ความสุขที่หายไป

สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้ที่เราอยากเขียนระบายความรู้สึกของตัวเองที่เก็บเอาไว้ในใจมานานเราไม่รู้จะไประบายลงที่ไหนเลยขอมาระบายในนี้แทนเรื่องมีอยู่ว่าเมื่อก่อนเราเคยคิดว่าครอบครัวเราเป็นครอบที่อบอุ่นมากๆมีพ่อ แม่ ลูก อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ไปเที่ยวด้วยกันบ้างเป็นบางครั้งบางคราจนกระทั่งวันนึงพ่อเราหลงไปทำธุกิจจนหน้ามืดตามัวเขาเอาเงินไปลงทุนทำธุรกิจจนหมดเนื้อหมดตัวมีหนี้สินแม่เราก็พยายามช่วยพ่อเก็บตัง เซบตังทุกอย่างเพื่อใช้หนี้ธนาคาร หนี้คนอื่นที่พ่อกู้มา เวลาพ่อจะชวนไปไหนแม่ก็ต้องมีปฏิเสธบ้างเพราะติดขัดเรื่องเงินและบอกให้พ่อเลิกเอาเงินไปลงทุนทำธุรกิจที่มันไม่เกิดผลสำเร็จสักทีแต่พ่อเราเป็นคนไม่ฟังใครเลยเขาก็ดื้อรั้นจนกระทั่งมันเถิดไปกันใหญ่หนี้เพิ่มมากกว่าเดิมแถมพ่อก็ไม่ค่อยกลับบ้านจนเมื่อสองสามเดือนที่ผ่านมาเขาโทรมาคุยกับแม่เรา โทรมาคุยกับเราว่าเขามีเมียอีกคนตอนนั้นเราช็อคมาก เสียมาก เราร้องไห้แทบทุกวัน เราไม่คิดว่าพ่อเราจะทำแบบนี้ เราถามพ่อว่าทำไมพ่อทำแบบนี้เขาก็บอกผญ.คนนั้นเข้าใจพ่อทุกอย่าง คอยสนับสนุนเขาให้เขาทำธุรกิจที่เขาใฝ่ฝันและจะคอยช่วยเขาใช้หนี้ซึ่งต่างจากแม่ที่ไม่เคยสนับสนุนเขาเลย เวลาเขาชวนไปไหนแม่ก็ไม่ค่อยไป พอเราได้ฟังเรายิ่งรู้สึกเสียใจมากกว่าเดิมและกลัวว่าเขาจะหย่ากันแต่เขาก็บอกเราว่าเขาจะไม่หย่ากับแม่จนวันนี้แม่เราโทรมาหาร้องไห้บอกพ่อพูดเรื่องหย่าตอนนั้นเราร้องไห้ตามแม่เลย แม่เราบอกว่าผญ.คนนั้นบอกให้พ่อมาหย่าถ้าไม่หย่าก็ไม่ให้พ่อกับแม่เจอกัน ซึ่งเรารู้สึกว่าคุณใจร้ายมาก ทั้งผญ.คนนั้นแหละพ่อของเรา ทำร้ายจิตใจเรากับแม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่ายิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บยิ่งเสียใจ  ความสุขที่เราเคบได้รับมาตลอดมันกำลังจะหายไป