ปล่อยให้กรรมทำหน้าที่

เล่มที่ 78] พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ เล่ม ๒ ภาค ๒ หน้าที่ 99 .....ภิกษุนั้น ใคร่ครวญอยู่ว่า นามรูปนี้ เกิดขึ้นเพราะไม่มีเหตุไม่มีปัจจัยหามิได้ เกิดขึ้นเพราะ มีเหตุ มีปัจจัย ก็อะไรเล

"นอบน้อมแด่ ​พุทธธรรมสงฆ์ ​อันเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า" ******** จากวงจรปฏิจจสมุปปบาท เป็นไปได้มั้ยที่จิตจะเหลืออวิชชาอย่างเดียว ถ้าเป็นไปได้ด้วยเหตุอะไรได้บ้างครับ

Q:แยกรูปนามได้แล้ว เห็นกายกับใจเป็นคนละส่วน แต่ก็ยังทุกข์ A:เพราะ แม้รูปเป็นอนัตตาไปแล้ว แต่จิตขณะต่อไป ไม่อาจคงสมาธิ ให้จิตเป็นอภิภายตน ที่กว้างคลุมรูปอนัตตา ที่กว้าง ยาว สูงนี้

รูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ ไม่เที่ยง ทุกข์ ไม่ใช่ตน

จขกท ตั้งใจนับแต่นี้ไปจะศึกษาและปฏิบัติตนเพื่อหนทางแห่งความดับทุกข์อย่างจริงจัง ตอนนี้ออกจากงานมาได้ ๒ เดือนแล้วค่ะ อายุ ๒๔ ค้นพบว่าชีวิตที่เกิดมาไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง จึงมุ่งมาทางธรรม ซึ่งเป็นความช

การจะสติปัฐฐาน เพื่อการเข้าใจธรรมชาติของรูปนามได้นั้น “ต้องเห็นการดับของรูปนาม” ให้เห็นได้ยังกะตาเห็น รูปนามดับอย่างไร ดับละลาย ดับแว๊บ พุ่งขึ้นมาแล้วดับไปอย่างพลุ ผู้ปฏิบัติที่ไม่เห็นกา

ภาวนาไปแล้ว ก็ยังมีอาการแฉลบใน อเนญชา และการคำนึงในกุศลต่างๆ แม้การเเล่นไปวิจัยในธ ธ​รรม ​ใด ก็จะมีอาการเพิกทิ้ง และ วิ่งเข้าไปคว้าตัวคว้าตน ในอาการเสพสุขในกุศลต่างๆ การยึดติดสภาพไร้ตัวตน ทำให้แม้นควา