เศร้า หย่าร้าง
สวัสดีค่ะ
พอดีช่วงนี้อยู่ระหว่างทำใจหนักมาก
เรื่องมันก็มีอยู่ว่าตลอดเวลา32ปีที่ผ่านมาเราเคยคบแต่ผู้ชายมาตลอดผิดหวังบ้าง เสียใจบ้าง จริงใจบ้าง เฉยๆบ้าง
แต่ล่าสุดเราตัดสินใจคบกับทอมคนหนึ่ง ซึ่งเป็นน้องที่ทำงานเราทำงานไปมา2ที่กรุงเทพและต่างจังหวัด น้องคนนี้เขาอยู่ที่ต่างจังหวัด
บอกตรงๆครั้งแรกแค่รู้สึกอยากลองเปลี่ยนคบทอมดูก็ไม่คิดจริงจังอะไรมากมาย ต่อมาคบกันไปได้สักพัก เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว
อยู่หอเดียวกัน ตอนแรกเราก็รับไม่ได้ และเลือกที่ไปดีกว่าเพราะตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกอะไรต่อมาเขาก็กลับมาดีกลับเรา และเคลียตัวเองแล้ว เราก็เลยคบต่อ ช่วงที่เราเจอเขาเป็นช่วงที่ชีวิตเขาแย่มาก และเป็นเราที่ช่วยเหลือดูแล เรื่องเงินมาตลอดเอาง่ายๆเหมือนเลี้ยงลูก1คนหลังจากคบไปได้สักระยะหนึ่ง ก็เริ่มมีเรื่องคือแฟนเก่า(ไม่ใช่คนที่คบกันตอนแรกนะ)กลับมาเอ้า!!!รอบนี้นางทิ้งทุกอย่าง หน้าที่ การงานรวมทั้งเราด้วย
แต่แฟนเก่านางคนนี้ที่บ้านไม่ค่อยชอบและแอนตี้เอามากๆ ช่วงนั้นเราก็ทนนะเรามีหอที่เช่าอยู่ด้วยกันที่นั้น นางก็แอบไปหากัน เราก็ช่วยเหลืออีกเหมือนเดิมนางกลับมาก็ให้อภัยนางทุกรอบ กลับมาแบบไม่มีเงินบ้าง งานก็ไม่เอาเราก็ช่วยพูดกับหัวหน้านางให้นางได้ทำงานอยู่ต่อ
จนนางคงเห็นความดีเราและอยากตัดใจจากแฟนเก่าคนนั้นให้ได้ เพราะที่บ้านไม่ชอบด้วยนางจึงตัดสินใจลาออกจากงานที่นั่นและขอมาอยู่กับเราที่กรุงเทพ ต่อมานางก็มาอยู่กับเราที่กรุงเทพ ช่วงนั้นเราก็มีไปทำงานต่างจังหวัดนางก็จะไปด้วยตลอด คอยดูแลเรา ตอนอยู่กรุงเทพก็คอยทำความสะอาดบ้านให้(เราอยู่บ้านคนเดียว) ตอนนั้นก็มีความสุขดีแต่เราก็เริ่มมีปัญหาเรื่องเงินบ้างเงินไม่พอใช้บ้าง แม่ของนางเลยให้นางไปช่วงขายของที่บ้าน (แม่ก็กลัวจะแย่ทั้งคู่)ชีวิตก็เริ่มดีขึ้นทั้งคู่นะ ก็มีไปเที่ยวในประเทศบ้าง ล่าสุดก็ไปต่างประเทศ แต่ก็มีทะเลาะกันเริ่มบ่อยขึ้น
จึงๆเรื่องนี้เราเฉยๆนะทะเลาะกันก็ดีกัน แล้วเรื่องที่ทะเลาะก็ไม่ได้หนักอารัยมากมายแต่!!!!มันก็จะมีเรื่องที่นางเข้าใจมาโดยตลอด ว่าที่บ้านเราไม่ยอมรับ เราปิดบังเอาจิงๆนะ เราก็เฉยๆอีกนั่นแหละ เพราะเรามีแฟนเราก็ไม่เคยพาไปบ้านก็ปรกติแต่ก็เคยพาไปนะแต่นางก็เหมือนเกร็งๆเราก็เลยแล้วแต่นาง แต่ช่วงประมาณเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา พี่ชายเราเสีย นางก็รู้แหละและก็อยากมาและอยู่ข้างๆเรา
วันนั้นนางจะมา(รู้ตอนหลังนางก็เตรียมตัวรัยเรียบร้อยแล้ว)แต่ตอนนั้นเราก็คุยกับนาง ก็บอกนางว่าเออวันนี้ป้ามานอนบ้านนะ เพื่อนที่นางรู้จักก็ไม่ได้มาอารมณ์เราตอนนั้นก็แค่คิดว่ากลัวนางจะทำตัวไม่ถูก ก็คบๆดีๆทะเลาะกันบ้างรัยบ้างด้วยเหตุผลที่นางจำ ล่าสุดนางต้องกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด
ก็คุยกันนางก็อยากให้เราไปอยู่ด้วย แต่แรกๆเราก็ลังเลเพราะภาระเราก็ยังมีไปอยู่นั้นก้คงค้าขายและก็ไม่รู้จะเป็นยังงัย ก็ทะเลาะกันอีกเรื่องที่นางบอกให้เรา2-3เดือนครั้งเราก็ขอเดือนละครั้งได้ไหมคิดตอนนั้นแค่เราก็คิดถึงพ่อคิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน คิดแค่นั้นเอง นางก้มีเหตุผล
บอกถ้ากลับบ่อยๆมันก็จะเปลืองค่าใช้จ่าย เราก็รับฟังและคิดต่อแต่อารมณ์ตอนนั้นหลังจากวางโทรศัพท์ไปแล้ว หลังจากนั้นอีก2วันเราก็ติดต่อไปหานางใหม่ก็กลับมาคุยกัน คอลหากันเหมือนเดืมจนนางพูดเรื่องที่บ้านและการดูแลเอาใจใส่ของเราที่นางไม่เคยจะได้รับ
เราก็หงุดหงิดแล้ว และอธิบายทุกอย่างให้ฟังแล้วว่าเราไม่ได้คิดแบบนั้นและเรื่องดูแลเอาใจใส่ เราก็ไม่รู้เราก็เปนปรติ ก็จริงอยู่นางดูแลเราดี
แต่ด้วยเราที่ออกแนวเป็นผู้หญิงทำงาน ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอดอาจจะแข็งๆไปบ้างแต่เราก็รักนางและผูกผัน จากนั้นเราก็หายไป3วัน นางก็ไม่ติดต่อมาวันนั้นเราตัดสินใจเขียนใบลาออกด้วยเหตุผลหลายๆอย่างรวมทั้งการไปใช้ชีวิตอยู่กับนางที่ต่างจังหวัด
วันนั้นเราก็ตัดสินใจโทรหานางและบอกนางว่าเราลาออกจากงานแล้วนะนางบอกนางทำใจได้แล้ว และตอนนี้มีคนคุยด้วยแล้ว อ้าว!!!!หายไป3วันกลับมามีคนคุยแล้วคืออารัยนางบอกเลิกเรา เราก็ไม่จบ อีกวันต่อมาเราตัดสินใจขับรถไปหานางที่ต่างจังหวัดระยะทาง800กว่าโล12ชั่วโมงเพราะบ้านนางต้องข้ามเขาอยู่ต่างอำเภอเพื่อที่จะง้อ แรกๆพอไปถึงเราก็ทำฟอร์มก่อนตามนิสัยเรา 5555ก็นั่งกินเบียร์กันก็ยังคุยกันดี
เราก็พยายามไม่พูดถึงเรื่องที่ผ่านมาประโยคหนึ่งที่นางบอกว่า"ทำรัยตัดสินใจดีๆเพราะนางต้องอยู่ที่นี่"เราก็คิดตามนะ
แต่ตอนนั้นก็ดีใจได้เจอหน้าแฟน แต่นั่งกินไปได้สักพัก วันนั้นหลานมานอนด้วยตื่นนางเลยต้องรีบไปดูหลาน ตอนนั้นเราคิดรัยอยู่ไม่รู้นะ เราเอาโทรศัพท์มาดูและเห็นไลน์ที่นางคุยกับผู้หญิงอีกคน คุยตั้งแต่ปลายปีไม่ใช่ช่วงที่เราทะเลาะกันแรงๆ มีแบบคิดถึงกัน คุยแบบจีบๆกัน หวานๆกันอ่านไม่จบหรอก นางมาพอดี ตอนนั้นเราหน้าชามาก ทำไมทำกับเราแบบนี้และเถียงกันด่ากัน ตีกันพัลวัน จนหลานมาเราก็เลยรีบหยุดทุกอย่างและเข้านอนเราเข้าไปนอนข้างๆนางเอาผ้าห่มมาห่ม นางก็ตบมาที่หน้าเราอย่างแรงเรานอนร้องไห้นางก็ไล่เรา จนเราต้องไปนอนห้องแม่นางเช้าวันนั้นเราตื่นเร็วมากก็อาบน้ำแต่งตัว ตอนแรกที่คิดต้องเอาตัวเองออกมา
พอขับไปได้สักพักด้วยความรัก ไม่อยากให้จบแบบนี้จึงกลับมาง้อนางและช่วงนางทำงานทุกอย่างที่เราไม่เคยทำช่วงเวลาที่เราอยู่ที่นั่นนางไม่สบายเราก็ดูแลนาง เราอยู่ที่นั่นประมาณ4วัน เราตื่นเช้าทุกวันไปช่วยนางทำงาน หาข้าวหาปลาให้นางกิน ตอนแรกเราคิดว่าจะอยู่ต่ออีกวันหนึ่ง
แต่ช่วงที่อยู่ด้วยกันนางก็คุยกับคนอื่นและนางก็ไม่ได้เปนปรกติกับเราบอกแต่ให้เราตัดใจ เราก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม อึดอัดเลยตัดสินใจกลับ ขากลับเราขับรถกลับเราเพลงอารัยเราก็ร้องไห้ก็มีโทรหาเราบ้างว่าถึงไหนแล้ว เราโทรไปบ้าง แต่นางก็เฉยชา และบอกเดิมๆว่าหมดใจแล้วปล่อยนางไปเถอะ
หลังจากเรากลับมาบ้านเราก็ไม่ยอมแพ้ใกล้วาเลนไทม์เราก็อยากง้ออีก ก็ล้างรูปที่เราถ่ายคู่กัน และก็ติดโพสอิท ขอโทด ง้อ
ขอคืนดี ทั้งหมด77รูปแล้วก็ซื้อตุ๊กตากับแหวนทองให้ใส่กล่องส่งไปให้นาง พอนางได้รับนางก็โทรกลับมานะ
บอกส่งมาทำไม เราก็บอกเราไม่เคยทำถ้ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายก็จะขอทำ แล้วนางก็เงียบไป นางบล็อกเราทุกช่องทาง
เพื่อนที่ทำงานก็ช่วยโทรมานาง ถามนางจะกลับมาไหม เรารอ นางก็ไม่ ไม่ เราไม่ใช่แล้ว
ล่าสุดเราไปบ้านนางที่ไม่ใช่ต่างจังหวัดนางมีบ้านสองที่ซึ่งเราเข้าออกบ้านนางอยู่ตลอดเหมือนเปนคนในครอบครัวนาง
ตอนแรกเราก็ไม่คิดหรอกว่านางจะกลับมาที่นี่คิดว่าอยู่ที่ต่างจังหวัดจริงๆตั้งใจไปหาแม่นาง เราก็วนเรามาหน้าบ้านนางเราเห็นรถที่ไม่ใช่รถบ้านนางจอดอยู่ เรารู้แหละว่ารถแฟนใหม่นางก่อนหน้านี้เราเคยเข้าไปส่องผู้หญิงคนนี้แต่ก็ยังไม่ปักใจว่าใช่ไหม
จนเราเห็นรถใช่เลย เราก็ไม่ได้เข้าบ้านนาง แล้วก็ขับรถไปหาแม่นาง
เจอแม่นางเขาก็ถามว่าเกิดรัยขึ้น ไม่คิดว่าจะเลิกกันคือทั้งเราและแม่ก็เปนห่วงนางอยู่ ก็คุยๆแม่ก็เล่าเหตุผลที่ลูกเขาเล่าให้ฟังทำไมถึงต้องเลิก โห้!!!ข้อเสียกุเปนร้อย555555ชอบเหวี่ยงใส่นางเราก็รู้ตัวเองนะ คือยอมรับว่าก็หลังๆเครียดเรื่องงานเปลี่ยนที่ทำงานแต่พอเราเห็นหน้านางเริ่มตึง เราก็จะง้อและขอโทดก่อนทุกครั้งหลังจากนั้นพอได้คุยก็สบายใจขึ้นนะก็ขับรถกลับแต่ถามว่าใจก็ยังคิดถึงเขาอยู่นะตอนนั้นพี่เราที่ทำงานที่รู้จักนางและเคยไปเที่ยวด้วยกัน ก็ ยังโทรไปถามนางอีกว่าจะกลับมาไหมเรารออยู่นางก็ไม่ ไม่ อย่างเดียว เราก็ทำใจแต่พอมาวันนี้เราเข้าไปส่องนางเห็นนางโพสรูปคู่ในห้องซึ่งเป็นบ้านนาง ซึ่งมีผ้าห่ม
ผ้าปูที่นอนของเราที่เอาไปให้นาง ก็นะจุกไปอีก หน้าชาไปอีก
ยอมรับเลยครั้งนี้เราเสียใจหนักมากร้องไห้ข้าวปลาไม่กินมา2อาทิตย์กว่าแหละ ง้อร้องไห้ขอโอกาส
นก็งงกับตัวเองเหมือนกันว่าทำรัยผิด ทำยังงัยก็ได้แค่อยากให้กลับมาแต่นางก็ไม่กลับ แต่เลิกกันจิงๆไม่น่าจะถึงเดือน
แต่ยังไม่ถึงเดือนนางรักคนใหม่แล้วลืมเราได้ง่ายขนาดนั้นเลยหราในใจเราก็คิดนะ
เราจะรอนาง แต่อีกใจก็นึกถึงเรื่องที่นางทำก็ไม่อยากให้อภัยแต่ก็ไม่อยากโกรธหรือเกียจ คิดแค่ทุกคนก็มีเหตุผลของตัวเอง
บอกเลยตอนนี้ยังคิดถึงอยู่มากเพราะแต่นางดูแเลเราดี เราได้รับในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับจากรักครั้งเก่าๆ เลยรักนางมาก 2ปี8เดือนที่ผ่านมาบอกเลยทุกๆวันของเรามีแต่นาง เราอยากให้นางมีความสุข แม้แต่แลกกับความสุขของตัวเองก็เคยยอม
เวลาเท่านั้นแหละที่จะช่วยให้เราผ่านพ้นไปได้ บอกตัวเอง
ลองคบทอม สุดท้ายเจ็บหนักมาก
สวัสดีค่ะ
พอดีช่วงนี้อยู่ระหว่างทำใจหนักมาก
เรื่องมันก็มีอยู่ว่าตลอดเวลา32ปีที่ผ่านมาเราเคยคบแต่ผู้ชายมาตลอดผิดหวังบ้าง เสียใจบ้าง จริงใจบ้าง เฉยๆบ้าง
แต่ล่าสุดเราตัดสินใจคบกับทอมคนหนึ่ง ซึ่งเป็นน้องที่ทำงานเราทำงานไปมา2ที่กรุงเทพและต่างจังหวัด น้องคนนี้เขาอยู่ที่ต่างจังหวัด
บอกตรงๆครั้งแรกแค่รู้สึกอยากลองเปลี่ยนคบทอมดูก็ไม่คิดจริงจังอะไรมากมาย ต่อมาคบกันไปได้สักพัก เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว
อยู่หอเดียวกัน ตอนแรกเราก็รับไม่ได้ และเลือกที่ไปดีกว่าเพราะตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกอะไรต่อมาเขาก็กลับมาดีกลับเรา และเคลียตัวเองแล้ว เราก็เลยคบต่อ ช่วงที่เราเจอเขาเป็นช่วงที่ชีวิตเขาแย่มาก และเป็นเราที่ช่วยเหลือดูแล เรื่องเงินมาตลอดเอาง่ายๆเหมือนเลี้ยงลูก1คนหลังจากคบไปได้สักระยะหนึ่ง ก็เริ่มมีเรื่องคือแฟนเก่า(ไม่ใช่คนที่คบกันตอนแรกนะ)กลับมาเอ้า!!!รอบนี้นางทิ้งทุกอย่าง หน้าที่ การงานรวมทั้งเราด้วย
แต่แฟนเก่านางคนนี้ที่บ้านไม่ค่อยชอบและแอนตี้เอามากๆ ช่วงนั้นเราก็ทนนะเรามีหอที่เช่าอยู่ด้วยกันที่นั้น นางก็แอบไปหากัน เราก็ช่วยเหลืออีกเหมือนเดิมนางกลับมาก็ให้อภัยนางทุกรอบ กลับมาแบบไม่มีเงินบ้าง งานก็ไม่เอาเราก็ช่วยพูดกับหัวหน้านางให้นางได้ทำงานอยู่ต่อ
จนนางคงเห็นความดีเราและอยากตัดใจจากแฟนเก่าคนนั้นให้ได้ เพราะที่บ้านไม่ชอบด้วยนางจึงตัดสินใจลาออกจากงานที่นั่นและขอมาอยู่กับเราที่กรุงเทพ ต่อมานางก็มาอยู่กับเราที่กรุงเทพ ช่วงนั้นเราก็มีไปทำงานต่างจังหวัดนางก็จะไปด้วยตลอด คอยดูแลเรา ตอนอยู่กรุงเทพก็คอยทำความสะอาดบ้านให้(เราอยู่บ้านคนเดียว) ตอนนั้นก็มีความสุขดีแต่เราก็เริ่มมีปัญหาเรื่องเงินบ้างเงินไม่พอใช้บ้าง แม่ของนางเลยให้นางไปช่วงขายของที่บ้าน (แม่ก็กลัวจะแย่ทั้งคู่)ชีวิตก็เริ่มดีขึ้นทั้งคู่นะ ก็มีไปเที่ยวในประเทศบ้าง ล่าสุดก็ไปต่างประเทศ แต่ก็มีทะเลาะกันเริ่มบ่อยขึ้น
จึงๆเรื่องนี้เราเฉยๆนะทะเลาะกันก็ดีกัน แล้วเรื่องที่ทะเลาะก็ไม่ได้หนักอารัยมากมายแต่!!!!มันก็จะมีเรื่องที่นางเข้าใจมาโดยตลอด ว่าที่บ้านเราไม่ยอมรับ เราปิดบังเอาจิงๆนะ เราก็เฉยๆอีกนั่นแหละ เพราะเรามีแฟนเราก็ไม่เคยพาไปบ้านก็ปรกติแต่ก็เคยพาไปนะแต่นางก็เหมือนเกร็งๆเราก็เลยแล้วแต่นาง แต่ช่วงประมาณเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา พี่ชายเราเสีย นางก็รู้แหละและก็อยากมาและอยู่ข้างๆเรา
วันนั้นนางจะมา(รู้ตอนหลังนางก็เตรียมตัวรัยเรียบร้อยแล้ว)แต่ตอนนั้นเราก็คุยกับนาง ก็บอกนางว่าเออวันนี้ป้ามานอนบ้านนะ เพื่อนที่นางรู้จักก็ไม่ได้มาอารมณ์เราตอนนั้นก็แค่คิดว่ากลัวนางจะทำตัวไม่ถูก ก็คบๆดีๆทะเลาะกันบ้างรัยบ้างด้วยเหตุผลที่นางจำ ล่าสุดนางต้องกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด
ก็คุยกันนางก็อยากให้เราไปอยู่ด้วย แต่แรกๆเราก็ลังเลเพราะภาระเราก็ยังมีไปอยู่นั้นก้คงค้าขายและก็ไม่รู้จะเป็นยังงัย ก็ทะเลาะกันอีกเรื่องที่นางบอกให้เรา2-3เดือนครั้งเราก็ขอเดือนละครั้งได้ไหมคิดตอนนั้นแค่เราก็คิดถึงพ่อคิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน คิดแค่นั้นเอง นางก้มีเหตุผล
บอกถ้ากลับบ่อยๆมันก็จะเปลืองค่าใช้จ่าย เราก็รับฟังและคิดต่อแต่อารมณ์ตอนนั้นหลังจากวางโทรศัพท์ไปแล้ว หลังจากนั้นอีก2วันเราก็ติดต่อไปหานางใหม่ก็กลับมาคุยกัน คอลหากันเหมือนเดืมจนนางพูดเรื่องที่บ้านและการดูแลเอาใจใส่ของเราที่นางไม่เคยจะได้รับ
เราก็หงุดหงิดแล้ว และอธิบายทุกอย่างให้ฟังแล้วว่าเราไม่ได้คิดแบบนั้นและเรื่องดูแลเอาใจใส่ เราก็ไม่รู้เราก็เปนปรติ ก็จริงอยู่นางดูแลเราดี
แต่ด้วยเราที่ออกแนวเป็นผู้หญิงทำงาน ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอดอาจจะแข็งๆไปบ้างแต่เราก็รักนางและผูกผัน จากนั้นเราก็หายไป3วัน นางก็ไม่ติดต่อมาวันนั้นเราตัดสินใจเขียนใบลาออกด้วยเหตุผลหลายๆอย่างรวมทั้งการไปใช้ชีวิตอยู่กับนางที่ต่างจังหวัด
วันนั้นเราก็ตัดสินใจโทรหานางและบอกนางว่าเราลาออกจากงานแล้วนะนางบอกนางทำใจได้แล้ว และตอนนี้มีคนคุยด้วยแล้ว อ้าว!!!!หายไป3วันกลับมามีคนคุยแล้วคืออารัยนางบอกเลิกเรา เราก็ไม่จบ อีกวันต่อมาเราตัดสินใจขับรถไปหานางที่ต่างจังหวัดระยะทาง800กว่าโล12ชั่วโมงเพราะบ้านนางต้องข้ามเขาอยู่ต่างอำเภอเพื่อที่จะง้อ แรกๆพอไปถึงเราก็ทำฟอร์มก่อนตามนิสัยเรา 5555ก็นั่งกินเบียร์กันก็ยังคุยกันดี
เราก็พยายามไม่พูดถึงเรื่องที่ผ่านมาประโยคหนึ่งที่นางบอกว่า"ทำรัยตัดสินใจดีๆเพราะนางต้องอยู่ที่นี่"เราก็คิดตามนะ
แต่ตอนนั้นก็ดีใจได้เจอหน้าแฟน แต่นั่งกินไปได้สักพัก วันนั้นหลานมานอนด้วยตื่นนางเลยต้องรีบไปดูหลาน ตอนนั้นเราคิดรัยอยู่ไม่รู้นะ เราเอาโทรศัพท์มาดูและเห็นไลน์ที่นางคุยกับผู้หญิงอีกคน คุยตั้งแต่ปลายปีไม่ใช่ช่วงที่เราทะเลาะกันแรงๆ มีแบบคิดถึงกัน คุยแบบจีบๆกัน หวานๆกันอ่านไม่จบหรอก นางมาพอดี ตอนนั้นเราหน้าชามาก ทำไมทำกับเราแบบนี้และเถียงกันด่ากัน ตีกันพัลวัน จนหลานมาเราก็เลยรีบหยุดทุกอย่างและเข้านอนเราเข้าไปนอนข้างๆนางเอาผ้าห่มมาห่ม นางก็ตบมาที่หน้าเราอย่างแรงเรานอนร้องไห้นางก็ไล่เรา จนเราต้องไปนอนห้องแม่นางเช้าวันนั้นเราตื่นเร็วมากก็อาบน้ำแต่งตัว ตอนแรกที่คิดต้องเอาตัวเองออกมา
พอขับไปได้สักพักด้วยความรัก ไม่อยากให้จบแบบนี้จึงกลับมาง้อนางและช่วงนางทำงานทุกอย่างที่เราไม่เคยทำช่วงเวลาที่เราอยู่ที่นั่นนางไม่สบายเราก็ดูแลนาง เราอยู่ที่นั่นประมาณ4วัน เราตื่นเช้าทุกวันไปช่วยนางทำงาน หาข้าวหาปลาให้นางกิน ตอนแรกเราคิดว่าจะอยู่ต่ออีกวันหนึ่ง
แต่ช่วงที่อยู่ด้วยกันนางก็คุยกับคนอื่นและนางก็ไม่ได้เปนปรกติกับเราบอกแต่ให้เราตัดใจ เราก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม อึดอัดเลยตัดสินใจกลับ ขากลับเราขับรถกลับเราเพลงอารัยเราก็ร้องไห้ก็มีโทรหาเราบ้างว่าถึงไหนแล้ว เราโทรไปบ้าง แต่นางก็เฉยชา และบอกเดิมๆว่าหมดใจแล้วปล่อยนางไปเถอะ
หลังจากเรากลับมาบ้านเราก็ไม่ยอมแพ้ใกล้วาเลนไทม์เราก็อยากง้ออีก ก็ล้างรูปที่เราถ่ายคู่กัน และก็ติดโพสอิท ขอโทด ง้อ
ขอคืนดี ทั้งหมด77รูปแล้วก็ซื้อตุ๊กตากับแหวนทองให้ใส่กล่องส่งไปให้นาง พอนางได้รับนางก็โทรกลับมานะ
บอกส่งมาทำไม เราก็บอกเราไม่เคยทำถ้ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายก็จะขอทำ แล้วนางก็เงียบไป นางบล็อกเราทุกช่องทาง
เพื่อนที่ทำงานก็ช่วยโทรมานาง ถามนางจะกลับมาไหม เรารอ นางก็ไม่ ไม่ เราไม่ใช่แล้ว
ล่าสุดเราไปบ้านนางที่ไม่ใช่ต่างจังหวัดนางมีบ้านสองที่ซึ่งเราเข้าออกบ้านนางอยู่ตลอดเหมือนเปนคนในครอบครัวนาง
ตอนแรกเราก็ไม่คิดหรอกว่านางจะกลับมาที่นี่คิดว่าอยู่ที่ต่างจังหวัดจริงๆตั้งใจไปหาแม่นาง เราก็วนเรามาหน้าบ้านนางเราเห็นรถที่ไม่ใช่รถบ้านนางจอดอยู่ เรารู้แหละว่ารถแฟนใหม่นางก่อนหน้านี้เราเคยเข้าไปส่องผู้หญิงคนนี้แต่ก็ยังไม่ปักใจว่าใช่ไหม
จนเราเห็นรถใช่เลย เราก็ไม่ได้เข้าบ้านนาง แล้วก็ขับรถไปหาแม่นาง
เจอแม่นางเขาก็ถามว่าเกิดรัยขึ้น ไม่คิดว่าจะเลิกกันคือทั้งเราและแม่ก็เปนห่วงนางอยู่ ก็คุยๆแม่ก็เล่าเหตุผลที่ลูกเขาเล่าให้ฟังทำไมถึงต้องเลิก โห้!!!ข้อเสียกุเปนร้อย555555ชอบเหวี่ยงใส่นางเราก็รู้ตัวเองนะ คือยอมรับว่าก็หลังๆเครียดเรื่องงานเปลี่ยนที่ทำงานแต่พอเราเห็นหน้านางเริ่มตึง เราก็จะง้อและขอโทดก่อนทุกครั้งหลังจากนั้นพอได้คุยก็สบายใจขึ้นนะก็ขับรถกลับแต่ถามว่าใจก็ยังคิดถึงเขาอยู่นะตอนนั้นพี่เราที่ทำงานที่รู้จักนางและเคยไปเที่ยวด้วยกัน ก็ ยังโทรไปถามนางอีกว่าจะกลับมาไหมเรารออยู่นางก็ไม่ ไม่ อย่างเดียว เราก็ทำใจแต่พอมาวันนี้เราเข้าไปส่องนางเห็นนางโพสรูปคู่ในห้องซึ่งเป็นบ้านนาง ซึ่งมีผ้าห่ม
ผ้าปูที่นอนของเราที่เอาไปให้นาง ก็นะจุกไปอีก หน้าชาไปอีก
ยอมรับเลยครั้งนี้เราเสียใจหนักมากร้องไห้ข้าวปลาไม่กินมา2อาทิตย์กว่าแหละ ง้อร้องไห้ขอโอกาส
นก็งงกับตัวเองเหมือนกันว่าทำรัยผิด ทำยังงัยก็ได้แค่อยากให้กลับมาแต่นางก็ไม่กลับ แต่เลิกกันจิงๆไม่น่าจะถึงเดือน
แต่ยังไม่ถึงเดือนนางรักคนใหม่แล้วลืมเราได้ง่ายขนาดนั้นเลยหราในใจเราก็คิดนะ
เราจะรอนาง แต่อีกใจก็นึกถึงเรื่องที่นางทำก็ไม่อยากให้อภัยแต่ก็ไม่อยากโกรธหรือเกียจ คิดแค่ทุกคนก็มีเหตุผลของตัวเอง
บอกเลยตอนนี้ยังคิดถึงอยู่มากเพราะแต่นางดูแเลเราดี เราได้รับในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับจากรักครั้งเก่าๆ เลยรักนางมาก 2ปี8เดือนที่ผ่านมาบอกเลยทุกๆวันของเรามีแต่นาง เราอยากให้นางมีความสุข แม้แต่แลกกับความสุขของตัวเองก็เคยยอม
เวลาเท่านั้นแหละที่จะช่วยให้เราผ่านพ้นไปได้ บอกตัวเอง