ถ้าไม่ดูแล ไม่สนใจ พ่อตัวเองตอนแก่จะเป็นลูกที่เลวมากไหม

เราออกมาเช่าหออยู่ข้างนอกคนเดียวเกือบจะ 3ปี เหตุผลเพราะทนพฤติกรรมพ่อตัวเองไม่ไหว เช่น กินเหล้า เล่นพนัน งานไม่ทำ  สร้างแต่หนี้ อวดรวยทั้งที่ชีวิตจริงไม่มีจะแดรก ให้เมียหาเลี้ยงตัวเองกับเมียน้อย

ตลอดเวลาที่อยู่กับครอบครัวเราเห็นแม่ตัวเองทำงานหนักตลอด เลิกงานแล้วก็ไปทำงานเสริม กว่าจะได้นอนก็ตีสองตีสาม ในขณะที่พ่อเราไปคล้องพวงมาลัยให้เมียน้อยไปกินเหล้ากับเพื่อน

บางคืนแม่เราก็แอบร้องไห้ คนเป็นลูกเห็นแล้วมันก็ปวดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราเคยบอกให้แม่เลิกกับพ่อแต่แม่ก็เลิก (
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทนอยู่กับคนแบบนี้)

สิ่งไม่ดีที่พ่อเราทำมันฝังอยู่ในหัวเรา เราไม่สามรถทนมองหน้าหรือได้ยินเสียงผู้ชายคนนี้ได้อีก ยิ่งเห็น ยิ่งได้ยิน ยิ่งเกลียด

เคยพยายามจะอยู่ต่อกับครอบครัว พยายามให้อภัยกับสิ่งที่เขาทำ แต่สุดท้ายยิ่งทนเพื่อคำว่าพ่อ แม่ ลูก มันยิ่งเจ็บปวด จนยอมให้ชาวบ้านเขาตราหน้าว่าเป็นลูกอกตัญญูทิ้งพ่อทิ้งแม่ แต่จะมีใครเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนหนึ่งบ้าง ว่ามันต้องทนรับรู้ ทนเจ็บปวดมานานมากแค่ไหน

ปัจจุบันนี้เรายังติดต่อกับแม่ และคิดว่าถ้าแม่ไม่ทำงานแล้วเราอยากให้แม่หนีมาอยู่กับเราแค่สองคน ส่วนผู้ชายคนนั้นเราไม่อยากเจอ ไม่อยากเผาผี เราจะเป็นลูกที่เลวมากๆในสายตาคนอื่นอีกไหม

ปล.แล้วถ้าแม่ไม่ยอมมาอยู่กับเรา เราควรทำยังไง เพราะถ้าส่งเงินให้ใช้ แม่เราไม่ได้ใช้แน่นอน