ตกลงนี่เรียกว่ารักหรือเปล่าหรือเราเด็กเกินไปกว่าจะเข้าใจ

คือเราอายุห่างจากคนที่คบอยู่เกือบ 10 ปีแล้วทีนี้เราใช้ติดต่อกันทางโทรศัพท์กันทุกวัน เคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แต่ก็คุยกันมาเกือบปีแล้วทีนี้เราก็อยากเจอเขาบ้างเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่คบกันชอบกันไม่ใช่หรอที่ต้องอยากเจอหน้ากันบ้าง แต่เขาไม่ยอมมาเจอเลยจะไปหาก็ไม่ยอม เขาบอกว่าคุยแบบเดิมก็ดีอยู่แล้วอย่าทำตัวงี่เง่ามีแต่เราเปลี่ยนไปเรางี่เง่าเอาแต่ใจ คือเราขอแค่เรื่องนี้เขาบอกจะมาหาวันนี้ก็ไม่มาจนเราต้องบอกเออเดียวไปหาเองตกลงคือไง ได้ละทิ้งหรอหรือคบไปวันๆเพราะเขาก็คุยกับเราตลอดเรามั่นใจว่าเขาไม่มีใครเพราะเขาให้เราโทรเฝ้าเขาตลอด  แล้วคือแบบชอบยืมเงินเราคืนก็จริงแต่ยืมมันทุกเดือนตอนแรกก็ไม่คิดอะไรแต่พอหลังๆเรารู้สึกเหมือนเราโดนหลอกยังไงก็ไม่รู้สิ เขาชอบบอกว่าไม่มาหาไม่มาเจอก็ไม่ได้แปลว่าไม่รักสักหน่อยเมื่อก่อนก็แค่โทรคุยกะนยังทำได้ไม่มีปัญหาทำไมตอนนี้ถึงงี่เง่าอยากมาเจอตลอดเจาทำงานก็เหนื่อยปล้วเสาร์อาทิตย์ก็อยากพัก ตกลงนี้มันมีด้วยหรอไม่อยากเจอหน้าคนที่ตัวเองชอบคนที่ตัวเองรักอะ