ใจก็คิดเริ่มสงสารชีวิตพี่หมอซะแล้วสิ คิดเอาเองว่าเขามาเล่าอย่างงี้สงสัยต้องการคนไปดูแล ลืมตัวว่าตัวเองบ่นก่อน อิอิ (จินตนาการสูงมากกกกก ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน 555555)
มาถึงจุดพีค วัน April fool day โดยปกติไม่ค่อยมีใครมาแกล้งในวันนี้เท่าไหร่ เลยไม่ได้สนใจกับวันนี้มากนัก ไม่คิดว่าจะมีคนมาแกล้ง พี่หมอก็ออนก่อนเที่ยงคืนแล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ ซักพักพี่เขาก็บอกว่า “มีอะไรจะบอก เกลียดมากนะครับ” เราก็ความเอ๋อเลยตอบไปว่า “ขอบคุณนะ ชอบให้มีคนเกลียด (เราเป็นคนบ้าค่ะไม่ต้องตกใจ 55555)” พี่เขาตอบกลับมาว่า “#aprilfoolday จุ๊บเหม่ง” ทำเอาเราเอ๋อไปเลย แบบ ห๊ะ อะไร ไอ้บ้าเอ้ย เลยตอบแก้เขินว่า “ไปผ่าตัดไป สู้ๆ” ก่อนหน้านี้พี่เขาบอกมีผ่าตัดด่วน ทำไรไม่ถูกไล่ไปก่อน 5555 พี่เขาเลยย้ำอีกครั้งว่า “ล้อเล่นน่า รักนะครับ ไปและๆ” คือตอนนั้นเขินมากกก ดิ้นๆอยู่บนที่นอน ทำงานไม่ออก อยากจะกรี๊ดก็กลัวพ่อแม่ตกใจ 555555
หลังจากวันนั้นค่ะ พี่แกก็ไม่ได้มีการขอคบใดๆ เหมือนต่างฝ่ายต่างรู้นะว่าชอบกันนะ รักกันนะ คุยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ก็ดี อารมณ์ว่าศึกษาดูใจกันไป เราก็ไม่ได้เรียกร้อง ไม่เอ่ยถึงคำบอกรักวันนั้นด้วย เขินค่ะ เขินมากกก ยังเขินยันปัจจุบันนี้เลยค่า เขินเก่งสุดๆ 55555
จุดพีคอีกจุดค่ะ พี่หมอกำลังใช้ทุนหมด เขาจะไปต่อเฉพาะทางต่อที่ศิริราช (จบศิริราช เป็นที่ 1 ของรุ่น เก่งจนยอมใจแล้วค่ะพ่อคุณขาาาาา) ส่วนเราก็กำลังไปอเมริกาค่ะ ไปแค่ work and travel สั้นๆนะคะ ประมาณ 3 เดือน ตอนนั้นจำได้ว่าวุ่นวายมาก งานที่เราเลือกต้องหาที่พัก กลางคืนนอกจากปั่นโปรเจ็กก็คือโทรไปอเมริกาทุกคืน เพื่อถามเรื่องบ้าน (นอกเรื่องไปไกล พอๆ) พี่เขาเลยตัดสินใจจะเลิกเล่นเฟสค่ะ ตอนนั้นเราก็เศร้านะคะ แอบ อ้าวเฮ้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา แต่เรารู้ดีว่าแค่ต้องไปเรียนต่อพี่เขาก็เครียดแล้ว เราเลยไม่ได้ยื้ออะไรเขา มานึกตอนนี้อยากตีตัวเองให้ตายนัก ทำไมไม่รู้จักห้ามมมมม
จนได้ข้อสรุปว่า พี่เขาจะปิดเฟสตอนวันเกิด (13 พฤษภาคม) ความจริงเราขอไว้ค่ะ บอกว่ามีของจะให้ รอก่อนทำให้ไม่ทัน 5555 แต่มีจริงๆน้า เราทำโปรเจ็กวันเกิดให้ค่ะ เป็นคลิปวีดีโอ 2 คลิป ภาพกัปตันอเมริกา เราสองคนชอบกัปตันอเมริกามากค่ะ ความจริงกัปตินคือสเป็กเราเลยค่ะ แอบเผยความจริงจากใจว่า เราคิดมาตลอดเลยค่ะว่า ถ้าแต่งงานจะไม่แต่งเข้าบ้านคนจีน (กราบขอโทษคนไทยเชื้อสายจีนทุกคนนะคะ ไม่ได้เกลียดแต่ไม่ใช่ทางเลยไม่คิดจะแต่งงานเข้าบ้านคนจีนค่า ให้อภัยข้าน้อยด้วยยยย
) แต่พี่หมอนี่จีนจ๋าเลยค่ะ จีนมากกก ขาวจั๊วสุดๆ สงสัยจะจริงว่าเกลียดอะไรได้แบบนั้น 5555555
พอถึง 13 พฤษภา พี่หมอลางานเพื่อฉลองวันเกิดตัวเองเลยทีเดียว เราก็อวยพรค่ะ พี่เขามีแซวว่า “ช้าไปนะครับ ไม่ทันคนแรกนะ” เพราะน้องสาวเขาอวยพรก่อน เราเลยหยอดไปว่า “ไม่อยากเป็นคนแรกหรอก อยากเป็นคนสุดท้าย ฮิ้วววว”
ตอนนั้นก็ขำค่ะ ขำมากตอนเขาแซวว่าเราร้องเพลงไม่ตรงคีย์ (วีดีโอ 2 อัน เป็นอวยพรวันเกิด อันที่ 2 เป็นวีดีโอเมดเล่ย์ร้องเพลงค่ะ) แต่พอจะจากจริงๆ ก็ร้องไห้ทั้งคู่ค่ะ ต่างคนต่างร้อง แล้วก็ปลอบกันไม่ให้ร้องค่ะ พี่หมอรู้สึกแย่มากที่ไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย พี่เขาเลยส่งเพลง “รักนิรันดร์” มาให้เราค่ะ เพลงดีมากๆ ไปลองฟังดูนะคะ ทุกวันนี้เราฟังยังน้ำตาซึมเลยค่ะ ToT
เรื่องราวเราสองคนก็จากกันจากตอนนั้นค่ะ ตอนนี้เราไม่มีช่องทางติดต่อพี่หมอแล้วค่ะ ปากหนักไม่ยอมขอไลน์ขอเบอร์ ฮืออออ ToT เราคอยอวยพรวันเกิดเขาทุกครั้ง แอบทำของไว้ให้ คิดว่าวันนึงเราจะเจอกัน จะได้ให้พี่เขา แต่นี้ก็สามปีแล้วค่ะ เริ่มคิดว่าคงไม่ได้กันแล้ว ถึงเราจะรักเหมือนเดิม แต่ไม่รู้ว่าพี่เขายังรักเราไหม (โหมดดราม่า แงงง) เพื่อนๆของเรายุให้มาตั้งกระทู้ตามหาพี่เขาค่ะ บอกว่าคนเยอะๆช่วยหาพี่เขาได้แน่นอน แถมยังยุให้เราไปตามหาพี่เขาที่ศิริราชอีก จริงๆเราเคยไปหานะคะ แต่ไม่เจอหรือเดินสวนกันแต่เราไม่รู้ก็เป็นได้ค่ะ เพราะเอาจริงๆเรากับพี่หมอไม่เจอกันเลยค่ะ พิมพ์คุยกันอย่างเดียวเลย มีแต่คำมั่นสัญญากันว่า ให้ต่างคนต่างไปทำความฝัน แล้วค่อยมาเจอกัน ตอนนี้เราเรียนจบแล้วค่ะ วันรับปริญญาแอบชะเง้อมองหาพี่เขาด้วย พี่เขาบอกว่าจะมา แต่สงสัยไม่ได้มา 55555
สุดท้ายเราเลยอยากได้คำแนะนำค่ะ ว่าควรทำยังไงดีคะ เราจะบุกรุกไปยังพื้นที่ของพี่เขาเพื่อหาตัวดีไหมคะ หรือจะรอตามสัญญา เอาจริงๆเริ่มรอไม่ไหวคะ ความคิดถึงและความรักมันเอ่อล้นมากกกก 55555
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ มันยาวมากกก ซึ้งใจมากๆเลยค่ะ ใครอยากให้คำแนะนำเรา อยากด่าเรา(อย่าด่าแรงนะคะ กลัวค่าาา) หรือช่วยตามหาก็ได้ค่ะ เรายินดีรับทุกอย่างเลยค่า 555555
ทำยังไงดีคะ แอบรักพี่หมอมา 3 ปีแล้วค่า >o<
เราก็เลยบอกพี่เขาว่า “น้องขอลบเพื่อนน้า ไม่ค่อยได้คุยเลย” พี่เขาก็ตอบกลับมา “อย่าลบสิ คุยกันก่อน เข้าใจเขาหน่อย เขาทำงานแล้ว” ตอนนั้นเราอยู่มหาวิทยาลัยปี 2 ค่ะ สงสัยกลัวว่าเราจะไม่ค่อยรู้จักโลกของคนทำงาน รีบดักคอเราไว้ เขาเลยบอกอีกว่า “เข้าใจตาแก่แบบเขาหน่อย เข้าเวรเยอะไม่ค่อยว่าง”
ฮั่นแหนะ! มีการมาขุดหลุมน้อยๆให้เราตกบ่วงซะด้วย จินตนาการสูงเข้าข้างตัวเองสุดๆว่าเขาฉุดรั้งเราไว้ เขาอาจมีใจให้เราก็ได้ อิอิ
เรื่องที่คุยกันส่วนมากจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแพทย์ค่ะ พอดีเราเรียนเกี่ยวกับพวกทำสื่อทางการแพทย์ค่ะ เลยได้เรียนวิชาที่ตรงกับแพทย์ บางวันก็เอากระทู้พันทิปเกี่ยกับเพศศึกษามานั่งคุยกัน (คนดีๆที่ไหนเขาเอามาคุย มานั่งนึกเราก็ตลก) ถกเถียงกันไปไร้สาระค่ะ 5555 เหมือนคุยกันถูกภาษาความสนิทก็ยิ่งพัฒนาขึ้นเรื่อยๆค่ะ
เราสนิทกันมากขึ้น เรียกว่าถ้าพี่เขามาออน ก็คุยกับเราตลอด เพราะชอบออนตรงกัน ประมาณช่วง 5 ทุ่มยันตี 2 ตี 3 ค่ะ แต่ก็จะมีหายไปบ้างตามเวลาที่เข้าเวรเยอะ ทำงานเยอะ พอมาถึงก็จะมาบ่นให้เราฟังค่ะ
วันนั้นเราบ่นว่าไม่ค่อยมีเวลากินข้าวเลย งานเยอะมากกก นอนดึก นอนเช้ามาหลายวันและเนี่ย พี่เขาเลยเล่าให้เราฟังว่า เขาทำงาน 8 โมงยัน 5 โมงเย็น เข้าเวรต่อตอน 1 ทุ่ม ออกเวร 7 โมงเช้า วนลูปเป็นแบบนี้ประมาณ 3-4 วัน จนคืนนึงที่พี่เขาเพลอหลับไปตอนเข้าเวรค่ะ แต่พยาบาลโทรมาเรียกว่า “คุณหมอคนไข้ช็อกค่ะ” พี่เขาก็ตอบว่า “ครับ” แต่ก็หลับต่อ ซักอึดใจพยาบาลโทรมาอีกรอบว่า “คุณหมอคะ คนไข้หัวใจหยุดเต้นค่ะ” พี่เขาเลยตาสว่างวิ่งเป็น the flash เลย ตอนนั้นฟังทั้งสงสารทั้งขำ ได้แต่พิมพ์ตอบว่า “สงสารนะ แต่ขอโทษที่น้องก็ขำ 555555” ใจก็คิดเริ่มสงสารชีวิตพี่หมอซะแล้วสิ คิดเอาเองว่าเขามาเล่าอย่างงี้สงสัยต้องการคนไปดูแล ลืมตัวว่าตัวเองบ่นก่อน อิอิ (จินตนาการสูงมากกกกก ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน 555555)
มาถึงจุดพีค วัน April fool day โดยปกติไม่ค่อยมีใครมาแกล้งในวันนี้เท่าไหร่ เลยไม่ได้สนใจกับวันนี้มากนัก ไม่คิดว่าจะมีคนมาแกล้ง พี่หมอก็ออนก่อนเที่ยงคืนแล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ ซักพักพี่เขาก็บอกว่า “มีอะไรจะบอก เกลียดมากนะครับ” เราก็ความเอ๋อเลยตอบไปว่า “ขอบคุณนะ ชอบให้มีคนเกลียด (เราเป็นคนบ้าค่ะไม่ต้องตกใจ 55555)” พี่เขาตอบกลับมาว่า “#aprilfoolday จุ๊บเหม่ง” ทำเอาเราเอ๋อไปเลย แบบ ห๊ะ อะไร ไอ้บ้าเอ้ย เลยตอบแก้เขินว่า “ไปผ่าตัดไป สู้ๆ” ก่อนหน้านี้พี่เขาบอกมีผ่าตัดด่วน ทำไรไม่ถูกไล่ไปก่อน 5555 พี่เขาเลยย้ำอีกครั้งว่า “ล้อเล่นน่า รักนะครับ ไปและๆ” คือตอนนั้นเขินมากกก ดิ้นๆอยู่บนที่นอน ทำงานไม่ออก อยากจะกรี๊ดก็กลัวพ่อแม่ตกใจ 555555
หลังจากวันนั้นค่ะ พี่แกก็ไม่ได้มีการขอคบใดๆ เหมือนต่างฝ่ายต่างรู้นะว่าชอบกันนะ รักกันนะ คุยกันไปเรื่อยๆแบบนี้ก็ดี อารมณ์ว่าศึกษาดูใจกันไป เราก็ไม่ได้เรียกร้อง ไม่เอ่ยถึงคำบอกรักวันนั้นด้วย เขินค่ะ เขินมากกก ยังเขินยันปัจจุบันนี้เลยค่า เขินเก่งสุดๆ 55555
จุดพีคอีกจุดค่ะ พี่หมอกำลังใช้ทุนหมด เขาจะไปต่อเฉพาะทางต่อที่ศิริราช (จบศิริราช เป็นที่ 1 ของรุ่น เก่งจนยอมใจแล้วค่ะพ่อคุณขาาาาา) ส่วนเราก็กำลังไปอเมริกาค่ะ ไปแค่ work and travel สั้นๆนะคะ ประมาณ 3 เดือน ตอนนั้นจำได้ว่าวุ่นวายมาก งานที่เราเลือกต้องหาที่พัก กลางคืนนอกจากปั่นโปรเจ็กก็คือโทรไปอเมริกาทุกคืน เพื่อถามเรื่องบ้าน (นอกเรื่องไปไกล พอๆ) พี่เขาเลยตัดสินใจจะเลิกเล่นเฟสค่ะ ตอนนั้นเราก็เศร้านะคะ แอบ อ้าวเฮ้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา แต่เรารู้ดีว่าแค่ต้องไปเรียนต่อพี่เขาก็เครียดแล้ว เราเลยไม่ได้ยื้ออะไรเขา มานึกตอนนี้อยากตีตัวเองให้ตายนัก ทำไมไม่รู้จักห้ามมมมม
จนได้ข้อสรุปว่า พี่เขาจะปิดเฟสตอนวันเกิด (13 พฤษภาคม) ความจริงเราขอไว้ค่ะ บอกว่ามีของจะให้ รอก่อนทำให้ไม่ทัน 5555 แต่มีจริงๆน้า เราทำโปรเจ็กวันเกิดให้ค่ะ เป็นคลิปวีดีโอ 2 คลิป ภาพกัปตันอเมริกา เราสองคนชอบกัปตันอเมริกามากค่ะ ความจริงกัปตินคือสเป็กเราเลยค่ะ แอบเผยความจริงจากใจว่า เราคิดมาตลอดเลยค่ะว่า ถ้าแต่งงานจะไม่แต่งเข้าบ้านคนจีน (กราบขอโทษคนไทยเชื้อสายจีนทุกคนนะคะ ไม่ได้เกลียดแต่ไม่ใช่ทางเลยไม่คิดจะแต่งงานเข้าบ้านคนจีนค่า ให้อภัยข้าน้อยด้วยยยย
พอถึง 13 พฤษภา พี่หมอลางานเพื่อฉลองวันเกิดตัวเองเลยทีเดียว เราก็อวยพรค่ะ พี่เขามีแซวว่า “ช้าไปนะครับ ไม่ทันคนแรกนะ” เพราะน้องสาวเขาอวยพรก่อน เราเลยหยอดไปว่า “ไม่อยากเป็นคนแรกหรอก อยากเป็นคนสุดท้าย ฮิ้วววว”
เรื่องราวเราสองคนก็จากกันจากตอนนั้นค่ะ ตอนนี้เราไม่มีช่องทางติดต่อพี่หมอแล้วค่ะ ปากหนักไม่ยอมขอไลน์ขอเบอร์ ฮืออออ ToT เราคอยอวยพรวันเกิดเขาทุกครั้ง แอบทำของไว้ให้ คิดว่าวันนึงเราจะเจอกัน จะได้ให้พี่เขา แต่นี้ก็สามปีแล้วค่ะ เริ่มคิดว่าคงไม่ได้กันแล้ว ถึงเราจะรักเหมือนเดิม แต่ไม่รู้ว่าพี่เขายังรักเราไหม (โหมดดราม่า แงงง) เพื่อนๆของเรายุให้มาตั้งกระทู้ตามหาพี่เขาค่ะ บอกว่าคนเยอะๆช่วยหาพี่เขาได้แน่นอน แถมยังยุให้เราไปตามหาพี่เขาที่ศิริราชอีก จริงๆเราเคยไปหานะคะ แต่ไม่เจอหรือเดินสวนกันแต่เราไม่รู้ก็เป็นได้ค่ะ เพราะเอาจริงๆเรากับพี่หมอไม่เจอกันเลยค่ะ พิมพ์คุยกันอย่างเดียวเลย มีแต่คำมั่นสัญญากันว่า ให้ต่างคนต่างไปทำความฝัน แล้วค่อยมาเจอกัน ตอนนี้เราเรียนจบแล้วค่ะ วันรับปริญญาแอบชะเง้อมองหาพี่เขาด้วย พี่เขาบอกว่าจะมา แต่สงสัยไม่ได้มา 55555
สุดท้ายเราเลยอยากได้คำแนะนำค่ะ ว่าควรทำยังไงดีคะ เราจะบุกรุกไปยังพื้นที่ของพี่เขาเพื่อหาตัวดีไหมคะ หรือจะรอตามสัญญา เอาจริงๆเริ่มรอไม่ไหวคะ ความคิดถึงและความรักมันเอ่อล้นมากกกก 55555
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ มันยาวมากกก ซึ้งใจมากๆเลยค่ะ ใครอยากให้คำแนะนำเรา อยากด่าเรา(อย่าด่าแรงนะคะ กลัวค่าาา) หรือช่วยตามหาก็ได้ค่ะ เรายินดีรับทุกอย่างเลยค่า 555555