ถึงเรื่องนี้จะฉายไปนานแล้วแต่เราเพิ่งดูจบก็อยากจะพูดอะไรสักหน่อยเกี่ยวกับความประทับใจที่มีต่อเรื่องนี้ ตอนแรกเราก็หาหนังใน Netflix ดูไปเรื่อยๆจากการรีวิวของคนอื่น จนมาเจอเรื่องนี้ เออ แค่คอนเซ็ปท์ก็เจ๋งแล้วอ่ะ คน 8 คน อยู่กันคนละมุมโลกแต่สื่อสารกันทางจิตได้ ส่งจิตส่งความรู้สึกถึงกันได้ เชื่อมโยงถึงกันเพียงแค่ใจนึก แถมยังมีการแทนร่างกันได้อีกเหมือนสิงกันอ่ะ บางทีมันก็ทำให้เราได้คิดว่า ตัวเราอาจไม่ได้มีแค่จิตๆดียวก็ได้
ช่วงแรกๆเนื้อเรื่องก็ดำเนินแบบปูพื้นฐานของชีวิตแต่ละคน สิ่งที่น่าสนใจคือวิถีชีวิตที่ต่างกัน คนละมุมโลก คนละทวีป ต่างภาษา
ต่างศาสนา ทุกคนเริ่มเชื่อมต่อกันได้ ทำความรู้จักตัวเองและทำความรู้จักกันและกัน ตัวเราก็ได้เห็นอะไรใหม่ๆไปกับเค้าด้วย
ในเรื่องนี้เราชอบหลายๆฉากเลยที่มีการรวมคนหมู่มาก ไม่ว่าจะเป็นปาร์ตี้ การชุมนุม หรือพาเหรดต่างๆ มันรู้สึกเข้าถึง สมจริงและอินกับทุกเหตุการณ์ ฉากที่อิมแพ็คมากที่สุดสำหรับเราคือฉากที่ลิโต้และแคปฟิอัสโดนสัมภาษณ์ ทั้งการพูด การแสดงความรู้สึกของแต่ละคน รวมถึงการตัดต่อมันมีพลังอย่างบอกไม่ถูก ดูจบก็ต้องขอย้อนไปดูช่วงนี้อีกรอบ เพราะชอบจริงๆ
มีอีกประโยคที่ชอบมาก โจนัสพูดกับวิลล์ตอนที่แองเจลิก้ารู้วิธีใช้โดรนเชื่อมต่อกับคนในกลุ่ม “ความเจ็บปวดเชื่อมโยงเรา ความเจ็บปวดผูกมัดเราไว้ด้วยกันดีเหนือสิ่งอื่นใด” กับตัวเราเองคือรู้สึกว่ามันจริงมากกกก
เรื่องความสัมพันธ์ของแต่ละตัวละครยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทุกคู่ทุกกลุ่ม มันลึกซึ้งมาก รวมไปถึงการมีเซ็กส์แต่ละฉาก มันดูเรียลและสวยงาม
เรื่องของคาล่า วูล์ฟกัง และราจานเราก็ชอบนะ ลุ้นมาตลอดว่าจะลงเอยยังไง จบแบบนี้มันก็ดีถึงจะคิดในใจว่ามันมีด้วยหรอเนี่ย แต่ถ้าทุกคนแฮปปี้เราก็ดีใจด้วย
อีกกลุ่มที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ ลิโต้ เฮอร์นานโด้ ดานีล่า แก๊งค์นี้น่ารัก ช่วยเหลือกันมาตลอด มันยิ่งกว่าคำว่าเพื่อน ยิ่งกว่าคำว่าครอบครัว
มีที่ชอบมันก็ต้องมีที่ไม่ชอบบ้างเนอะ นั่นก็คือความรุนแรงทั้งหลาย การยิงปืน ไล่ฆ่า ไล่ฟัน เลือดสาด ผ่าสมอง มันสมจริงมากจนกลัว เลยไม่ค่อยชอบฉากพวกนี้ และก็ตอนที่ทุกคนคิดถึงตอนตัวเองเกิดกันด้วย ฉากคลอดคือแบบต้องสูดยาดม ยอมใจจริงๆ
สุดท้ายแล้วจริงๆชอบเรื่องนี้มาก จะว่ารักเลยก็ได้ คงไม่มีฉากไหนลุ้นเท่ากับฉากที่รอให้พวกเค้าได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว มันดีมากจริงๆ
Sense8 - ซีรี่ส์ที่สุดแห่งความประทับใจ [spoil]
ช่วงแรกๆเนื้อเรื่องก็ดำเนินแบบปูพื้นฐานของชีวิตแต่ละคน สิ่งที่น่าสนใจคือวิถีชีวิตที่ต่างกัน คนละมุมโลก คนละทวีป ต่างภาษา
ต่างศาสนา ทุกคนเริ่มเชื่อมต่อกันได้ ทำความรู้จักตัวเองและทำความรู้จักกันและกัน ตัวเราก็ได้เห็นอะไรใหม่ๆไปกับเค้าด้วย
ในเรื่องนี้เราชอบหลายๆฉากเลยที่มีการรวมคนหมู่มาก ไม่ว่าจะเป็นปาร์ตี้ การชุมนุม หรือพาเหรดต่างๆ มันรู้สึกเข้าถึง สมจริงและอินกับทุกเหตุการณ์ ฉากที่อิมแพ็คมากที่สุดสำหรับเราคือฉากที่ลิโต้และแคปฟิอัสโดนสัมภาษณ์ ทั้งการพูด การแสดงความรู้สึกของแต่ละคน รวมถึงการตัดต่อมันมีพลังอย่างบอกไม่ถูก ดูจบก็ต้องขอย้อนไปดูช่วงนี้อีกรอบ เพราะชอบจริงๆ
มีอีกประโยคที่ชอบมาก โจนัสพูดกับวิลล์ตอนที่แองเจลิก้ารู้วิธีใช้โดรนเชื่อมต่อกับคนในกลุ่ม “ความเจ็บปวดเชื่อมโยงเรา ความเจ็บปวดผูกมัดเราไว้ด้วยกันดีเหนือสิ่งอื่นใด” กับตัวเราเองคือรู้สึกว่ามันจริงมากกกก
เรื่องความสัมพันธ์ของแต่ละตัวละครยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทุกคู่ทุกกลุ่ม มันลึกซึ้งมาก รวมไปถึงการมีเซ็กส์แต่ละฉาก มันดูเรียลและสวยงาม
เรื่องของคาล่า วูล์ฟกัง และราจานเราก็ชอบนะ ลุ้นมาตลอดว่าจะลงเอยยังไง จบแบบนี้มันก็ดีถึงจะคิดในใจว่ามันมีด้วยหรอเนี่ย แต่ถ้าทุกคนแฮปปี้เราก็ดีใจด้วย
อีกกลุ่มที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ ลิโต้ เฮอร์นานโด้ ดานีล่า แก๊งค์นี้น่ารัก ช่วยเหลือกันมาตลอด มันยิ่งกว่าคำว่าเพื่อน ยิ่งกว่าคำว่าครอบครัว
มีที่ชอบมันก็ต้องมีที่ไม่ชอบบ้างเนอะ นั่นก็คือความรุนแรงทั้งหลาย การยิงปืน ไล่ฆ่า ไล่ฟัน เลือดสาด ผ่าสมอง มันสมจริงมากจนกลัว เลยไม่ค่อยชอบฉากพวกนี้ และก็ตอนที่ทุกคนคิดถึงตอนตัวเองเกิดกันด้วย ฉากคลอดคือแบบต้องสูดยาดม ยอมใจจริงๆ
สุดท้ายแล้วจริงๆชอบเรื่องนี้มาก จะว่ารักเลยก็ได้ คงไม่มีฉากไหนลุ้นเท่ากับฉากที่รอให้พวกเค้าได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว มันดีมากจริงๆ