ขอเล่าตั้งแต่เริ่มแรกเลยนะคะ เราเป็นคนที่ขาดความอบอุ่นตั้งแต่เด็กค่ะ เริ่มจากพ่อกับแม่แยกทางกัน จนพ่อเริ่มไม่สนใจ โดยปกติเราเป็นคนติดแม่ และกลัวพ่อ จนกระทั่งครั้งหนึ่งตอนป.1 เราเจอเรื่องแย่ๆเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ ทำให้ตั้งแต่นั้นมาภาษาแย่มากแต่เราก็ไม่กล้าปรึกษาพ่อ พ่อก็ด่าเราตลอดไม่ให้กำลังใจ พอพ่อกับแม่ใหม่แต่งามีลูกกันก็เริ่มไม่สนใจเรา ด่าเรา จนมีความคิดทำร้ายร่างกายตอนป.4 ทั้งชกกำแพงทั้งเอาคัดเตอร์กรีดข้อมือ แล้วเวลาโกธรใครเราก็คิดภาพว่าเราฆ่าเค้าแล้วเรามีความสุขมากและหายโกธรไปสักพัก บวกกกับเราเป็นเด็กเก็บกดระบายอารมณ์ไม่ค่อยได้ เหมือนถูกสะสมไปทีละน้อย ตั้งแต่นั้นมาเราทำตัวเป็นคนดีแต่ในใจบางครั้งก็ทั้งด่าทั้งเกลียด แต่ก็ยังช่วยเหลืออยู่ จนกระทั้งตอนนี้มีอาการไม่สนใจอะไรเช่นเวลาดูภาพเด็กถูกฆ่า ดูหนังไล่ฆ่าเราชอบตอนเสียงกรี๊ดแบบโหยหวน เราว่ามันสนุกดี บางครั้งก็ดูตลก อาการที่เริ่มทำร้ายตัวเองทีละนิดก็กลับมาอีกครั้ง เราควรทำยังไงดี
กลัวว่าจะมีอาการจิตอ่อนๆค่ะ