อยู่ต่อไหมยังไงดี

มีเรืองที่เกิดขึ้นจริงมาเล่าให้ฟังคะอาจจะเหมือนละครน้ำเน่าแต่มันคือเรืองจริงในชีวิตครอบครัวเราคะเราแต่งงานกับผู้ชายคนนี้มีลุกชายด้วยกัน1คนโดยไม่จดทะเบียนคะ พ่อแม่ญาติพี่น้องสามีไม่มีใครชอบเราหรอกคะเพราะทางบ้านเราคอนข่างจะลำบากมีแต่แม่และน้องสาวพ่อก็เสียชีวิตตั่งแต่เราอยู่ป6แม่เราเลยเป็นแม่เลี้ยงเดียวตลอดมาโดนไม่มีสามีใหม่ เราแต่งงานมาอยู่กับสามีก็ไม่คอยราบรืนสักเท่าไรเจอปันหาของคนรอบข้างอยู่รำไปแต่ที่มาหนักสุดคือพ่อแม่ของสามีสั่งให้เราเลิกกับลูกชายของเค้าสะด้วยเหตุว่าอยู่กันมานานละไม่มีอะไรดีขึ้นด้วยเพราะว่าเราดันตกงานเงินไม่พอจ่ายเพราะเราทำงานหาจ่ายตัวเองสามีไม่เคยเลี้ยงดูทุกบาททุกสตางจะผ่านการดูแลจัดเก็บของแม่เค้าหมดเราเลยไม่เคยขอหรือยุ่งอะไรกับเงินเค้าในชีวิตเราเราสร้างรถเก๋ง1คันคะผ่อนอยู่เดือนละ5934บ.เราผ่อนเองทุกบาทโดยที่แม่สามีได้สั่งไว้แล้วว่าจะไม่ให้ลุกเค้าช่วยผ่อนนะเพราะมันเป็นหนี้สิ้นของเราจนอยู่มาวันที่เกิดเรืองคือวันที่14ธันวา2560เค้ารับรู้ว่าเราไม่ได้ทำงานเพราะตกงานค่ารถไม่ได้ส่ง2งวดเลยเอารถเก๋งไปจำนำไว้เค้าเลยไม่พอใจเพราะน้าๆของสามีไปบอกแม่สามีว่ารถเราโดนเค้ายึดไปแล้วกลายเป็นเรืองราวใหญ่โตแบบที่ใส่ไข่กันแบบงงมากเรืองแค่นิดเดียวกลายเป็นเรืองราวใหญ่โตแบบที่สามารให้พ่อแม่แฟนมายืนด่าไล่เรายังกะหมาตัว1ให้ไปจากบ้านเค้าสะอยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลิกกับลูกเค้าสะมายืนด่าด้วยทอยคำหยาบคายแบบที่ผู้ใหญ่ไม่น่าจะเป็นแบบนี้เราได้แค่ถามว่ามาด่าเราด้วยเหตุผลอะไรหรือไม่พอใจที่เราเอารถเราไปจำนำหรอเราต้องพึงตัวเราเองเพราะแม่ไม่ให้ลุกชายของแม่ช่วยเพราะมันหนี้สิ้นของเราแม่เป็นคนพูดเองแล้วเราตกงานจะให้ทำไงมันเครดิตเราชือเราต้องรักษาไว้เค้าก็ไม่ฟังคือเอาง่ายๆเลยเค้าไม่ชอบเราอยู่แล้วไม่ว่าเราจะมีเหตุผลอะไรอภิบายอะไรเค้าก็ไม่ฟัง
จนณถึงวีนนี้เรายังอาศัยอยู่ที่บ้านเค้าในแบบไม่มีใครพูดด้วยเราอยู่กับลุกทำหน้าที่แม่ส่วนสามีก็ชวยแม่ของเค้าทำงานเสร็จงานแม่เค้าก็ปล่อยให้กลับมาเองตลอดที่ผ่านมาไม่ว่าจะเกิดเรืองอะไรสามีเราไม่เคยช่วยหรือปกป้องเราเลยใจเราเจ็บมากแต่ให้เราทำไงเรามีลุก
เราจะอภิบายลุกยังไงเมือลุกไม่มีเหมือนที่ผ่านมาใจของเราจริงๆอยากกลับบ้านอยากพาลุกออกไปจากตรงนี้แต่เราตัวคนเดียวเราต้องเริ่มจากอะไรตรงไหนยังไงเราไปไม่ถุกเรากลัวอย่างเดียวกลัวเค้าจะเอาลุกเราไป
เรืองเราอาจจะนารำคารไปหน่อยต้องขอโทษและขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ