มันคงจะเป็นบล็อกที่ไร้สาระที่สุดแห่งปี แต่ถึงงั้นเราก็ยังจะอยากถามคำถามนี้กับผู้รู้จริงๆให้ช่วยเข้ามาตอบทีค่ะ
เราทุกคนเกิดมาแหกปากร้องไห้ ดูดนมแม่ หัดเดิน หัดพูด พอถึงวัย ก็เข้าเรียน อีก12ปีถัดมาก็เข้ามหาลัย ถึงอีกวัยก็เข้าทำงาน แต่งงาน มีลูก เกษียญ เลี้ยงหลาน แก่ แล้วอะไรต่อก็คงจะเข้าใจนะคะ เราเป็นคนนึงที่เห็นถึงกลไกลนี้ค่ะ เราไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่การที่เราจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่ิอให้ได้มาซึ่งการยอมรับมันเป็นอะไรที่น่าเศร้าและดูโง่มั้ยค่ะ (ได้โปรดอ่านให้จบก่อนนะคะอย่าเพิ่งเลื่อนลงไปด่า555) เรามีชีวิตเดียวอ่ะค่ะ แล้วทำไมเราต้องทำสิ่งที่คนอื่นบอกว่าเราต้องทำด้วย เราเข้าใจนะค่ะ ว่าเพื่อความมั่นคงในชีวิตเราจึงต้องแลกกับความจำเจในชีวิตเพื่อปากท้อง แต่จึงๆแล้วเราไม่ได้โดนจูงจมูกอยู่ใช่ไหม
เมื่อ2-3 เดือนที่ผ่านมาเราพยายามหาคำตอบให้กับเรื่องนี้ค่ะ ว่าจริงๆแล้วแม้แต่คนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในชีวิตก็โดนควบคุมจากใครบางคนอยู่รึเปล่า ทุกคนลองคิดตามนะคะว่าการที่เราอาบน้ำทุกๆวันนี้จริงๆแล้วเพราะเรากลัวว่าคนอื่นว่าว่าเราเหม็นหรือเพราะเราอยากทำความสะอาดร่างกายจริงๆ เราทำความสะอาดห้องจัดห้องเพราะเราคิดว่าห้องเราดูไม่ดีหรือกลัวว่าคนอื่นจะมาเห็นแล้วว่าว่ามันไม่ดี คนรวยที่มีบ้านใหญ่ๆใช้เฟอร์นิเจอร์แพงๆเขามีความสุขอย่างไหนมากกว่ากันระหว่างมีบ้านหลังใหญ่มีทุกอย่างกับคนอื่นๆมาชื่นชมว่าเขามีเพียบพร้อมทุกอย่าง บางทีก็แอบคิดไม่ได้ว่าถ้าในบ้านของมหาเศรษฐีคนหนึ่งที่ไม่ได้มีพื้นที่กว้างใหญ่ไม่ได้มีรูปภาพสมัยเรเนซองไม่ได้มีแกรนด์เปียโนหรือกระทั่งเป็นที่รู้จักของสังคม เขายังถือว่าเป็นเศรษฐีในสายตาของเราอยู่ไหม
ที้เขียนไปทั้งหมดไม่ได้อยากให้ทุกคนเลิกอาบน้ำ ทำความสะอาด จัดห้อง หรืออะไรนะคะ แต่เพราะเราสงสัยจริงๆ แล้วก็ต้องขอบคุณค่ะที่ทนอ่านกระทู้ที่เรียบเรียงประโยคไม่ค่อยจะดีมาถึงตอนนี้🙂 หนูเป็นแค่เด็กอายุ15ที่แค่สนใจในความเป็นไปของโลกค่ะและคำถามนี้ก็หลอกหลอนหนูมานาน ถ้าใครที่พอจะเข้าใจว่าเราพยายามจะสื่อถึงอะไรหรือถามถึงอะไรโปรดช่วยตอบหรือให้ความคิดเห็นด้วยค่ะ
คำถามนี้มันเหมือนกับใบไม้ใบหนึ่งที่คุณข้ามมันทุกวันเห็นมันทุกวัน คุณไม่ใช่ไม่ตระหนักนะคะเพราะระหว่างวันบางวันคุณก็คงคิดถึงใบไม้ใบนี้ แต่ว่ามันคงอยู่ในส่วนลึกลึกลงไปในจิตใจ และใต้ความรู้สึกสำนึกคิด เราเชื่อค่ะว่าทุกคนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ โปรดทำให้เราเข้าใจเสียทีว่าการเกิดมามันไม่ได้มีแค่อย่างที่เราคิด แต่ถ้าใครที่ไม่เข้าใจในแก่นที่เราถามไปก็ไม่แปลกค่ะเพราะวันหนึ่งหนูเชื่ิอว่าคุณจะเข้าใจ
คำถามที่ไร้สาระที่สุดในชีวิต
เราทุกคนเกิดมาแหกปากร้องไห้ ดูดนมแม่ หัดเดิน หัดพูด พอถึงวัย ก็เข้าเรียน อีก12ปีถัดมาก็เข้ามหาลัย ถึงอีกวัยก็เข้าทำงาน แต่งงาน มีลูก เกษียญ เลี้ยงหลาน แก่ แล้วอะไรต่อก็คงจะเข้าใจนะคะ เราเป็นคนนึงที่เห็นถึงกลไกลนี้ค่ะ เราไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่การที่เราจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่ิอให้ได้มาซึ่งการยอมรับมันเป็นอะไรที่น่าเศร้าและดูโง่มั้ยค่ะ (ได้โปรดอ่านให้จบก่อนนะคะอย่าเพิ่งเลื่อนลงไปด่า555) เรามีชีวิตเดียวอ่ะค่ะ แล้วทำไมเราต้องทำสิ่งที่คนอื่นบอกว่าเราต้องทำด้วย เราเข้าใจนะค่ะ ว่าเพื่อความมั่นคงในชีวิตเราจึงต้องแลกกับความจำเจในชีวิตเพื่อปากท้อง แต่จึงๆแล้วเราไม่ได้โดนจูงจมูกอยู่ใช่ไหม
เมื่อ2-3 เดือนที่ผ่านมาเราพยายามหาคำตอบให้กับเรื่องนี้ค่ะ ว่าจริงๆแล้วแม้แต่คนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในชีวิตก็โดนควบคุมจากใครบางคนอยู่รึเปล่า ทุกคนลองคิดตามนะคะว่าการที่เราอาบน้ำทุกๆวันนี้จริงๆแล้วเพราะเรากลัวว่าคนอื่นว่าว่าเราเหม็นหรือเพราะเราอยากทำความสะอาดร่างกายจริงๆ เราทำความสะอาดห้องจัดห้องเพราะเราคิดว่าห้องเราดูไม่ดีหรือกลัวว่าคนอื่นจะมาเห็นแล้วว่าว่ามันไม่ดี คนรวยที่มีบ้านใหญ่ๆใช้เฟอร์นิเจอร์แพงๆเขามีความสุขอย่างไหนมากกว่ากันระหว่างมีบ้านหลังใหญ่มีทุกอย่างกับคนอื่นๆมาชื่นชมว่าเขามีเพียบพร้อมทุกอย่าง บางทีก็แอบคิดไม่ได้ว่าถ้าในบ้านของมหาเศรษฐีคนหนึ่งที่ไม่ได้มีพื้นที่กว้างใหญ่ไม่ได้มีรูปภาพสมัยเรเนซองไม่ได้มีแกรนด์เปียโนหรือกระทั่งเป็นที่รู้จักของสังคม เขายังถือว่าเป็นเศรษฐีในสายตาของเราอยู่ไหม
ที้เขียนไปทั้งหมดไม่ได้อยากให้ทุกคนเลิกอาบน้ำ ทำความสะอาด จัดห้อง หรืออะไรนะคะ แต่เพราะเราสงสัยจริงๆ แล้วก็ต้องขอบคุณค่ะที่ทนอ่านกระทู้ที่เรียบเรียงประโยคไม่ค่อยจะดีมาถึงตอนนี้🙂 หนูเป็นแค่เด็กอายุ15ที่แค่สนใจในความเป็นไปของโลกค่ะและคำถามนี้ก็หลอกหลอนหนูมานาน ถ้าใครที่พอจะเข้าใจว่าเราพยายามจะสื่อถึงอะไรหรือถามถึงอะไรโปรดช่วยตอบหรือให้ความคิดเห็นด้วยค่ะ
คำถามนี้มันเหมือนกับใบไม้ใบหนึ่งที่คุณข้ามมันทุกวันเห็นมันทุกวัน คุณไม่ใช่ไม่ตระหนักนะคะเพราะระหว่างวันบางวันคุณก็คงคิดถึงใบไม้ใบนี้ แต่ว่ามันคงอยู่ในส่วนลึกลึกลงไปในจิตใจ และใต้ความรู้สึกสำนึกคิด เราเชื่อค่ะว่าทุกคนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ โปรดทำให้เราเข้าใจเสียทีว่าการเกิดมามันไม่ได้มีแค่อย่างที่เราคิด แต่ถ้าใครที่ไม่เข้าใจในแก่นที่เราถามไปก็ไม่แปลกค่ะเพราะวันหนึ่งหนูเชื่ิอว่าคุณจะเข้าใจ