ข้อมูลเบื้องต้น ผู้เขียนเป็น พระท่านหนึ่ง
เนื้อหา แบ่งเป็นสองยุค ยุคหนึ่งเป็นยุตต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เนื้อหาประมาณว่า มียายคนหนึ่งมาเล่าเรื่องแปลกๆเกี่ยวกับเมืองลับแล ที่มักจะมีเสียงดนตรีลอยมาในวันขึ้น 15 ค่ำ พร้อมกับคราวนั้นมีสมุดข่อยดำขายกันเกลื่อนกลาด ท่านจึงตามไปขอเขาอ่าน เนื้อเรื่องในสมุดข่อยมีความเกี่ยวพันกันกับเรื่องที่ยายเล่าให้ฟัง
ยุคที่ 2 มาจากเนื้อหาในสมุดข่อย เนื้อเรื่องประมาณว่า ก่อนกรุงจะแตก ชนชั้นสูงท่านหนึ่งมีบุตรสาวอยู่กลัวธิดามีอันตรายจึง จัดเรือพร้อมทรัพย์สินบางส่วนลงเรือไป แล้ววานทหารคนสนิทให้ไปคุมครอง โดยให้คาถาบทหนึ่งซึ่งเอาไว้บัดบังที่หลบภัย ทหารคนสนิทและธิดาผ่านความลำบากมาด้วยกันทั้งช่วยกันต่อสู้จากโจรพม่าที่ปล้นบ้านราษฏร จนถึงที่มั่นที่หลบภัย ก่อนจะสร้างบ้านสร้างเรือน ก็ท่องคาถาบัดบังนั้น ทหารและธิดารักกันแต่ทหารนั้นคิดว่ามิบังควร อีกทั้งเป็นห่วงเจ้านายตน จึงลาธิดาแล้วตามไปช่วยเจ้านาย ทหารสัญญาว่าจะกลับมาหา ธิดาบอกว่าจะบรรเลงดนตรีในวันขึ้น 15 ค่ำ เพื่อให้ทหารกลับมายังเมืองลับแลนี้ได้ ครั้งทหารตามไปช่วยเจ้านายไม่ทันได้บุกศัตรูเข้าไปเจ้านายก็ถูกทิ้งไว้กลางทางเพราะป่วย ไม่ช้าก็สิ้นลม ทหารครั้นจะกลับไปหาธิดาก็กลับไปไม่ได้เพราะเมืองบัดบังนั้น คนในห้ามออกคนนอกห้ามเข้า ทหารจำทางแต่กลับเข้าไปไม่ได้อีกแล้ว จึงบวชเป็นพระ
กลับมาที่ยุคที่กล่าวไปก่อนนี้ ชายหนุ่ม(ไม่แน่ใจว่าบาดเจ็บหรือป่วย)ได้มาพึ่งพิง ชาวบ้านบ้านหนึ่ง ช่วยทำไร่ทำนาตอบแทนบุญคุณ โดยเจ้าบ้านให้พักอยู่กระท่อม วันดีคืนดีเขาได้ยินเสียงดนตรีลอยตามลมมา ต่อจากนี้จำได้ไม่ถนัด ชายผู้นี้เสียชีวิต โดยวิญญาณของเข้านั้นลอยไปตามเสียงดนตรี แล้วเขาได้พบกับเมืองลับแลนั้น // เข้าใจว่าชายผู้นั้นคือทหารในชาติก่อน เสียงดนตรีนั้นคือธิดาบรรเลงเพื่อรอทหารกลับมาหา สุดท้ายก็ได้อยู่ด้วยกัน
//เรื่องนี้ หาเจอโดยบังเอิญในอินเตอร์เน็ต เป็นไฟล์ เหมือนสแกนหนังสือมา กลับไปตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอแล้ว
ตามหา หนังสือ(สแกน) เนื้อเรื่องเกี่ยวกับความรักของทหารกับธิดาชนชั้นสูงครั้งเสียกรุงเก่า
เนื้อหา แบ่งเป็นสองยุค ยุคหนึ่งเป็นยุตต้นกรุงรัตนโกสินทร์ เนื้อหาประมาณว่า มียายคนหนึ่งมาเล่าเรื่องแปลกๆเกี่ยวกับเมืองลับแล ที่มักจะมีเสียงดนตรีลอยมาในวันขึ้น 15 ค่ำ พร้อมกับคราวนั้นมีสมุดข่อยดำขายกันเกลื่อนกลาด ท่านจึงตามไปขอเขาอ่าน เนื้อเรื่องในสมุดข่อยมีความเกี่ยวพันกันกับเรื่องที่ยายเล่าให้ฟัง
ยุคที่ 2 มาจากเนื้อหาในสมุดข่อย เนื้อเรื่องประมาณว่า ก่อนกรุงจะแตก ชนชั้นสูงท่านหนึ่งมีบุตรสาวอยู่กลัวธิดามีอันตรายจึง จัดเรือพร้อมทรัพย์สินบางส่วนลงเรือไป แล้ววานทหารคนสนิทให้ไปคุมครอง โดยให้คาถาบทหนึ่งซึ่งเอาไว้บัดบังที่หลบภัย ทหารคนสนิทและธิดาผ่านความลำบากมาด้วยกันทั้งช่วยกันต่อสู้จากโจรพม่าที่ปล้นบ้านราษฏร จนถึงที่มั่นที่หลบภัย ก่อนจะสร้างบ้านสร้างเรือน ก็ท่องคาถาบัดบังนั้น ทหารและธิดารักกันแต่ทหารนั้นคิดว่ามิบังควร อีกทั้งเป็นห่วงเจ้านายตน จึงลาธิดาแล้วตามไปช่วยเจ้านาย ทหารสัญญาว่าจะกลับมาหา ธิดาบอกว่าจะบรรเลงดนตรีในวันขึ้น 15 ค่ำ เพื่อให้ทหารกลับมายังเมืองลับแลนี้ได้ ครั้งทหารตามไปช่วยเจ้านายไม่ทันได้บุกศัตรูเข้าไปเจ้านายก็ถูกทิ้งไว้กลางทางเพราะป่วย ไม่ช้าก็สิ้นลม ทหารครั้นจะกลับไปหาธิดาก็กลับไปไม่ได้เพราะเมืองบัดบังนั้น คนในห้ามออกคนนอกห้ามเข้า ทหารจำทางแต่กลับเข้าไปไม่ได้อีกแล้ว จึงบวชเป็นพระ
กลับมาที่ยุคที่กล่าวไปก่อนนี้ ชายหนุ่ม(ไม่แน่ใจว่าบาดเจ็บหรือป่วย)ได้มาพึ่งพิง ชาวบ้านบ้านหนึ่ง ช่วยทำไร่ทำนาตอบแทนบุญคุณ โดยเจ้าบ้านให้พักอยู่กระท่อม วันดีคืนดีเขาได้ยินเสียงดนตรีลอยตามลมมา ต่อจากนี้จำได้ไม่ถนัด ชายผู้นี้เสียชีวิต โดยวิญญาณของเข้านั้นลอยไปตามเสียงดนตรี แล้วเขาได้พบกับเมืองลับแลนั้น // เข้าใจว่าชายผู้นั้นคือทหารในชาติก่อน เสียงดนตรีนั้นคือธิดาบรรเลงเพื่อรอทหารกลับมาหา สุดท้ายก็ได้อยู่ด้วยกัน
//เรื่องนี้ หาเจอโดยบังเอิญในอินเตอร์เน็ต เป็นไฟล์ เหมือนสแกนหนังสือมา กลับไปตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอแล้ว