เรามีพี่ชายแท้ๆอยู่1คน อายุ35ปี เลี้ยงดูมาคนละครอบครัว เพราะเราถูกป้าที่เป็นพี่สาวแท้ๆของแม่แท้ๆรับมาเลี้ยงตั้งแต่เกิด
ก่อนหน้านี้พี่ชายมีปัญหาเพราะนอกใจแฟนไปมีคนใหม่ ทำให้ชีวิตแย่ลงหลายอย่าง (ซึ่งคนใหม่คือคนที่เราจะกล่าวถึงต่อไปนี้ อายุ25ปี)
แล้วก็ในครอบครัวของพี่ชายเราตอนนี้มีลูก4คน อาศัยอยู่ที่ระยอง
1. ลูกติดของพี่ชายเรา 15 ปี (แม่แท้ๆของเราเป็นคนเลี้ยงตั้งแต่เกิด)
2. ลูกติดของแฟนใหม่ 7 ขวบ (พ่อแม่ของแฟนใหม่เป็นคนเลี้ยงตั้งแต่เกิด)
3. ลูกที่มีกับแฟนใหม่ 2 คน 3ขวบ กับขวบครึ่ง ที่เค้าสองคนเลี้ยงเอง (ซึ่งต่อไปนี้ขอเรียกพี่สะใภ้)
พอเลิกกับแฟนเก่าพี่ชายเราตกงาน พี่เราเลยมารับจ้างขายหมูได้วันละ300ไม่มีสวัสดิการอะไร
ส่วนพี่สะใภ้ไม่ได้ทำงานประจำขายของเล็กๆน้อยๆแถวหอพักขายบ้างหยุดบ้าง โดยอ้างว่าถ้าทำงานก็ต้องจ้างคนเลี้ยงลูกคนเล็กที่ขวบครึ่ง
ซึ่งระหว่างนั้นแม่แท้ๆของเราและญาติคนอื่นๆก็เคยบอกช่วยเลี้ยงแต่ขอค่านมค่าแพมเพิสค่าเลี้ยงเดือนละ3-5พัน
เพราะแม่แท้ๆของเราต้องเลิกเก็บของเก่าขายแล้วมาเลี้ยงหลาน แต่ข้อดีคือพี่สะใภ้ก็จะได้ทำงานประจำ แต่พี่สะใภ้ก็ไม่ยอม
จนตอนหลังพี่ชายเราหาเงินคนเดียวไม่ไหว ทั้งโดนล็อคห้อง ไม่มีเงินจะกินข้าว ต้องมารบกวนเราหลายครั้งๆละ1-2พัน (ยืมแบบไม่คืน)
จนวันนึงมันถึงที่สุดเราเลยยื่นข้อเสนอคือให้พี่ชายมาทำงานกับเราที่ กทม. โดยรายได้รวมเบ็ดเสร็จอยู่ที่ 15,000-16,000 (พี่เราวุฒิ ม.3)
แล้วให้เอาลูกคนเล็กไปให้แม่บุญธรรมของเราที่ ตจว เป็นคนเลี้ยง ซึ่งเราจะเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้เอง
เพราะเราหวังว่าเมื่อไม่ต้องจ้างคนเลี้ยง พี่สะใภ้ก็จะได้ทำงานเต็มตัวแล้วก็ให้ย้ายมาอยู่กับเราทั้งครอบครัวเพื่อลดค่าเช่าหอพัก
(เราอาศัยอยู่บ้านเดี่ยวแบบ3ห้องนอน2ห้องน้ำคนเดียว มีรถยนต์3คัน และรถมอไซค์1คัน)
พี่สะใภ้มี วุฒิ ม.6 ถ้าไม่เลือกงานก็สามารถหางานทำแถวบ้านเราได้ เค้าเลยขอเวลาถึงปีใหม่เพื่อเคลียร์เรื่องลูกติดวัย7ขวบของเค้า
เราคิดว่า2คนผัวเมียรวมกัน เดือนละ 25,000 ไม่ต้องมาเสียค่าเช่าบ้านที่ระยองเดือนละ 4,000 ไม่ต้องจ้างคนเลี้ยงลูกก็น่าจะพอเก็บได้
แต่!!! มันไม่เป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ในตอนแรก
พอปีใหม่พี่สะใภ้ไม่ยอมย้ายมาอยู่ด้วยกันอย่างที่ตกลงกันไว้ บอกว่างานที่ทำตอนนี้ได้เงินเดือน 10,000 เธอโอเคกับงานไม่อยากย้าย
ยอมจ่ายค่าห้องเดือนละ4,000 อยู่กับลูกวัย3ขวบซึ่งเข้าโรงเรียนแล้วทำให้ไม่ต้องจ้างคนเลี้ยง
และทุกอาทิตย์พี่สะใภ้เราชอบไปเที่ยวกลางคืนโดยอ้างว่ามีพี่คนนั้นคนนี้เลี้ยง ส่วนลูก3ขวบก็เอาไปฝากพ่อแม่หรือไม่ก็คนในหอเลี้ยง)
ส่วนพี่ชายเราพอมาทำงานกับเราก็ชอบออกไปสังสรรค์กับเพื่อนทุกคืน ค่าน้ำมันเฉลี่ย4-5พัน/เดือน
ทำให้เงินเดือนไม่เหลือเลย ทั้งที่เราไม่เคยหักค่าอะไรเลยรวมทั้งค่าน้ำมันที่ใช้รถยนต์ของเราขับออกไปหาเพื่อนทุกคืน
แล้วทุกเดือนพี่สะใภ้ก็จะชอบบอกลูกคิดถึงเพื่อให้พี่ชายเราหยุดงานขับรถไปหาลูกที่ระยอง เดือนนึง2-3ครั้ง ไปครั้งละ 2-3 วัน
แต่ถ้าพี่เราไม่ไปพี่สะใภ้ก็จะโทรมาด่าพี่เราสารพัด หาว่าใจดำ อยู่สบายแล้วลืมลูกเมีย ด่าหยาบคายหลายอย่างจนเราทนฟังไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องไป
ทำให้รายได้เดือนละ 25,000 จากที่คาดว่าจะเหลือเก็บเดือนเป็นหมื่น กลายเป็นไม่พอใช้ต้องมาขอเบิกเราเดือนละ3-4พันเป็นอย่างต่ำ
แถมล่าสุดพี่สะใภ้จะซื้อรถยนต์ทั้งที่ที่ทำงานอยู่หลังบ้านและไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้รถยนต์เพราะพ่อแม่ของเธอก็อาศัยอยู่ใกล้ๆกัน
และพ่อแม่ของเธอก็มีรถยนต์อยู่แล้ว1คัน เธอให้เหตุผลว่าไว้ขับมาหาพี่ชายเราและไม่อยากไปยุ่งกับรถของพ่อแม่เธอ
แต่กลัวว่าจะกู้ไม่ผ่านเลยจะขอซื้อเป็นชื่อเรา (แน่นอนว่าเราไม่ยอมแน่ๆ)
ตอนนี้เราก็ได้ปรึกษากับแม่บุญธรรมว่าจะแก้ไขยังไงดี เพราะเราเคยคุยเรื่องนี้กับพี่ชายหลายครั้ง
แต่ก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย ยังเป็นเหมือนเดิมแถมหนักกว่าเดิมตรงที่มีความคิดจะซื้อรถอีก
แม่บุญธรรมเราแนะนำว่าถ้าพี่ชายคิดถึงลูกเมียมากจนไม่ให้ความสำคัญกับงานก็ให้เค้าย้ายกลับไปอยู่ด้วยกัน
แล้วแม่เราก็จะคืนลูกคนเล็กให้เค้าไปเลี้ยงกันเอง เพราะในเมื่อเราช่วยแล้วเค้าไม่พัฒนาขึ้นมีแต่ยิ่งแย่
พี่สะใภ้ก็ออกเที่ยวกลางคืนทุกอาทิตย์ ทำตัวเหมือนคนโสด แถมจะซื้อรถยนต์ไว้ใช้โดยไม่จำเป็น
พี่ชายก็ออกไปหาเพื่อนทุกคืน หมดคืนนึงไม่ต่ำกว่า500
แต่เราก็ยังสองจิตสองใจเพราะเวลาทำงานพี่ชายก็ตั้งใจทำงานดี แต่บทจะไม่เอาก็คือไม่เอาเลย
แล้วถ้าย้ายกลับไปอยู่ด้วยกันแถมคืนลูกไปเค้าต้องกลับไปลำบากแบบเมื่อก่อนแน่นอน
เราควรจะต้องฟังแม่บุญธรรม หรือปล่อยไว้แบบนี้ หรือมีวิธีไหนที่แก้ไขได้ดีกว่านี้มั้ยคะ?
ขอบคุณค่ะ
***แก้ไขคำผิดค่ะ
ทำอย่างไรดีคะเมื่อช่วยเหลือพี่ชายแล้ว เค้ากลับไม่ดีขึ้นมีแต่ยิ่งแย่ลง?
ก่อนหน้านี้พี่ชายมีปัญหาเพราะนอกใจแฟนไปมีคนใหม่ ทำให้ชีวิตแย่ลงหลายอย่าง (ซึ่งคนใหม่คือคนที่เราจะกล่าวถึงต่อไปนี้ อายุ25ปี)
แล้วก็ในครอบครัวของพี่ชายเราตอนนี้มีลูก4คน อาศัยอยู่ที่ระยอง
1. ลูกติดของพี่ชายเรา 15 ปี (แม่แท้ๆของเราเป็นคนเลี้ยงตั้งแต่เกิด)
2. ลูกติดของแฟนใหม่ 7 ขวบ (พ่อแม่ของแฟนใหม่เป็นคนเลี้ยงตั้งแต่เกิด)
3. ลูกที่มีกับแฟนใหม่ 2 คน 3ขวบ กับขวบครึ่ง ที่เค้าสองคนเลี้ยงเอง (ซึ่งต่อไปนี้ขอเรียกพี่สะใภ้)
พอเลิกกับแฟนเก่าพี่ชายเราตกงาน พี่เราเลยมารับจ้างขายหมูได้วันละ300ไม่มีสวัสดิการอะไร
ส่วนพี่สะใภ้ไม่ได้ทำงานประจำขายของเล็กๆน้อยๆแถวหอพักขายบ้างหยุดบ้าง โดยอ้างว่าถ้าทำงานก็ต้องจ้างคนเลี้ยงลูกคนเล็กที่ขวบครึ่ง
ซึ่งระหว่างนั้นแม่แท้ๆของเราและญาติคนอื่นๆก็เคยบอกช่วยเลี้ยงแต่ขอค่านมค่าแพมเพิสค่าเลี้ยงเดือนละ3-5พัน
เพราะแม่แท้ๆของเราต้องเลิกเก็บของเก่าขายแล้วมาเลี้ยงหลาน แต่ข้อดีคือพี่สะใภ้ก็จะได้ทำงานประจำ แต่พี่สะใภ้ก็ไม่ยอม
จนตอนหลังพี่ชายเราหาเงินคนเดียวไม่ไหว ทั้งโดนล็อคห้อง ไม่มีเงินจะกินข้าว ต้องมารบกวนเราหลายครั้งๆละ1-2พัน (ยืมแบบไม่คืน)
จนวันนึงมันถึงที่สุดเราเลยยื่นข้อเสนอคือให้พี่ชายมาทำงานกับเราที่ กทม. โดยรายได้รวมเบ็ดเสร็จอยู่ที่ 15,000-16,000 (พี่เราวุฒิ ม.3)
แล้วให้เอาลูกคนเล็กไปให้แม่บุญธรรมของเราที่ ตจว เป็นคนเลี้ยง ซึ่งเราจะเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้เอง
เพราะเราหวังว่าเมื่อไม่ต้องจ้างคนเลี้ยง พี่สะใภ้ก็จะได้ทำงานเต็มตัวแล้วก็ให้ย้ายมาอยู่กับเราทั้งครอบครัวเพื่อลดค่าเช่าหอพัก
(เราอาศัยอยู่บ้านเดี่ยวแบบ3ห้องนอน2ห้องน้ำคนเดียว มีรถยนต์3คัน และรถมอไซค์1คัน)
พี่สะใภ้มี วุฒิ ม.6 ถ้าไม่เลือกงานก็สามารถหางานทำแถวบ้านเราได้ เค้าเลยขอเวลาถึงปีใหม่เพื่อเคลียร์เรื่องลูกติดวัย7ขวบของเค้า
เราคิดว่า2คนผัวเมียรวมกัน เดือนละ 25,000 ไม่ต้องมาเสียค่าเช่าบ้านที่ระยองเดือนละ 4,000 ไม่ต้องจ้างคนเลี้ยงลูกก็น่าจะพอเก็บได้
แต่!!! มันไม่เป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ในตอนแรก
พอปีใหม่พี่สะใภ้ไม่ยอมย้ายมาอยู่ด้วยกันอย่างที่ตกลงกันไว้ บอกว่างานที่ทำตอนนี้ได้เงินเดือน 10,000 เธอโอเคกับงานไม่อยากย้าย
ยอมจ่ายค่าห้องเดือนละ4,000 อยู่กับลูกวัย3ขวบซึ่งเข้าโรงเรียนแล้วทำให้ไม่ต้องจ้างคนเลี้ยง
และทุกอาทิตย์พี่สะใภ้เราชอบไปเที่ยวกลางคืนโดยอ้างว่ามีพี่คนนั้นคนนี้เลี้ยง ส่วนลูก3ขวบก็เอาไปฝากพ่อแม่หรือไม่ก็คนในหอเลี้ยง)
ส่วนพี่ชายเราพอมาทำงานกับเราก็ชอบออกไปสังสรรค์กับเพื่อนทุกคืน ค่าน้ำมันเฉลี่ย4-5พัน/เดือน
ทำให้เงินเดือนไม่เหลือเลย ทั้งที่เราไม่เคยหักค่าอะไรเลยรวมทั้งค่าน้ำมันที่ใช้รถยนต์ของเราขับออกไปหาเพื่อนทุกคืน
แล้วทุกเดือนพี่สะใภ้ก็จะชอบบอกลูกคิดถึงเพื่อให้พี่ชายเราหยุดงานขับรถไปหาลูกที่ระยอง เดือนนึง2-3ครั้ง ไปครั้งละ 2-3 วัน
แต่ถ้าพี่เราไม่ไปพี่สะใภ้ก็จะโทรมาด่าพี่เราสารพัด หาว่าใจดำ อยู่สบายแล้วลืมลูกเมีย ด่าหยาบคายหลายอย่างจนเราทนฟังไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องไป
ทำให้รายได้เดือนละ 25,000 จากที่คาดว่าจะเหลือเก็บเดือนเป็นหมื่น กลายเป็นไม่พอใช้ต้องมาขอเบิกเราเดือนละ3-4พันเป็นอย่างต่ำ
แถมล่าสุดพี่สะใภ้จะซื้อรถยนต์ทั้งที่ที่ทำงานอยู่หลังบ้านและไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้รถยนต์เพราะพ่อแม่ของเธอก็อาศัยอยู่ใกล้ๆกัน
และพ่อแม่ของเธอก็มีรถยนต์อยู่แล้ว1คัน เธอให้เหตุผลว่าไว้ขับมาหาพี่ชายเราและไม่อยากไปยุ่งกับรถของพ่อแม่เธอ
แต่กลัวว่าจะกู้ไม่ผ่านเลยจะขอซื้อเป็นชื่อเรา (แน่นอนว่าเราไม่ยอมแน่ๆ)
ตอนนี้เราก็ได้ปรึกษากับแม่บุญธรรมว่าจะแก้ไขยังไงดี เพราะเราเคยคุยเรื่องนี้กับพี่ชายหลายครั้ง
แต่ก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย ยังเป็นเหมือนเดิมแถมหนักกว่าเดิมตรงที่มีความคิดจะซื้อรถอีก
แม่บุญธรรมเราแนะนำว่าถ้าพี่ชายคิดถึงลูกเมียมากจนไม่ให้ความสำคัญกับงานก็ให้เค้าย้ายกลับไปอยู่ด้วยกัน
แล้วแม่เราก็จะคืนลูกคนเล็กให้เค้าไปเลี้ยงกันเอง เพราะในเมื่อเราช่วยแล้วเค้าไม่พัฒนาขึ้นมีแต่ยิ่งแย่
พี่สะใภ้ก็ออกเที่ยวกลางคืนทุกอาทิตย์ ทำตัวเหมือนคนโสด แถมจะซื้อรถยนต์ไว้ใช้โดยไม่จำเป็น
พี่ชายก็ออกไปหาเพื่อนทุกคืน หมดคืนนึงไม่ต่ำกว่า500
แต่เราก็ยังสองจิตสองใจเพราะเวลาทำงานพี่ชายก็ตั้งใจทำงานดี แต่บทจะไม่เอาก็คือไม่เอาเลย
แล้วถ้าย้ายกลับไปอยู่ด้วยกันแถมคืนลูกไปเค้าต้องกลับไปลำบากแบบเมื่อก่อนแน่นอน
เราควรจะต้องฟังแม่บุญธรรม หรือปล่อยไว้แบบนี้ หรือมีวิธีไหนที่แก้ไขได้ดีกว่านี้มั้ยคะ?
ขอบคุณค่ะ
***แก้ไขคำผิดค่ะ