จะมีบ้างไหมที่ "ที่ใดมีรัก ที่นั่นไม่มีทุกข์" ทำยังงัยกันหนอ????

แม้ในพระสูตรยังกล่าวถึง มัลลิกาสูตร  มีความว่า  พระเจ้าปเสนทิโกศล กษัตริย์แห่งเมืองสาวัตถี
มีมเหสีอันป็นที่รักยิ่ง  พระนามว่า มัลลิกา พระเจ้าปเสนทิโกศล  ต้องการได้ยินจากพระโอษฐ์ของ
พระนางว่า  พระนางทรงมีความรักในพระองค์ยิ่งกว่าชีวิต  จึงตรัสถามพระนางว่า

มัลลิกาที่รัก  มีใครที่น้องรักมากที่สุด

พระนางมัลลิกากราบทูลว่า  ข้าแต่มหาราชไม่มีใครที่หม่อมฉันจะรักเท่าตัวหม่อมฉันเอง

พระเจ้าปเสนทิโกศล  ทรงน้อยพระทัยที่พระมเหสีไม่รักพระองค์ (ยิ่งกว่าชีวิตของพระนาง)  
เสด็จไปเฝ้าพระพุทธเจ้า  กราบทูลเรื่องที่โต้ตอบสนทนากันให้ทรงทราบ
พระพุทธเจ้าตรัสรู้รับรองคำพูดของพระนางมัลลิกาว่า

ไม่มีใครรักคนอื่นเท่ากับตนเองดอก  ตนเองเป็นที่รักยิ่งของคนทั้งหลาย

เพราะฉะนั้น ผู้ที่รักตนเอง จึงไม่ควรเบียดเบียนคนอื่น
พระสูตรนี้ชื่อ มัลลิกาสูตร  ตรัสเตือนให้นึกถึงความจริงว่า  
แท้ที่จริงแล้วไม่มีอะไรจะเป็นที่รักของตนเท่ากับตัวตนของผู้นั้น

ไม่ใช่จะย้อนแย้งจากคำของพระพุทธองค์ แต่หมายถึงว่า
เราคนธรรมดา เมื่อมีรัก ประกอบเหตุแล้วจะทำอย่างไร
ประคับประคอง   ถนอมให้รักนี้มีทุกข์น้อยๆ อยู่กันอย่างมีความสุขไปนานๆ