การทำงานทำให้เราที่อยู่ไกลกันคนละจังหวัดมาเจอกัน
เริ่มจากการเป็นพี่น้อง และรู้ว่าแฟนเก่าเค้ามีฐานะพอสมควรไปเรียนต่อต่างประเทศ เค้าห่างกัน ไม่เข้าใจกัน
และเลิกกันได้ไม่นาน ก่อนคบกันเค้าบอกว่าเค้าบอกว่าไม่ได้ติดต่อกันแล้วจริงๆ
เพื่อนเขาของก็ยืนยันแบบนั้น
ผ่านไป เราวางแผนครอบครัวกับเค้า เหมือนว่าเค้ารักเราจริงๆ
ทุกอย่างเริ่มผิดสังเกต เราสืบจนได้รู้ว่า เค้าไม่เคยเลิกกัน รักกันดี
และเพื่อนๆของเขาช่วยกันปิดบัง

เราเลยขอเลิก แต่เค้าก็ขอโอกาสไปเคลียร์กับแฟนเก่าและที่บ้านแฟนเก่า
เราก็รอ แล้วก็ได้รู้ว่าเค้าไม่เคยพูด ไม่คิดจะทำแบบนั้นเลย
เพราะถ้าอีกคนเรียนจบ ได้แต่งกันชีวิตเขาจะสบาย มีแฟนที่มีหน้ามีตาในสังคม
เราจึงไปเอง เค้าตามง้อตลอดทักไลน์ ไอจี ทั้งๆที่มีผู้หญิงอีกคน
แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเลย เราก็ไม่ได้ไปแสดงตัวหรือระรานอะไร

ต่อมาเค้าย้ายกลับจังหวัดบ้านเกิดของเค้า ทิ้งไว้แต่เราที่อยู่กับสิ่งเดิมๆ
บอกตรงๆทั้งรักทั้งเกลียด เสียใจมากๆ คิดถึงมากๆ แต่ก็ไม่ตอบข้อความเขาเลย
เรารู้ต้องปล่อยวาง แต่ก็ไม่เหมือนการปิดทีวี ที่กดปุ่ม ทีวีก็หยุดการทำงานไป
เราปล่อยวางไม่เป็นจริงๆ ใครๆก็บอกว่าเราเอาใจไปผูกกับเขา
แล้วต้องแกะยังไงหรอ? เราทำงานหนักขึ้น ไปเที่ยวมากขึ้น ไปหาผู้คนใหม่ๆ
ธรรมะก็ไม่ช่วยให้ดีขึ้นสักเท่าไหร่
แต่ไม่มีวันไหนไม่คิดถึง กลับมาอยู่คนเดียวก็นอนน้ำตาไหลอีก
เวลาไม่ช่วยอะไรเลย

เราลบการติดต่อจากเขา เขาก็ยังแอดมา ทิ้งข้อความไว้
วันนึงได้รู้จากคนที่ทำงานว่าเค้ากำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้
เค้าลงรูปคู่สวีทออกสื่อกันตลอดในขณะที่ยังตามง้อ
เรายิ่งทำใจไม่ได้
เห็นมีแต่เราที่เสียใจตลอด

คนที่นอกใจผู้หญิงสองคนเวลาเดียวกันกลับมีความสุข สมหวังไปทุกสิ่ง
มันเพราะอะไร