สวัสดีคะ อันนี้เป็นกระทู้แรกของเราเลยถ้าผิดพลาดหรือใช้คำผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนตั้งแต่เขายังอยู่มัทยมคะ(เราอายุน้อบกว่าเขาคะ)ตอนแรกทุกอย่างดีมากคะลงตัวกันทุกอย่างเขาง้อเราตลอดมีทะเลาะกันบ้างเราก็ยอมรับนะคะว่าเราเอาแต่ใจเกินไปคะบางครั้งเราดูเหมือนจะไม่สนใจไรเขาเลยพอคบกันได้6เดือนคะสิ่งที่เราเคยทำไม่ว่าจะเป็นเอาแต่ใจไม่สนใจไม่ค่อยง้อแต่หลังจาก6เดือนผ่านไปคะกลับกลายเป็นคนละอย่างเลยคะเราต้องง้อเขาตามใจเขาแล้วก็สนใจเขามากขึ้นคะเราก็คบกันไปเรื่อยๆคะจนพอเขาต้องเข้ามหาลัยทุกอย่างมันก็เริ่มมีปัญหาคะผู้หญิงทุกคนคงจะเข้าใจดีนะคะว่าทำไมอย่างแรกเลยคะ ระแวง กลัวเค้าไปมีคนอื่น จากนั้นคะเราก็เลิกกับเขาตอนเขาจบพอดีเขาเป็นคนบอกเลิกเราคะเราก็ตามไปง้อนะคะเพราะไม่อยากเลิกมันรักแต่เราก็โดนไล่สารพัดเลยคะเราก็มีความคิดว่าเห้ยถ้าโดนไล่แบบนี้ก็เข้าใจแล้วแหละว่าต้องการอะไร แล้วเราก็พยายามทำใจคะเค้าไม่เหลือทางให้เราได้ติดต่อเลยคะบล็อกเราทุกทาง จนกระทั่งเวลาผ่านไปมันก็เหมือนเราเปิดใจคะไม่อยากปิดตัวเองแล้ว เราก็ได้คุยกับเพื่อนเราคนนึงคะ(เราแอบชอบเขาก่อนคะแล้วเขาก็ทักมา)เราก็คุยกันดีเลยคะถึงขั้นแบบเราคิดว่าคนนี้แหละที่เราจะเริ่มใหม่แล้วจะทำทุกอย่างให้ดีกว่าคนที่เราเคยคบมา เราคุยกันได้สักพักคะต่างฝ่ายต่างรู้สึกดี แต่จู่ๆแฟนเก่าเราก็ทักเรามาคะแค่ประโยคแรกก็ทำเราร้องไห้เลยแต่ในใจเราตอนนั้นคือ "กูจะไม่กลับไปเด็ดขาดตอนนี้กูมีคนที่ดีอยู่แล้วกูจะไม่ทิ้งเขาไป" เราก็พยายามตอบแฟนเก่าเราน้อยๆคะเรียกได้ว่าไม่สนใจเลยก็ว่าได้ตอนนี้เป็นช่วงที่เราสับสนเลยก็ว่าได้คะ ใจนึงก็อยากคุยกับแฟนเก่าเพราะว่าเราคิดถึงเขามากแต่อีกใจนึงก็แบบว่าคนนี้ดีอยู่แล้วจะทิ้งเขาไปทำไม และแล้วคะเราก็เลือกทางที่ทำให้ตัวเองมีความสุขคือเรากลับไปหาแฟนเก่าคะเขาใจอารมณ์ผู้ชายนะคะคือแบบช่วงแรกๆก็ดีตามง้อเราทุกอย่างเหมือนเดิมคะกลับมารอบนี้เราคิดว่าแบบเห้ยดีอะรู้สึกมีความสุขอีกครั้งแต่พอช่วงเวลานั้นผ่านไปทุกอย่างดันกลับมาเป็นเหมือนเดิมคะเราต้องตามใจต้องไปหาซื้อไรให้ทานแต่เขาก็พาเราไปกินข้าวนะคะมีบ้างบางครั้งจนมีอยู่ช่วงนึงเราทะเลาะกันคะหนักมากเค้าไม่สนใจไรเราเลยไม่ตอบไม่โทรหาสารพัดเลยคะจนวันนั้นเราเลยโทรไปถามว่าสรุปมันยังไงกันแน่เขาก็ตอบกลับมาคะว่าเขาไม่รู้สึกอะไรแล้วมันไม่เหมือนเดิมเลยเขาจะกลับมาหาเราทำไมเราฟังแบบนี้เราก็รู้สึกเลยคะว่าเราไม่จำเป็นในชีวิตเขาแล้วมันรู้สึกเหมือนเขาไใ่ต้องการเราแล้วคะแล้วเขาก็ยังบอกกับเราอีกนะคะว่าอยู่คนเดียวได้แล้วไม่มีเราก็สบายมาก เรานี่หน้าชาเลยคะไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อนจนตอนนี้เรารู้แล้วคะว่าเราต้องทำยังไงในใจลึกๆเราอยากให้เขากลับมานะคะแต่ดีตรงที่ว่ารอบนี้เราไม่ง้อเขาเลยคะเราร้องไห้น้อยมากเราได้ใช้เวลาอยู๋กับตัวเองดีคะรู้สึกคิดถึงบ้างนะคะช่วงแรกๆพึ่งผ่านมา4วันเองคะแผลสดเลยเราหวังให้เขากลับมานะคะ ถ้าเขาได้อ่านแล้วรู้สึกว่าเห้ยนี่มันเรื่องของกูนิ อย่าลืมทักเรามานะเรารอความสุขของเราอยู่
ปล.อันนี้คือความคิดรู้สึกเราตอนนี้นะคะ คือเราคิดว่าเขาากลับมาเอาความรู้สึกของเราไปหมดเลยคะแล้วพอทะเลาะกันทุกครั้งเขาก็ค่อยๆโยนความรู้สึกเราทิ้งทีละนิดคะจนเวลาผ่านไปเขาได้โยนความรู้สึกเราทิ้งไปหมดเลยคะเขาไม่ได้แบกความรู้สึกเราไว้แล้วเหลือแต่เราเองที่ต้องตามเก็บความรู้สึกตัวเองหรือเรียกง่ายๆว่าทำใจนั้นเองคะ
(เขาบอกเลิกเราทั้ง2รอบเลยนะคะ เศร้าใจมากคิดถึงแต่ทำไรไม่ได้รู้ทั้งรู้ว่าเขากลับมาก็กลับมาทำร้ายเราแต่เราก็ยังโง่รอเขากลับมาคะ)
ทำไมถึงโง่ซ้ำๆแบบนี้คะเพราะรักหรือผูกพันกันแน่
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนตั้งแต่เขายังอยู่มัทยมคะ(เราอายุน้อบกว่าเขาคะ)ตอนแรกทุกอย่างดีมากคะลงตัวกันทุกอย่างเขาง้อเราตลอดมีทะเลาะกันบ้างเราก็ยอมรับนะคะว่าเราเอาแต่ใจเกินไปคะบางครั้งเราดูเหมือนจะไม่สนใจไรเขาเลยพอคบกันได้6เดือนคะสิ่งที่เราเคยทำไม่ว่าจะเป็นเอาแต่ใจไม่สนใจไม่ค่อยง้อแต่หลังจาก6เดือนผ่านไปคะกลับกลายเป็นคนละอย่างเลยคะเราต้องง้อเขาตามใจเขาแล้วก็สนใจเขามากขึ้นคะเราก็คบกันไปเรื่อยๆคะจนพอเขาต้องเข้ามหาลัยทุกอย่างมันก็เริ่มมีปัญหาคะผู้หญิงทุกคนคงจะเข้าใจดีนะคะว่าทำไมอย่างแรกเลยคะ ระแวง กลัวเค้าไปมีคนอื่น จากนั้นคะเราก็เลิกกับเขาตอนเขาจบพอดีเขาเป็นคนบอกเลิกเราคะเราก็ตามไปง้อนะคะเพราะไม่อยากเลิกมันรักแต่เราก็โดนไล่สารพัดเลยคะเราก็มีความคิดว่าเห้ยถ้าโดนไล่แบบนี้ก็เข้าใจแล้วแหละว่าต้องการอะไร แล้วเราก็พยายามทำใจคะเค้าไม่เหลือทางให้เราได้ติดต่อเลยคะบล็อกเราทุกทาง จนกระทั่งเวลาผ่านไปมันก็เหมือนเราเปิดใจคะไม่อยากปิดตัวเองแล้ว เราก็ได้คุยกับเพื่อนเราคนนึงคะ(เราแอบชอบเขาก่อนคะแล้วเขาก็ทักมา)เราก็คุยกันดีเลยคะถึงขั้นแบบเราคิดว่าคนนี้แหละที่เราจะเริ่มใหม่แล้วจะทำทุกอย่างให้ดีกว่าคนที่เราเคยคบมา เราคุยกันได้สักพักคะต่างฝ่ายต่างรู้สึกดี แต่จู่ๆแฟนเก่าเราก็ทักเรามาคะแค่ประโยคแรกก็ทำเราร้องไห้เลยแต่ในใจเราตอนนั้นคือ "กูจะไม่กลับไปเด็ดขาดตอนนี้กูมีคนที่ดีอยู่แล้วกูจะไม่ทิ้งเขาไป" เราก็พยายามตอบแฟนเก่าเราน้อยๆคะเรียกได้ว่าไม่สนใจเลยก็ว่าได้ตอนนี้เป็นช่วงที่เราสับสนเลยก็ว่าได้คะ ใจนึงก็อยากคุยกับแฟนเก่าเพราะว่าเราคิดถึงเขามากแต่อีกใจนึงก็แบบว่าคนนี้ดีอยู่แล้วจะทิ้งเขาไปทำไม และแล้วคะเราก็เลือกทางที่ทำให้ตัวเองมีความสุขคือเรากลับไปหาแฟนเก่าคะเขาใจอารมณ์ผู้ชายนะคะคือแบบช่วงแรกๆก็ดีตามง้อเราทุกอย่างเหมือนเดิมคะกลับมารอบนี้เราคิดว่าแบบเห้ยดีอะรู้สึกมีความสุขอีกครั้งแต่พอช่วงเวลานั้นผ่านไปทุกอย่างดันกลับมาเป็นเหมือนเดิมคะเราต้องตามใจต้องไปหาซื้อไรให้ทานแต่เขาก็พาเราไปกินข้าวนะคะมีบ้างบางครั้งจนมีอยู่ช่วงนึงเราทะเลาะกันคะหนักมากเค้าไม่สนใจไรเราเลยไม่ตอบไม่โทรหาสารพัดเลยคะจนวันนั้นเราเลยโทรไปถามว่าสรุปมันยังไงกันแน่เขาก็ตอบกลับมาคะว่าเขาไม่รู้สึกอะไรแล้วมันไม่เหมือนเดิมเลยเขาจะกลับมาหาเราทำไมเราฟังแบบนี้เราก็รู้สึกเลยคะว่าเราไม่จำเป็นในชีวิตเขาแล้วมันรู้สึกเหมือนเขาไใ่ต้องการเราแล้วคะแล้วเขาก็ยังบอกกับเราอีกนะคะว่าอยู่คนเดียวได้แล้วไม่มีเราก็สบายมาก เรานี่หน้าชาเลยคะไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อนจนตอนนี้เรารู้แล้วคะว่าเราต้องทำยังไงในใจลึกๆเราอยากให้เขากลับมานะคะแต่ดีตรงที่ว่ารอบนี้เราไม่ง้อเขาเลยคะเราร้องไห้น้อยมากเราได้ใช้เวลาอยู๋กับตัวเองดีคะรู้สึกคิดถึงบ้างนะคะช่วงแรกๆพึ่งผ่านมา4วันเองคะแผลสดเลยเราหวังให้เขากลับมานะคะ ถ้าเขาได้อ่านแล้วรู้สึกว่าเห้ยนี่มันเรื่องของกูนิ อย่าลืมทักเรามานะเรารอความสุขของเราอยู่
ปล.อันนี้คือความคิดรู้สึกเราตอนนี้นะคะ คือเราคิดว่าเขาากลับมาเอาความรู้สึกของเราไปหมดเลยคะแล้วพอทะเลาะกันทุกครั้งเขาก็ค่อยๆโยนความรู้สึกเราทิ้งทีละนิดคะจนเวลาผ่านไปเขาได้โยนความรู้สึกเราทิ้งไปหมดเลยคะเขาไม่ได้แบกความรู้สึกเราไว้แล้วเหลือแต่เราเองที่ต้องตามเก็บความรู้สึกตัวเองหรือเรียกง่ายๆว่าทำใจนั้นเองคะ
(เขาบอกเลิกเราทั้ง2รอบเลยนะคะ เศร้าใจมากคิดถึงแต่ทำไรไม่ได้รู้ทั้งรู้ว่าเขากลับมาก็กลับมาทำร้ายเราแต่เราก็ยังโง่รอเขากลับมาคะ)