สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคนเรื่องที่หนูจะเล่ามันอาจจะทำให้พี่ๆด่าหนูหรืออาจจะรู้สึกขำที่ราหนูเอาเรื่องนี้มาแชร์ให้พี่ๆฟัง คือเรื่องมันเริ่มจากที่ช่วงใกล้ๆจบม.6หนูเริ่มถูกเพื่อนๆเมินด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ซึ่งเรื่องนี้หนูไม่แน่ใจริงๆว่าสาเหตุมาจากอะไร หลังจบเพื่อนๆในกลุ่มบางคนก็อันฟอลหนูแต่หนูก็ยังติดตามเขาเพราะไม่รู้ว่าเขาอันฟอล จนมันถึงช่วงวันเกิดหนูก็ลงให้คนมาอวยพรวันเกิดหนูเหมือนคนอื่นๆทำ แล้วพอใกล้วันถัดไปหนูก็แคปที่คนอวยพรมาลงสตอรี่ขอบคุณที่พวกเขามาอวยพรวันเกิดหนส่วนใหญ่จะมีแต่ผู้ชายที่มา แล้วก็มีเพื่อนที่เคยอยกลุ่มเดียวกันมาอวยพรให้แค่คนเดียวตอนนั้นเราเสียใจมาไปแต่ไม่อยากจะตั้งคำถามเยอะเพราะคิดว่าเราอาจจะไม่ใช่เพื่อนเขาก็ได้ และผู้ชายที่มาอวยพรส่วนใหญ่เขาก็เป็นเพื่อนของคนคุยเก่าหรือแเพื่อนแฟนเก่าเราประมาณนี้ค่ะตั้งแต่ช่วงม.4 และเราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนจริงๆก็เลยมีพวกเขามาชวนคุยบ้างอะไรบ้าง ไม่ใช่ว่าเราไม่ทักหาเพื่อนในกลุ่มที่เคยอยู่ด้วยกันนะคะเราทักหาตลอดแชทหนักขวาตลอดชวนไปนั่นนี่แต่คำตอบที่กลับมาคือไม่ว่างไม่อยากไป จนเราถอยออกมาไม่งั้นเราจะกลับไปวนรูปเหมือนตอนเด็กๆ หลังจากเราโพสสตอรี่นั้นผ่านไปประมาณ2วัน 1ในเพื่อนที่เขาอันฟอลเราเขาก็โพสว่า“ทำตัวเป็นพิกมีสภาพกูขำเพื่อนผู้หญิงไม่มีเลยดิกูเห็นแคปลงแค่ผู้ชาย5555 แอบไปเปิด🍼 ให้เขาดูป่ะเขาถึงยังไม่อันฟอล” อย่างที่บอกไปตอนแรกค่ะว่าส่วนใหญ่มีแต่ผู้ชายจริงๆ เพื่อนผู้หญิงรุ่นเดียวกันก็มีบ้าง แต่เราเคยปะทะกับคนที่เคยบูลลี่1ในเพื่อนที่เคยอยู่กลุ่มเดียวกันก็เลยไม่ได้มีเพื่อนรุ่นเดียวกันเยอะขนาดนั้น ตอนนั้นเราโทษตัวเองว่าเราไม่ดีทำตัวแย่ต่างๆนาๆ จนมีวันนึงเรามานั่งทบทวนว่าเราผิดอะไรทำไม่เพื่อนถึงว่าเราแบบนั้น แต่เราก็พบว่าที่ผ่านมาเรายอมตลอดไม่ว่าเขาจะให้เราทำอะไร เราไม่ร่าเริงเวลารวมกลุ่ม เราหยุดพูดเพราะเพื่อนไม่ชอบที่เราพูดเพราะเพื่อนบอกว่าเสียงเราน่ารำคาญ เรายอมที่จะทำทุกอย่างแล้วแต่ก็ยังต้องอยู่คนเดียวเหมือนเดิม และเราไม่เคยเปิดหน้าอกให้ใครดูทั้งนั้น แล้วเราผิดอะไรหรอคะ
เพื่อนเลิกคบเราเพราะอะไร เราทำอะไรผิด