มีแม่ แบบนี้..
ไม่รู้สึกดีกับแม่ได้เลย เราเฉยๆกับแม่มาก
เรารักพ่อสนิทกับพ่อมากกว่า
แม่มักใช้เสียงตะหวาดๆๆๆๆ บ่อย
แม่ชอบกินเหล้า กินเบียร์ค่ะ กินหนักมาก เมาบ่อย เคยอ้วก เคยนอน ล้มตรงหน้าประตูบ้าน แม่บอกว่าเพราะพ่อไปมีเมียน้อย แต่โตมาถึงรู้ เพราะพ่อเบื่อหน่ายกับนิสัยมากกว่า
ครั้งนึงที่เราจำฟังใจไม่ลืม ตอนอายุ18
ตอนนั้นแม่พูดว่า "ไปส่งยา รึไง" ทำตัว
เราแค่ออกไปเล่นกับเพื่อนบ่อย และแม่ไปส่งทุกครั้งมีครั้งนึงแม่พูดแบบนี้มา
เราอึ้งมาก ในใจเราก็เสียใจ จำไม่ลืม
ทำไมแม่คิดอย่างงี้
เราจะไปทิ้งขยะให้แม่ แต่แม่กลับพูด
"ไปอ่อยผู้ชายใช่มั้ย ..." เราเสียใจกับคำพูดแม่มาก
เราไม่พูดอะไร เราก็หยิบขยะถุงนั้น ขับมอไซต์ไปทิ้งให้ที่แถวหมู่บ้าน ข้างสนามฟุตบอลมี ผู้ชายเล่นบอลเยอะๆ แต่ก็ไม่มีอะไรนะคะ ไม่มีใครมานั่งแซวแบบที่แม่คิดเลย ในใจเราแค่อยากช่วย
เราทำงานมา3ปี แม่เราติดหนี้ เราก็กู้ 1 แสนมาจ่ายให้
ซึ่งหนี้ที่แม่เป็น มันเป็นเรื่องผิดกฏหมาย ถ้าไม่จ่าย อาจติดคุก
อีกอย่าง แม่เราเล่นแชร์ แต่ไม่มีปัญญาส่ง มาขอเราแทบทุกเดือนส่งแชร์
รู้สึกว่าคุณภาพชีวิตแม่แย่มาก ทั้งทีเงินพ่อตอนเสียชีวิตก็ได้เยอะอยู่ แต่บอกไม่มีๆ
อีกอย่างที่ไม่ชอบ เวลาแม่มีเงินจะใช้จ่ายไม่ระวัง หน้าใหญ่ ซื้อนู้นซื้อนี่ พอหมดก็มาขอเรา เงินเดือนเราออกวันนี้ หักหนี้เหลือ 9 พัน แม่เพิ่งขอไป เราเหลือ 6 พันค่ะ ใช้ทั้งเดือนมีนาคมนี้
ยอมรับแม่ตัวเองไม่ได้...
เราไม่ได้เกลียดแม่นะ แต่รู้สึกไม่อยากคุย ไม่อยากเจอ
ยังมีอีกเยอะ ที่เล่าไม่ได้ ...เพราะมันเป็นสิ่งที่น่าอายมาก แม่เราทำสิ่งที่ผิดกฏหมาน แต่ตอนนี้ เขาดำเนินคดี ฟ้องร้องค่าเสียหายละค่ะ 2แสนกว่าบาท
ปัจจุบัน ทำงานอีกจังหวัดนึง ..อยู่บ้านเช่าคนเดียว มีความสุขมาก มีแฟน(ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่ไกลกันมาก) ....เราไม่รู้สึกคิดถึงแม่ ไม่อยากคุย ไม่อยากไลน์ ไม่เจอเลยก็ได้อ่ะค่ะ จะว่าใจดำก็ได้นะ แต่เจอแล้ว ก็เฉยๆ นานๆกลับบ้าน เพราะไม่มีเงินให้กลับ ทำงานใช้หนี้
แค่อยากระบาย..กับขอความคิดเห็นว่าเราผิดมั้ย
ที่รู้สึกว่าไม่อยากมีแม่แบบนี้...
เมื่อรู้สึกไม่อยากคุยกับแม่ เบื่อมากทุกครั้ง
ไม่รู้สึกดีกับแม่ได้เลย เราเฉยๆกับแม่มาก
เรารักพ่อสนิทกับพ่อมากกว่า
แม่มักใช้เสียงตะหวาดๆๆๆๆ บ่อย
แม่ชอบกินเหล้า กินเบียร์ค่ะ กินหนักมาก เมาบ่อย เคยอ้วก เคยนอน ล้มตรงหน้าประตูบ้าน แม่บอกว่าเพราะพ่อไปมีเมียน้อย แต่โตมาถึงรู้ เพราะพ่อเบื่อหน่ายกับนิสัยมากกว่า
ครั้งนึงที่เราจำฟังใจไม่ลืม ตอนอายุ18
ตอนนั้นแม่พูดว่า "ไปส่งยา รึไง" ทำตัว
เราแค่ออกไปเล่นกับเพื่อนบ่อย และแม่ไปส่งทุกครั้งมีครั้งนึงแม่พูดแบบนี้มา
เราอึ้งมาก ในใจเราก็เสียใจ จำไม่ลืม
ทำไมแม่คิดอย่างงี้
เราจะไปทิ้งขยะให้แม่ แต่แม่กลับพูด
"ไปอ่อยผู้ชายใช่มั้ย ..." เราเสียใจกับคำพูดแม่มาก
เราไม่พูดอะไร เราก็หยิบขยะถุงนั้น ขับมอไซต์ไปทิ้งให้ที่แถวหมู่บ้าน ข้างสนามฟุตบอลมี ผู้ชายเล่นบอลเยอะๆ แต่ก็ไม่มีอะไรนะคะ ไม่มีใครมานั่งแซวแบบที่แม่คิดเลย ในใจเราแค่อยากช่วย
เราทำงานมา3ปี แม่เราติดหนี้ เราก็กู้ 1 แสนมาจ่ายให้
ซึ่งหนี้ที่แม่เป็น มันเป็นเรื่องผิดกฏหมาย ถ้าไม่จ่าย อาจติดคุก
อีกอย่าง แม่เราเล่นแชร์ แต่ไม่มีปัญญาส่ง มาขอเราแทบทุกเดือนส่งแชร์
รู้สึกว่าคุณภาพชีวิตแม่แย่มาก ทั้งทีเงินพ่อตอนเสียชีวิตก็ได้เยอะอยู่ แต่บอกไม่มีๆ
อีกอย่างที่ไม่ชอบ เวลาแม่มีเงินจะใช้จ่ายไม่ระวัง หน้าใหญ่ ซื้อนู้นซื้อนี่ พอหมดก็มาขอเรา เงินเดือนเราออกวันนี้ หักหนี้เหลือ 9 พัน แม่เพิ่งขอไป เราเหลือ 6 พันค่ะ ใช้ทั้งเดือนมีนาคมนี้
ยอมรับแม่ตัวเองไม่ได้...
เราไม่ได้เกลียดแม่นะ แต่รู้สึกไม่อยากคุย ไม่อยากเจอ
ยังมีอีกเยอะ ที่เล่าไม่ได้ ...เพราะมันเป็นสิ่งที่น่าอายมาก แม่เราทำสิ่งที่ผิดกฏหมาน แต่ตอนนี้ เขาดำเนินคดี ฟ้องร้องค่าเสียหายละค่ะ 2แสนกว่าบาท
ปัจจุบัน ทำงานอีกจังหวัดนึง ..อยู่บ้านเช่าคนเดียว มีความสุขมาก มีแฟน(ไม่ได้อยู่ด้วยกัน อยู่ไกลกันมาก) ....เราไม่รู้สึกคิดถึงแม่ ไม่อยากคุย ไม่อยากไลน์ ไม่เจอเลยก็ได้อ่ะค่ะ จะว่าใจดำก็ได้นะ แต่เจอแล้ว ก็เฉยๆ นานๆกลับบ้าน เพราะไม่มีเงินให้กลับ ทำงานใช้หนี้
แค่อยากระบาย..กับขอความคิดเห็นว่าเราผิดมั้ย
ที่รู้สึกว่าไม่อยากมีแม่แบบนี้...