มรรคมีองค์ 8 และ ไตรสิกขา

https://pantip.com/topic/38532729

กระทู้ต่อจากเมื่อวานนี้ แต่ไม่ใช่อาการมักโกรธ หรือพยาบาทกล้าอะไรนะครับ
เรื่องแบบนั้น ต้องขอบคุณ จขกท ในครั้งก่อนที่เปิดประเด็นมาให้ได้คิดกัน
บางที การต่อว่าผม ก็ทำให้ตนเองได้สติขึ้นมาเหมือนกัน จากเดิมก็มีเซๆ ไปบ้าง
ก็มาเริ่มตั้งหลัก ตั้งฐานให้มั่นคงขึ้น จนคิดว่า ตอนนี้ น่าจะหายงอบแงบขึ้นมาบ้างแล้ว


จั่วหัวเรื่องมรรคมีองค์8 และ ไตรสิกขา

คนเรียนพระอภิธรรมมาจะผ่านหู ผ่านตา
ว่ามรรคมีองค์8 นั้น เป็นเจตสิกธรรม หรือองค์ธรรม 8 องค์
ที่ท่านย้ำบ่อยๆ ว่าต้องทำให้เจริญจนเขาเบ่งบานขึ้นพร้อมกัน
อย่างที่เรียกกันว่ามรรคสมังคี เพื่อกำจัดสิ่งที่จะนำพาไปสู่
ความทุกข์ ความบีบคั้นต่างๆ

หลายคนรู้ ว่าองค์ธรรมบังคับให้เกิดเองไม่ได้ และยังรู้ต่อไปอีกด้วยว่า
มันเป็นอนัตตา คือเมื่อมีเหตุให้เกิด มันก็เกิด เมื่อไม่มีเหตุ
มันก็ไม่เกิด

อ้าว!!! สั่งก็ไม่ได้ บังคับก็ไม่ได้ แล้วจะไปยังงัย ทีนี้

ไตรสิกขาครับ

พระพุทธองค์ ให้บทฝึกฝนมาพร้อมแล้วนี่ แต่บางคนไม่ได้ให้ความสำคัญเลย
บางคนปฏิบัติธรรมซะจนลืมไตรสิกขาไปเลยก็มี และสุดท้ายก็ไปไม่เป็น เพราะ
ไม่รู้ภาพรวมของพุทธศาสนา ว่ามรรคมีองค์8 ฝึกไม่ได้ แต่สามารถอาศัย
บทฝึกของไตรสิกขาเป็นเหตุ เพื่อนำไปสู่ผล คือองค์ธรรมในมรรค

ยกตัวอย่างกว้างๆ เช่นศีล
ศีลนั้น เป็นคุณสมบัติเฉพาะตน ซึ่งเกิดเป็นปรกติของผู้นั้น
ไม่ต้องถือ ไม่ต้องเคร่งครัด ก็เกิดเองจนเป็นธรรมชาติของผู้นั้น
โดยการฝึกผ่านเครื่องมือที่ชื่อว่า "สิกขาบท" หรือบทฝึก ชาวบ้านก็ศีล 5 ศีล 8
แรกๆ ก็ไม่ๆๆ นั่นแหละครับ นานเข้าๆ ใจมันไม่คิดทำเองโดยไม่ต้อง
มีสติมาคลุมอีก ว่าไม่ทำ ว่าอย่าทำ

พอมีศีลขึ้นมาปั๊บ ก็เกิดการละ การเว้นไปเองโดยธรรมชาติ เป็นต้น

_{ชักยาวแฮะ เดี๋ยวเพื่อนตาลาย
มาพักกันแป๊บนึง ช่วงนี้ สนทนากันได้ตามสบายครับ
ไม่งอบแงบ}