ผมชอบแนวคิดโบราณจากนักปรัชญาเรื่องการแสวงหาความจริง จากแนวคิดนี้จะหาความจริงได้บางทีมันต้องทดลอง พิสูจน์จากความจริงผ่านการสังเกตจนไปถึงการกระทำ บางครั้งการกระทำนั้นมันขัดกับศาสนาทำให้นักบุกเบิกในช่วงนั้นโดนกล่าวหาว่าต่อต้านศาสนาทั้งนั้น
ในเวลาต่อมาการคิดแบบนั้นเรียกว่า "ตรรกวิทยา" จนนำไปสู่วิทยาศาสตร์
จะว่าไปผมเป็นคนไม่เชื่อศาสนามาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้เลยก็ว่าได้ ผมมีศาสนาแค่ในบัตรประชาชนแต่ในใจไม่ได้นับถือ
แต่ก็ไม่ได้คิดทำลายความเชื่อของใคร ผมมีความสงสัยมานานแล้วว่าใครสร้างพระเจ้า
สมมติคนสร้างพระเจ้าชื่อ A แล้วคำถามต่อมาใครสร้าง A
สมมติคนสร้าง A ชื่อ B ก็เกิดคำถามต่อมาอีกว่าใครสร้าง B ไปจนอนันต์
ทำให้ผมไม่ศรัทธาในศาสนาเพราะศาสนาจะสิ้นสุดแค่พระเจ้าสูงสุดของแต่ละศาสนานั้นๆ แต่ผมก็มีหลักการดำเนินชีวิตคือไม่ทำร้ายเพื่อนมนุษย์ด้วยกันยกเว้นมีเหตุต้องป้องกันตัว ไม่ทำร้ายในความหมายของผมก็คือทั้งร่างกายและจิตใจ ด้านจิตใจผมก็ไม่ทำลายความเชื่อของใคร คุณจะศรัทธาอะไรก็เรื่องของคุณแค่ผมไม่ได้ศรัทธาด้วยแค่นั้นแต่ผมก็ไม่ทำลายความเชื่อของคุณ
การแสวงหาความจริงของผมเชื่อในตรรกะ วิทยาศาสตร์ ความเป็นเหตุเป็นผล ในใจผมมีความสงสัยในทุกศาสนาแต่ผมก็ยึดหลักของผมเพราะสิ่งที่ผมสงสัยอาจทำลายความเชื่อคนได้
ผมจึงอยากถามว่าแนวคิดแบบผมในสังคมไทยถือว่าอันตรายหรือไม่? แล้วถ้าผมมีคนที่มีแนวคิดแบบผมนั่งจับกลุ่มคุยกันเรื่องความสงสัยในด้านความเชื่อสูงสุดของแต่ละคนแค่พูดกันเฉพาะในกลุ่มที่มีแนวคิดเดียวกันเท่านั้นไม่ได้เอามาแพร่งพรายให้คนที่มีความเชื่อต่างกันได้ยิน แบบนี้สำหรับสังคมไทยถือว่าเป็นการล่วงเกินหรือไม่?
นักปรัชญากับคนไม่มีศาสนา
ในเวลาต่อมาการคิดแบบนั้นเรียกว่า "ตรรกวิทยา" จนนำไปสู่วิทยาศาสตร์
จะว่าไปผมเป็นคนไม่เชื่อศาสนามาตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้เลยก็ว่าได้ ผมมีศาสนาแค่ในบัตรประชาชนแต่ในใจไม่ได้นับถือ
แต่ก็ไม่ได้คิดทำลายความเชื่อของใคร ผมมีความสงสัยมานานแล้วว่าใครสร้างพระเจ้า
สมมติคนสร้างพระเจ้าชื่อ A แล้วคำถามต่อมาใครสร้าง A
สมมติคนสร้าง A ชื่อ B ก็เกิดคำถามต่อมาอีกว่าใครสร้าง B ไปจนอนันต์
ทำให้ผมไม่ศรัทธาในศาสนาเพราะศาสนาจะสิ้นสุดแค่พระเจ้าสูงสุดของแต่ละศาสนานั้นๆ แต่ผมก็มีหลักการดำเนินชีวิตคือไม่ทำร้ายเพื่อนมนุษย์ด้วยกันยกเว้นมีเหตุต้องป้องกันตัว ไม่ทำร้ายในความหมายของผมก็คือทั้งร่างกายและจิตใจ ด้านจิตใจผมก็ไม่ทำลายความเชื่อของใคร คุณจะศรัทธาอะไรก็เรื่องของคุณแค่ผมไม่ได้ศรัทธาด้วยแค่นั้นแต่ผมก็ไม่ทำลายความเชื่อของคุณ
การแสวงหาความจริงของผมเชื่อในตรรกะ วิทยาศาสตร์ ความเป็นเหตุเป็นผล ในใจผมมีความสงสัยในทุกศาสนาแต่ผมก็ยึดหลักของผมเพราะสิ่งที่ผมสงสัยอาจทำลายความเชื่อคนได้
ผมจึงอยากถามว่าแนวคิดแบบผมในสังคมไทยถือว่าอันตรายหรือไม่? แล้วถ้าผมมีคนที่มีแนวคิดแบบผมนั่งจับกลุ่มคุยกันเรื่องความสงสัยในด้านความเชื่อสูงสุดของแต่ละคนแค่พูดกันเฉพาะในกลุ่มที่มีแนวคิดเดียวกันเท่านั้นไม่ได้เอามาแพร่งพรายให้คนที่มีความเชื่อต่างกันได้ยิน แบบนี้สำหรับสังคมไทยถือว่าเป็นการล่วงเกินหรือไม่?