หนังเก่าเล่าใหม่ 100: Somewhere (Sofia Coppola, 2010)
"เมื่อชีวิตนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว" Somewhere เป็นภาพยนตร์ที่มีบทพูดน้อยมาก อาศัยแต่เพียงอารมณ์ของนักแสดง ประกอบกับงานภาพและดนตรีประกอบในการสื่อสารห้วงความรู้สึกของตัวละคร ตัวหนังสามารถทำให้เรารู้สึกสะเทือนใจไปกับความอ้างว้างของตัวละครพร้อมกับความเหงาหงอย ตัวภาพยนตร์เล่าเรื่องราวของนักแสดงชื่อดังที่ใช้ชีวิตหรูหราตามปกติ เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า กินเหล้า เที่ยวเล่นเดินทางด้วยรถหรู ใช้ชีวิตหนึ่งวันไปอย่างไม่มีอะไรพิเศษ จนวันหนึ่งเมื่อลูกสาววัย 11 ปี แสดงโดย 'แอล แฟนนิง' ต้องมาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างกะทันหัน จากการใช้ชีวิตที่เลื่อนลอยไปวัน ๆ เขาจึงพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นและพยายามดูแลลูกสาวตัวเอง จนถึงวันที่ทั้งสองต้องลาจากกัน ตัวเขาเองจึงค้นพบว่าไม่มีอะไรเหลืออีกแล้วในโลกใบนี้ การเป็นนักแสดงชื่อดังไม่ได้ให้ชีวิตเขา การมีรถหรูไม่ได้เติมเต็มชีวิตของเขาแต่อย่างใดเลย
ด้วยความเป็นธรรมชาติและวิธีเล่าเรื่อง พร้อมทั้งบทภาพยนตร์ที่เรียบง่ายของผู้กำกับ 'โซเฟีย คอปโปลา' ทำให้ตัวงานค่อนข้างที่จะดูได้สบาย ๆ แต่แฝงไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกอยู่ตลอดเวลา เสน่ห์ของ 'Somewhere' จึงมาจากธรรมชาติจากนักแสดง ที่ไม่ต้องเค้นอารมณ์ความรู้สึกมากเกินไป เรื่องราวทั้งหมดจึงดูสมจริงไม่เวอร์วังในรูปแบบความสัมพันธ์ทั่วไป และน่าจะตรงกับบริบทของคนเป็นพ่อที่ไม่มีเวลาให้กับลูก ไม่เคยที่จะรับรู้อะไรเกี่ยวกับลูกตัวเองเลย จนไปถึงการสะท้อนคนเป็นลูก ที่ต้องเก็บความเศร้าใจและสิ้นหวังกับพ่อแม่ของตน จนไม่รู้ชะตากรรมว่าพ่อหรือแม่จะกลับมาหาตัวเองอีกเมื่อไหร่ ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกคู่นี้ จึงแสนเจ็บปวด แต่ในเวลาเดียวกันก็แสนเรียบง่าย ท้ายสุด สิ่งที่เราได้จากภาพยนตร์เรื่องนี้ คือเราทุกคนต้องการการอยู่ในที่ที่เรามีตัวตน ในที่ไหนสักที่หนึ่ง ที่ที่เรายังคงยืนยิ้ม หัวเราะ เศร้าเสียใจ อย่างไม่ต้องเสแสร้ง ไม่ต้องแสดง ไปพร้อมกับใครสักคนที่ทำให้เรามีตัวตนอยู่ในที่แห่งหนนั้นจนไม่อยากไปไหนอีกแล้ว...
ขอให้มีความสุขกับการรับชมภาพยนตร์ครับ
ตัวอย่าง
หนังเก่าเล่าใหม่ 100: Somewhere (Sofia Coppola, 2010) รีวิวโดย Form Corleone
"เมื่อชีวิตนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว" Somewhere เป็นภาพยนตร์ที่มีบทพูดน้อยมาก อาศัยแต่เพียงอารมณ์ของนักแสดง ประกอบกับงานภาพและดนตรีประกอบในการสื่อสารห้วงความรู้สึกของตัวละคร ตัวหนังสามารถทำให้เรารู้สึกสะเทือนใจไปกับความอ้างว้างของตัวละครพร้อมกับความเหงาหงอย ตัวภาพยนตร์เล่าเรื่องราวของนักแสดงชื่อดังที่ใช้ชีวิตหรูหราตามปกติ เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า กินเหล้า เที่ยวเล่นเดินทางด้วยรถหรู ใช้ชีวิตหนึ่งวันไปอย่างไม่มีอะไรพิเศษ จนวันหนึ่งเมื่อลูกสาววัย 11 ปี แสดงโดย 'แอล แฟนนิง' ต้องมาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างกะทันหัน จากการใช้ชีวิตที่เลื่อนลอยไปวัน ๆ เขาจึงพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นและพยายามดูแลลูกสาวตัวเอง จนถึงวันที่ทั้งสองต้องลาจากกัน ตัวเขาเองจึงค้นพบว่าไม่มีอะไรเหลืออีกแล้วในโลกใบนี้ การเป็นนักแสดงชื่อดังไม่ได้ให้ชีวิตเขา การมีรถหรูไม่ได้เติมเต็มชีวิตของเขาแต่อย่างใดเลย
ด้วยความเป็นธรรมชาติและวิธีเล่าเรื่อง พร้อมทั้งบทภาพยนตร์ที่เรียบง่ายของผู้กำกับ 'โซเฟีย คอปโปลา' ทำให้ตัวงานค่อนข้างที่จะดูได้สบาย ๆ แต่แฝงไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกอยู่ตลอดเวลา เสน่ห์ของ 'Somewhere' จึงมาจากธรรมชาติจากนักแสดง ที่ไม่ต้องเค้นอารมณ์ความรู้สึกมากเกินไป เรื่องราวทั้งหมดจึงดูสมจริงไม่เวอร์วังในรูปแบบความสัมพันธ์ทั่วไป และน่าจะตรงกับบริบทของคนเป็นพ่อที่ไม่มีเวลาให้กับลูก ไม่เคยที่จะรับรู้อะไรเกี่ยวกับลูกตัวเองเลย จนไปถึงการสะท้อนคนเป็นลูก ที่ต้องเก็บความเศร้าใจและสิ้นหวังกับพ่อแม่ของตน จนไม่รู้ชะตากรรมว่าพ่อหรือแม่จะกลับมาหาตัวเองอีกเมื่อไหร่ ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกคู่นี้ จึงแสนเจ็บปวด แต่ในเวลาเดียวกันก็แสนเรียบง่าย ท้ายสุด สิ่งที่เราได้จากภาพยนตร์เรื่องนี้ คือเราทุกคนต้องการการอยู่ในที่ที่เรามีตัวตน ในที่ไหนสักที่หนึ่ง ที่ที่เรายังคงยืนยิ้ม หัวเราะ เศร้าเสียใจ อย่างไม่ต้องเสแสร้ง ไม่ต้องแสดง ไปพร้อมกับใครสักคนที่ทำให้เรามีตัวตนอยู่ในที่แห่งหนนั้นจนไม่อยากไปไหนอีกแล้ว...
ขอให้มีความสุขกับการรับชมภาพยนตร์ครับ
ตัวอย่าง