ไม่รู้ว่ามีใครเป็นเหมือนกันบ้างมั้ย ที่จู่ๆก็มาหลงรักคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน ไม่เคยพูดคุยกัน ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กัน ชื่อก็ไม่รู้จัก เขาเป็นใคร เราเป็นใคร ไม่มีใครรู้จักกันทั้งสิ้น
จะขอเล่าย้อนไปเมื่อปี 56 เลยก็แล้วกัน ที่เราได้เจอคนคนหนึ่งที่ แค่เห็นหน้าก็รู้สึกชอบ จำได้ว่าวันนั้นทั้งวันเราพยายามแอบตามมองเขาอยู่ตลอด แอบถ่ายรูปไว้ ว่าจะเก็บไว้ดูเล่นๆ ขอพูดซ้ำ ดูเล่นๆ
แต่หลังจากวันนั้น แค่รูปใบเดียวมันนำพาเราไปรู้จักกับใครต่อใครอีกหลายคน เพื่อที่จะหาตัวเขาให้เจอ ไม่รู้ว่าเราบ้า เป็นเอามากหรือยังไง ความรู้สึกตอนนั้นมันคลั่งไคล้เขามาก อยากรู้จัก อยากเจอ อยากเป็นมากกว่าแค่คนแปลกหน้า
เราเอารูปเขาไปหาตาม google บ้าง ในกลุ่มที่เกี่ยวกับที่เขาทำงานอยู่บ้าง ถามชาวบ้านในเฟสไปทั่วบ้าง ทำทุกวิถีทาง เสาะแสวงหาสารพัด ทั้งเสาะ เจาะ ขุด รื้อแม้กระทั้งประวัติเขา จนเจอ ชื่อ นามสกุล ที่อยู่ เบอร์บ้าน เจอหมดทุกอย่างเลย
จากวันนั้นจนวันนี้ ที่เรามาเขียนเรื่องนี้ลงพันทิป ก็วันที่ 2/2/62 มันก็ประมาณ 6-7 ปีมาแล้ว เรายังจำเขาฝังหัวอยู่เลย ตอนนี้เรามองเห็นเขาทุกอย่าง แอบตามดูอยู่ตลอด เห็นการเคลื่อนไหวของเขาทุกอย่าง ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย งานหนักหรือเปล่า
จากที่เรายืนอยู่ตรงนี้มองเห็นเขาทั้งหมด แต่เรากลับเข้าไปรู้จักเขาไม่ได้ เพราะวงโคจรของเราไม่ตรงกันเลย งานที่เราทำ กับงานที่เขาทำ มันคนละด้านกัน ไม่มีทางเชื่อมต่อกันได้เลย ไม่มีทางที่เราจะรู้จักกันได้
ตลอดเวลาที่เราตามหาเขา จนเจอ เราโดนเพื่อน พี่หลายคนด่าว่าเราอยู่ตลอด นี่บ้าหรือโรคจิตกันแน่ เพราะคงไม่มีคนปกติที่ไหนเขาทำกัน บางทีเรายังแอบคิดเล่นๆเลยว่า ชาติที่แล้วเราทำอะไรผิดไว้กับเขาหรือเปล่า ชาตินี้ถึงต้องมาเป็นแบบนี้ เอ๊ะหรือว่ามันเป็นดวงอะไรสักอย่าง เอ๊ะหรือว่าเขากำลังรอเราอยู่ เอ๊ะหรือว่ามันเป็นพรหมลิขิต เอ๊ะหรือว่า โอ้ย... เต็มหัวไปหมด คือรู้สึก ชอบเขามาก รักเขามาก อยากไปรู้จัก อยากเข้าไปหาใจจะขาดแต่ทำไม่ได้
ฟังๆดูแล้วก็เหมือนเรื่องไร้สาระมากเลยนะ แต่มันเป็นเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นจริงๆ
ไม่รู้ว่าทุกคนที่เข้ามาอ่าน คิดยังไงกับเรื่องนี้บ้าง ช่วยบอกเราที จะด่าเหมือนที่เราเคยโดนก็ได้ เราอยากรู้มากเลยว่ามันพิลึกเกินไปมั้ย เราบ้า เราโรคจิต หรือเรามีปัญหาทางสมองหรือเปล่า
รักคนแปลกหน้า
จะขอเล่าย้อนไปเมื่อปี 56 เลยก็แล้วกัน ที่เราได้เจอคนคนหนึ่งที่ แค่เห็นหน้าก็รู้สึกชอบ จำได้ว่าวันนั้นทั้งวันเราพยายามแอบตามมองเขาอยู่ตลอด แอบถ่ายรูปไว้ ว่าจะเก็บไว้ดูเล่นๆ ขอพูดซ้ำ ดูเล่นๆ
แต่หลังจากวันนั้น แค่รูปใบเดียวมันนำพาเราไปรู้จักกับใครต่อใครอีกหลายคน เพื่อที่จะหาตัวเขาให้เจอ ไม่รู้ว่าเราบ้า เป็นเอามากหรือยังไง ความรู้สึกตอนนั้นมันคลั่งไคล้เขามาก อยากรู้จัก อยากเจอ อยากเป็นมากกว่าแค่คนแปลกหน้า
เราเอารูปเขาไปหาตาม google บ้าง ในกลุ่มที่เกี่ยวกับที่เขาทำงานอยู่บ้าง ถามชาวบ้านในเฟสไปทั่วบ้าง ทำทุกวิถีทาง เสาะแสวงหาสารพัด ทั้งเสาะ เจาะ ขุด รื้อแม้กระทั้งประวัติเขา จนเจอ ชื่อ นามสกุล ที่อยู่ เบอร์บ้าน เจอหมดทุกอย่างเลย
จากวันนั้นจนวันนี้ ที่เรามาเขียนเรื่องนี้ลงพันทิป ก็วันที่ 2/2/62 มันก็ประมาณ 6-7 ปีมาแล้ว เรายังจำเขาฝังหัวอยู่เลย ตอนนี้เรามองเห็นเขาทุกอย่าง แอบตามดูอยู่ตลอด เห็นการเคลื่อนไหวของเขาทุกอย่าง ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย งานหนักหรือเปล่า
จากที่เรายืนอยู่ตรงนี้มองเห็นเขาทั้งหมด แต่เรากลับเข้าไปรู้จักเขาไม่ได้ เพราะวงโคจรของเราไม่ตรงกันเลย งานที่เราทำ กับงานที่เขาทำ มันคนละด้านกัน ไม่มีทางเชื่อมต่อกันได้เลย ไม่มีทางที่เราจะรู้จักกันได้
ตลอดเวลาที่เราตามหาเขา จนเจอ เราโดนเพื่อน พี่หลายคนด่าว่าเราอยู่ตลอด นี่บ้าหรือโรคจิตกันแน่ เพราะคงไม่มีคนปกติที่ไหนเขาทำกัน บางทีเรายังแอบคิดเล่นๆเลยว่า ชาติที่แล้วเราทำอะไรผิดไว้กับเขาหรือเปล่า ชาตินี้ถึงต้องมาเป็นแบบนี้ เอ๊ะหรือว่ามันเป็นดวงอะไรสักอย่าง เอ๊ะหรือว่าเขากำลังรอเราอยู่ เอ๊ะหรือว่ามันเป็นพรหมลิขิต เอ๊ะหรือว่า โอ้ย... เต็มหัวไปหมด คือรู้สึก ชอบเขามาก รักเขามาก อยากไปรู้จัก อยากเข้าไปหาใจจะขาดแต่ทำไม่ได้
ฟังๆดูแล้วก็เหมือนเรื่องไร้สาระมากเลยนะ แต่มันเป็นเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นจริงๆ
ไม่รู้ว่าทุกคนที่เข้ามาอ่าน คิดยังไงกับเรื่องนี้บ้าง ช่วยบอกเราที จะด่าเหมือนที่เราเคยโดนก็ได้ เราอยากรู้มากเลยว่ามันพิลึกเกินไปมั้ย เราบ้า เราโรคจิต หรือเรามีปัญหาทางสมองหรือเปล่า