ท้อแบบไม่อยากทำอะไร ไม่มีจุดหมาย อยากเป็นคนที่ดีขึ้นเเต่ตอนนี้ท้อมากค่ะควรทำยังไงดีคะ

ตอนนี้ค่อนข้างที่จะเหนื่อยกับชีวิตประจำวันมาก ไม่รู้ว่าแต่ละวันทำไปทำไม อยากอยู่ในห้องนอนอยู่คนเดียวไม่อยากทำอะไร ไม่มีจุดหมายจากที่เคยมีเเรงบันดาลใจตอนนี้กลับไม่มี จากที่เคยมีจุดมุ่งหมายว่าอยากทำอะไร มีการวางแผนชีวิตในวัยเรียน หลังจากเจอปัญหาครอบครัวแม่เลิกกับพ่อเลี้ยง หนูกลับกลายเป็นคนละคน เป็นคนที่ไม่เอาไหนมากขึ้น ทั้งๆที่รู้ว่าเเม่ต้องเหนื่อยขึ้นเพราะไม่มีพ่อช่วยหาเงิน แต่หนูเองกลับไม่เอาไหนขี้เกียจ ถามว่าสงสารเเม่มั้ย สงสารมากค่ะ ต้องเลี้ยงหนูกับน้อง ปัญหามันมาพร้อมกันไปหมดเมื่อปีที่เเล้ว น้องต้องขึ้นป.1 ส่วนหนูต้องขึ้นม.4 ใช่แล้วค่ะค่าใช้จ่ายต้องเยอะขึ้น แถมเเม่กับพ่อเลิกกันอีก หลังจากนั้นครอบครัวของเราก็เปลี่ยนไปเพราะพ่อเลี้ยงมีเมียน้อย เเม่เลยตัดสินใจเลิกกันเด็ดขาด หนูไม่อยากทำตัวมีปัญหาแต่แม่บ่นมากขึ้นจริงๆใช้คำพูดที่แรงมากจากที่ไม่เคยพูดมาก่อน เอาจริงๆหนูเคยคิดอยากวิ่งไปใต้รถบรรทุกหลายครั้งมาก แต่มันติดตรงที่ถ้าหนูตายแม่จะไม่เหลือใครเลย ตอนนี้เเม่มีเเค่หนูกับน้อง ปัญหามันเกิดจากหนูเองเเหละค่ะที่ทำตัวมีปัญหา ตอนนี้หนูอยากเป็นคนที่ดีขึ้นควรทำยังไงดีคะ