เพราะแกมายืนชี้หน้าแล้วถามเราว่าเธอไม่พอใจเหรอ? ในขณะที่เรานั่งกินข้าวอยู่

บ่ายสองกว่าเรากับแฟนนั่งกินข้าวเที่ยงอยู่ในครัวแม่แฟนบ่นนั่นบ่นนี่แล้วเริ่มพาลข้าวของ โยนนั่นโยนนี่(บ่นว่าลูกไม่ไปสั่งแก๊สให้ พรุ่งนี้จะไม่มีแก้สทำกับข้าว) พอเริ่มพาลของเยอะขึ้นๆ เราเลยหยุดกินแล้วมองดูแกด้วยสายตาไม่พอใจเลยแหละ ..ความคิดที่ไม่ได้พูดออกไปคือขอกินข้าวก่อนเดี้ยวไปสั่งให้ (แกเป็นคนเอาแต่ใจ ชอบพูดไปเรื่อยด่าไปเรื่อย บ่นยาวไปเรื่อย)  แกก็คงเห็นสายตาแหละเลยเดินมายืนต่อหน้าเราแล้วชี้หน้าถาม "เธอไม่พอใจเหรอ" เราตอบไปแค่ว่า (ชื่อเรา)กินข้าวอยู่.แล้วแฟนก็พยายามผลักให้เราออกมาจากตรงนั้นก่อน เราเลยออกมา
(คือ- เรากับแกไม่เคยทะเลาะกัน
- เรากับแฟนอยู่ในขั้นคบหากันไม่ได้แต่งงาน
- เราเด็กกว่าแฟนเกิน1รอบ)
...หลังจากนั้นแกก็ตามมาว่าเราต่อ ว่าเราควรอยู่นิ่งๆ ไม่ควรใช้สายตาจะกินเลือดกินเนื้อแกแล้วก็ยาวววววว....ว่าเราชอบพูดเถียงแกบ้างล่ะ พูดกับแกไม่ดีบ้างล่ะ (เอาจริงๆแกไม่ค่อยชอบคนที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดแก) รวมๆคือบอกว่าเราทำนิสัยไม่ดีกับแก เราเลยจะลุกหนีแต่แกก็ยังพูดตาม(แฟนเราก็อยู่ตรงนั้น) เราเลยถอยกลับมาบอกว่า (ชื่อเรา)ไม่ได้โกรธแม่นะแต่(ชื่อเรา)สงสารพี่(ชื่อแฟน) ....โอ้โห!! แกขึ้นกว่าเดิม เดินตามเราไปอีก ไปพูดต่อ ว่าแกทะเลาะกับลูกแกเราเนี่ยเข้าไปยุ่งเอง ยังไงคนเป็นแม่ก็รักลูกมากกว่าคนอื่น#@&*~!? เราก็ไม่ได้ตอบอะไรไปอีกหรอก แค่คิดในใจว่า "ทำไมกูต้องเกิดมาเจอคนแบบนี้วะ คนที่เอาแต่พูดว่าฉันเป็นแม่ฉันถูกเสมอ เธอเป็นลูกเธอต้องฟังฉัน" ...ยังไงก็ต้องทนต่อไปแหละเน้อะ