ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่า เราไม่เคยดูภาพยนตร์ Netflix ที่เป็นภาพยนตร์เอเชียเลย Dear Ex จึงเป็นเรื่องแรกเลยค่ะ หากพูดถึงประเทศไต้หวัน ปีที่แล้วหลายๆ ท่านคงจะได้อ่านข่าวประเด็นที่ว่าไต้หวันกำลังอนุญาตคู่รักเพศเดียวกันแต่งงานกันได้ ท่ามกลางประชามติของประชาชนส่วนใหญ่ที่ไม่เห็นด้วย อีกทั้งการใส่ LGBT ลงในบทเรียนยังเป็นเรื่องที่ประชาชนชาวไต้หวันไม่เห็นด้วยเช่นกัน เพราะเหตุนี้เราจึงมีค่อนข้างจะเซอร์ไพร์สที่ภาพยนตร์เรื่องนี้มันสมัยใหม่มาก พูดถึงผู้ชายแมนๆ ที่กล้ายอมรับว่าตนเองรักเพศเดียวกัน
หนังพาเราไปรู้จักกับ 3 ตัวละครหลักที่กำลังตกที่นั่งลำบากในเรื่องของ สถานะ ความสัมพันธ์ และเงิน หลิวซานเหลียงและลูกชายซ่งจวิ้นเหยี่ยง ที่เพิ่งเสียสามีและพ่อไปเนื่องจากโรคมะเร็ง แต่ความซับซ้อนมันอยู่ตรงที่ว่าสามีของหลิวซานเหลียงเป็นเกย์...เขาคบอยู่กับอาเจี๋ย ชายผู้เป็นนักแสดงละครเวที และเป็นผู้ที่ได้รับเงินประกันทั้งหมดด้วยหลังจากสามีของหลิวซานเหลียงเสียชีวิตลง แม่ลูกคู่กัดจึงเดินทางไปทวงเงินอาเจี๋ยถึงอพร้าทเม้น เรื่องหักมุมตรงที่เจ้าซงคนลูกก็หนีไปอยู่กับชายชู้ด้วยอีกคน ด้วยความที่ไม่อยากอยู่กับแม่ที่ขี้บ่น อารมณ์เสียง่าย และเขาอ้างว่าต้องการไปทวงเงินประกันพ่อ เพื่อตนเองจะได้หนีไปจากแม่ แต่ในที่สุดความสัมพันธ์ของทั้งสามคนเปลี่ยนไป และกลายเป็นความเข้าใจที่งดงาม
ตัวละครแม่ หลิวซานเหลียง คือมนุษย์ป้าบ้าหอบของ ปล่อยตัว โวยวายแถมยังมีความคิดเป็นตัวแทนของคนไต้หวันทั้งประเทศที่คิดว่าการเป็นเกย์คืออาการทางจิต เราค่อนข้างจะเห็นใจตัวละครนี้ที่สามีของเธอเป็นเกย์ และลูกชายวัย Teen ก็แสนจะร้ายกาจไม่เชื่อฟัง แถมมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวอย่างเห็นได้ชัด เธอทำทุกวิถีทางที่จะดูแลลูกชาย ทวงเงินประกัน และต้องต่อสูกับจิตใจของตนเอง ทั้งความเศร้าที่ถาโถมกับคำถามที่ทำให้เราประทับใจว่า “ทั้งหมดมันเคยเป็นจริงหรือไม่” ทั้งความสัมพันธ์ที่สามีมีให้ และความทุกข์ใจที่ยังคงล้นเอ่อ จากผลงานการแสดงที่เข้าถึงอารมณ์ส่งผลให้นักแสดง Hsieh Ying Xuan ได้รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจากเวทีม้าทองคำไปครองอย่างสมศักดิ์ศรี
ตัวละครลูก ซ่งจวิ้นเหยี่ยง ตัวละครที่ดำเนินเรื่อง และมักจะคุยกับคนดูทางความคิดอยู่เสมอ ซ่งคนลูกคือเด็กที่เหมือนจะมีปัญหาคนหนึ่ง เราว่าสาเหตุที่แท้จริงที่เขาอยากไปลองอยู่กับ “อีหนู” หรือ “ชายชู้” (การเล่นคำของภาษาจีนเขานะคะ) เพราะอยากรู้เรื่องของพ่อตนเองก่อนตายมากกว่า เด็กคนนี้ไม่เข้าใจแม่เลย เขาต้องกินอาหารที่แม่จัดให้เท่านั้น ไม่เคยได้กินอาหารขยะเลย ทั้งที่วัยเด็กแบบเขาน่าจะได้กินอะไรที่อร่อยน่ะค่ะ เป็นเราก็โกรธแม่นะ 5555555
สุดท้ายตัวละครที่ถือว่าสำคัญและเป็นปริศนาที่สุดของเรื่องเลย อาเจี๋ย เขาเป็นแสดงละครเวทีที่ดูเหมือนว่าจะรักซ่งคนพ่อมาก เขากู้หนี้นอกระบบมาเพื่อให้ซ่งคนพ่อได้รักษาโรคมะเร็ง จนตัวเองโดนพวกเจ้าหนี้นอกระบบทำร้ายร่างกาย ซึ่งทำให้แม่ลูกเห็นใจและเข้าใจในความรักของอาเจี๋ยและซ่งคนพ่อว่ามันคือความรักที่เหมือนกับชายหญิงทั่วไปนี่แหละ ไม่ได้เป็นโรคจิตใดใด เราชอบตัวละครนี้ที่เขาเป็นคนที่เซอร์ๆ และแมนมาก เขารักแม่ และพยายามที่จะบอกกับซ่งคนลูกให้รักแม่เหมือนกับที่เขาเป็น ปมการรักแม่มากหรือเรียกว่าออดิปุส เป็นปมที่มักจะเกิดในเด็กวัย 3-5 ขวบ จริงๆ แล้ว มี 3 ขั้นนะคะ แต่ขออธิบายแค่หากเด็กสามารถผ่านมันไปได้ก็จะพัฒนาอัตลักษณ์ทางเพศของตนได้สำเร็จ แต่หากไม่สำเร็จก็อาจจะทำให้เป็นรักร่วมเพศได้ตามทฤษฎี ของซิกมัลฟอยด์ค่ะ เราคาดว่าอาเจี๋ยเองก็น่าจะมีปมตรงนี้อยู่ เพราะเขาแคร์แม่มาก และพยายามที่จะให้แม่เข้าใจในตนเอง แต่ก็ไม่มีความกล้าหาญพอที่จะพูดกับแม่ตรงๆ
จริงๆ แล้ว Dear Ex มันแปลได้หลายความหมายเหมือนกันนะ ทั้งเมียเก่า ลูกเก่า และแฟนเก่า เพราะอาเจี๋ยกับซงคนพ่อไม่ได้เพิ่งมาชอบกัน เขาน่าจะชอบกันตั้งแต่ตอนที่อาเจี๋ยเรียนมหาวิทยาลัยและซ่งคนพ่อเป็นอาจารย์ แม้ว่าจะพยายามที่จะเลิกรากันไปแล้ว แต่ความรักก็เป็นสิ่งที่ห้ามไม่ได้นี่เนอะ
หากจะไม่พูดเรื่องสำคัญอีกเรื่องคงไม่ได้ ฉากและบรรยากาศในเรื่องมันสุดยอดมาเลยละบรรยากาศไต้หวันทีสื่อผ่านคนธรรมดาสาวออฟฟิศ เด็กมหาวิทยาลัย และโรงละครขนาดเล็กที่แทบไม่มีใครอยากจะเข้ามาดู เรื่องมันเต็มด้วยความไม่เข้ากันของสภาพความเป็นอยู่ และนิสัยของตัวละคร แต่ผู้กำกับเขาก็เก่งมากนะ สามารถทำให้เรารู้สึกหาจุดที่พอดีของเรื่องทั้งสีภาพ บรรยากาศ และท่าทางของตัวละครได้ ตัดนิดหนึ่งคือการตัดไปมา ดูยากอยู่พอสมควรต้องตั้งสติ และเดาเองบ้างว่า flash back ไปแต่ละคนอายุเท่าไหร่ประมาณนี้ค่ะ
เราให้เรื่องนี้ 9/10 คะแนนค่ะ
Dear EX : ภาพยนตร์ไต้หวันที่พาเราเปิดใจไปกับความรักในรูปแบบใหม่ๆ ในโลกยุคปัจจุบัน
ก่อนอื่นเราต้องบอกก่อนว่า เราไม่เคยดูภาพยนตร์ Netflix ที่เป็นภาพยนตร์เอเชียเลย Dear Ex จึงเป็นเรื่องแรกเลยค่ะ หากพูดถึงประเทศไต้หวัน ปีที่แล้วหลายๆ ท่านคงจะได้อ่านข่าวประเด็นที่ว่าไต้หวันกำลังอนุญาตคู่รักเพศเดียวกันแต่งงานกันได้ ท่ามกลางประชามติของประชาชนส่วนใหญ่ที่ไม่เห็นด้วย อีกทั้งการใส่ LGBT ลงในบทเรียนยังเป็นเรื่องที่ประชาชนชาวไต้หวันไม่เห็นด้วยเช่นกัน เพราะเหตุนี้เราจึงมีค่อนข้างจะเซอร์ไพร์สที่ภาพยนตร์เรื่องนี้มันสมัยใหม่มาก พูดถึงผู้ชายแมนๆ ที่กล้ายอมรับว่าตนเองรักเพศเดียวกัน
หนังพาเราไปรู้จักกับ 3 ตัวละครหลักที่กำลังตกที่นั่งลำบากในเรื่องของ สถานะ ความสัมพันธ์ และเงิน หลิวซานเหลียงและลูกชายซ่งจวิ้นเหยี่ยง ที่เพิ่งเสียสามีและพ่อไปเนื่องจากโรคมะเร็ง แต่ความซับซ้อนมันอยู่ตรงที่ว่าสามีของหลิวซานเหลียงเป็นเกย์...เขาคบอยู่กับอาเจี๋ย ชายผู้เป็นนักแสดงละครเวที และเป็นผู้ที่ได้รับเงินประกันทั้งหมดด้วยหลังจากสามีของหลิวซานเหลียงเสียชีวิตลง แม่ลูกคู่กัดจึงเดินทางไปทวงเงินอาเจี๋ยถึงอพร้าทเม้น เรื่องหักมุมตรงที่เจ้าซงคนลูกก็หนีไปอยู่กับชายชู้ด้วยอีกคน ด้วยความที่ไม่อยากอยู่กับแม่ที่ขี้บ่น อารมณ์เสียง่าย และเขาอ้างว่าต้องการไปทวงเงินประกันพ่อ เพื่อตนเองจะได้หนีไปจากแม่ แต่ในที่สุดความสัมพันธ์ของทั้งสามคนเปลี่ยนไป และกลายเป็นความเข้าใจที่งดงาม
ตัวละครแม่ หลิวซานเหลียง คือมนุษย์ป้าบ้าหอบของ ปล่อยตัว โวยวายแถมยังมีความคิดเป็นตัวแทนของคนไต้หวันทั้งประเทศที่คิดว่าการเป็นเกย์คืออาการทางจิต เราค่อนข้างจะเห็นใจตัวละครนี้ที่สามีของเธอเป็นเกย์ และลูกชายวัย Teen ก็แสนจะร้ายกาจไม่เชื่อฟัง แถมมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวอย่างเห็นได้ชัด เธอทำทุกวิถีทางที่จะดูแลลูกชาย ทวงเงินประกัน และต้องต่อสูกับจิตใจของตนเอง ทั้งความเศร้าที่ถาโถมกับคำถามที่ทำให้เราประทับใจว่า “ทั้งหมดมันเคยเป็นจริงหรือไม่” ทั้งความสัมพันธ์ที่สามีมีให้ และความทุกข์ใจที่ยังคงล้นเอ่อ จากผลงานการแสดงที่เข้าถึงอารมณ์ส่งผลให้นักแสดง Hsieh Ying Xuan ได้รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจากเวทีม้าทองคำไปครองอย่างสมศักดิ์ศรี
ตัวละครลูก ซ่งจวิ้นเหยี่ยง ตัวละครที่ดำเนินเรื่อง และมักจะคุยกับคนดูทางความคิดอยู่เสมอ ซ่งคนลูกคือเด็กที่เหมือนจะมีปัญหาคนหนึ่ง เราว่าสาเหตุที่แท้จริงที่เขาอยากไปลองอยู่กับ “อีหนู” หรือ “ชายชู้” (การเล่นคำของภาษาจีนเขานะคะ) เพราะอยากรู้เรื่องของพ่อตนเองก่อนตายมากกว่า เด็กคนนี้ไม่เข้าใจแม่เลย เขาต้องกินอาหารที่แม่จัดให้เท่านั้น ไม่เคยได้กินอาหารขยะเลย ทั้งที่วัยเด็กแบบเขาน่าจะได้กินอะไรที่อร่อยน่ะค่ะ เป็นเราก็โกรธแม่นะ 5555555
สุดท้ายตัวละครที่ถือว่าสำคัญและเป็นปริศนาที่สุดของเรื่องเลย อาเจี๋ย เขาเป็นแสดงละครเวทีที่ดูเหมือนว่าจะรักซ่งคนพ่อมาก เขากู้หนี้นอกระบบมาเพื่อให้ซ่งคนพ่อได้รักษาโรคมะเร็ง จนตัวเองโดนพวกเจ้าหนี้นอกระบบทำร้ายร่างกาย ซึ่งทำให้แม่ลูกเห็นใจและเข้าใจในความรักของอาเจี๋ยและซ่งคนพ่อว่ามันคือความรักที่เหมือนกับชายหญิงทั่วไปนี่แหละ ไม่ได้เป็นโรคจิตใดใด เราชอบตัวละครนี้ที่เขาเป็นคนที่เซอร์ๆ และแมนมาก เขารักแม่ และพยายามที่จะบอกกับซ่งคนลูกให้รักแม่เหมือนกับที่เขาเป็น ปมการรักแม่มากหรือเรียกว่าออดิปุส เป็นปมที่มักจะเกิดในเด็กวัย 3-5 ขวบ จริงๆ แล้ว มี 3 ขั้นนะคะ แต่ขออธิบายแค่หากเด็กสามารถผ่านมันไปได้ก็จะพัฒนาอัตลักษณ์ทางเพศของตนได้สำเร็จ แต่หากไม่สำเร็จก็อาจจะทำให้เป็นรักร่วมเพศได้ตามทฤษฎี ของซิกมัลฟอยด์ค่ะ เราคาดว่าอาเจี๋ยเองก็น่าจะมีปมตรงนี้อยู่ เพราะเขาแคร์แม่มาก และพยายามที่จะให้แม่เข้าใจในตนเอง แต่ก็ไม่มีความกล้าหาญพอที่จะพูดกับแม่ตรงๆ
จริงๆ แล้ว Dear Ex มันแปลได้หลายความหมายเหมือนกันนะ ทั้งเมียเก่า ลูกเก่า และแฟนเก่า เพราะอาเจี๋ยกับซงคนพ่อไม่ได้เพิ่งมาชอบกัน เขาน่าจะชอบกันตั้งแต่ตอนที่อาเจี๋ยเรียนมหาวิทยาลัยและซ่งคนพ่อเป็นอาจารย์ แม้ว่าจะพยายามที่จะเลิกรากันไปแล้ว แต่ความรักก็เป็นสิ่งที่ห้ามไม่ได้นี่เนอะ
หากจะไม่พูดเรื่องสำคัญอีกเรื่องคงไม่ได้ ฉากและบรรยากาศในเรื่องมันสุดยอดมาเลยละบรรยากาศไต้หวันทีสื่อผ่านคนธรรมดาสาวออฟฟิศ เด็กมหาวิทยาลัย และโรงละครขนาดเล็กที่แทบไม่มีใครอยากจะเข้ามาดู เรื่องมันเต็มด้วยความไม่เข้ากันของสภาพความเป็นอยู่ และนิสัยของตัวละคร แต่ผู้กำกับเขาก็เก่งมากนะ สามารถทำให้เรารู้สึกหาจุดที่พอดีของเรื่องทั้งสีภาพ บรรยากาศ และท่าทางของตัวละครได้ ตัดนิดหนึ่งคือการตัดไปมา ดูยากอยู่พอสมควรต้องตั้งสติ และเดาเองบ้างว่า flash back ไปแต่ละคนอายุเท่าไหร่ประมาณนี้ค่ะ
เราให้เรื่องนี้ 9/10 คะแนนค่ะ