พอดีเราทะเลาะกับแฟนแบบเรียกได้ว่ารุนแรงเพราะคำพูดที่พูดใส่กันแรงมาก
เหตุเกิดจากฉันไม่สบายแล้วพยายามติดต่อเขาแต่ติดต่อไม่ได้จนต้องให้พ่อกับแม่พาไปโรงพยาบาล
แต่พอเช้าฉันก็ยังโทรหาเขาไม่ติดอีก จนเที่ยงเขาก็รับสายและบอกว่านอนอยู่ ฉันก็ด้วยความน้อยใจ
เลยพูดประชดไปว่าเคยห่วงกันไหมนี่เข้าโรงพยาบาลตั้งแต่สามทุ่มออกมาตอนเที่ยงคืนเคยสนใจกันบ้างไหม
แต่ได้รับคำตอบใครจะไปรู้ว่าป่วยเยอะแล้วก็นอนแล้วไม่ได้ยินโทรศัพท์ผิดด้วยหรอ
.ความที่ป่วย+น้อยใจ.มันทำให้เราร้องไห้และพยายามจะต่อว่าเขาจนเขาไม่ทนฟังและตัดสายทิ้งไป
เราก็พยายามโทรใหม่และแอบไปร้องไห้คนเดียวหลังบ้านจนย่าที่เดินไม่ไหวออกมาตามหานั้นทำให้เรารู้สึกแย่
เลยตัดสินใจจะเลิกกับเขา.เลยเดินมาปรึกษาแม่.แม่ก็บอกว่าแล้วแต่เราแต่แม่บอกสงสารลูกที่ร้องไห้ให้เขาบ่อยๆ
จึงตัดสินใจโทรหาเขาตอนที่แม่อยู่ด้วยแต่เขาพูดไม่ดีเลยกับเราทำให้แม่เราโกรธแทนเลยให้เราเลิกกับเขา
เรากับเขาก็หยุดคุยกันไปพักหนึ่งแล้วพอรู้ว่าเรายังคิดถึงกันเลยทำให้ตอนนี้ได้กลับมาคุยแต่ไม่เหมือนคือเหมือนเริ่มต้นเรียนรู้กันใหม่
เราอยากถามว่า..เราควรบอกแม่หรือรอให้พร้อมก่อนถึงบอกแม่ดีค่ะ..
การเลือกทางแห่งรัก
เหตุเกิดจากฉันไม่สบายแล้วพยายามติดต่อเขาแต่ติดต่อไม่ได้จนต้องให้พ่อกับแม่พาไปโรงพยาบาล
แต่พอเช้าฉันก็ยังโทรหาเขาไม่ติดอีก จนเที่ยงเขาก็รับสายและบอกว่านอนอยู่ ฉันก็ด้วยความน้อยใจ
เลยพูดประชดไปว่าเคยห่วงกันไหมนี่เข้าโรงพยาบาลตั้งแต่สามทุ่มออกมาตอนเที่ยงคืนเคยสนใจกันบ้างไหม
แต่ได้รับคำตอบใครจะไปรู้ว่าป่วยเยอะแล้วก็นอนแล้วไม่ได้ยินโทรศัพท์ผิดด้วยหรอ
.ความที่ป่วย+น้อยใจ.มันทำให้เราร้องไห้และพยายามจะต่อว่าเขาจนเขาไม่ทนฟังและตัดสายทิ้งไป
เราก็พยายามโทรใหม่และแอบไปร้องไห้คนเดียวหลังบ้านจนย่าที่เดินไม่ไหวออกมาตามหานั้นทำให้เรารู้สึกแย่
เลยตัดสินใจจะเลิกกับเขา.เลยเดินมาปรึกษาแม่.แม่ก็บอกว่าแล้วแต่เราแต่แม่บอกสงสารลูกที่ร้องไห้ให้เขาบ่อยๆ
จึงตัดสินใจโทรหาเขาตอนที่แม่อยู่ด้วยแต่เขาพูดไม่ดีเลยกับเราทำให้แม่เราโกรธแทนเลยให้เราเลิกกับเขา
เรากับเขาก็หยุดคุยกันไปพักหนึ่งแล้วพอรู้ว่าเรายังคิดถึงกันเลยทำให้ตอนนี้ได้กลับมาคุยแต่ไม่เหมือนคือเหมือนเริ่มต้นเรียนรู้กันใหม่
เราอยากถามว่า..เราควรบอกแม่หรือรอให้พร้อมก่อนถึงบอกแม่ดีค่ะ..