เรารู้สึกเกียดยายมากเลยเลยถึงแม้ว่าจะรักมากเหมือนกันบางทีเราไม่อยากให้เค้าอยู่แล้วด้วยซ้ำเพราะเค้าเป็นต้นเหตุหลายๆเรื่องที่ทำให้ครอบครัวเราแตกแยกยายเราชอบทำให้น้าเราทะเลาะกับแม่ชอบเรียกร้องความสนใจพอบ่อยๆไปบอกว่าอยากตายทั้งที่จริงแล้วกลัวตัวเองตายมากเลยยายเรารักหลานชายมากกว่ากลานสาวหลานชายไม่ต้องทำอะไรเลยหลานสาวแบบเราต้องทำเองทุกอย่างรีดผ้าเองเป็นตั้งแต่7ขวบเพราะยายเราจะทำให้เเต่หลานชายรักหลานชายมากโดยเฉพาะลูกน้าเราไม่เคยรักเรากับพี่เราเลยทำมัยเราะึงคิดแบบนี้ก๋เพราะว่ายายเราเป็นคนพูดออกมากับปากเองงัยละพูดออกมาได้จะรู้บ้างมัยว่าหลานสาวคนนี้มันรู้สึกแย่มากแค่ไหนยายเราตามใจลูกน้าจนเรียนไม่จบไปต่อที่ไหนก็ไม่มีใครรับแต่ก็ยังเข้าข้างหลานชายตัวเองว่าโรงเรียนคงจะสอนเด็กเก่งๆแบบนี้ไม้ไหวเลยไม่มีที่ไหนรับหลานชายยายเราทุกคนเรียนเอกชนทุกคนต่างจากเราเราเรียนโรงเรียนรัฐบาลมาตลอดเราต่อให้เราบอกว่าไม่อิจฉายังงัยใจเรามันก็คิดไม่หยุดเลยว่าเราเป็นอะไรสำหรับยายเราเราเป็นคนเรียนไม่เก่งกีฬาเลยไม่เป็นเทคโนโลยียิ่งแล้วใหญ่ยิ่งไม่รู้เรื่องอะไรเลยเเต่เราพยายามนะแต่ยายเราคงไม่เคยมองเห็นเลยเพราะวันๆยายเราไม่เคยจะสนใจเราเลยสนเเต่หลายชายกับน้าเรายายเราไม่เคยรักแม่เราจะก็ก็แต่ตอนที่เเม่เรามีเงินยายเราบอกให้แม่เราแต่งงานกับพ่อเราเพราะเงินแต่หลังจากแต่งงานธุรกิจพ่อเราก็ล้มละลายเป็นหนี้ยายเราเลยบอกให้แม่เราเลิกกับพ่อเราพอแม่เราไม่ทำตามยายเราเลยไม่ชอบพ่อเราเอามากๆเพราะว่าเราต้องเรียนเราเลยต้องย้ายมาอยู่กับยายตั้งแต่ตอน10ขวบแต่ก็นะเหมือนอยู่บ้านเช่าเลยไม่เคยมีความสุขเลยไม่เคยมีวันไหนเลยที่เราจะไม่โดนด่าด่าแค่เราเราจะไม่ว่าทำมัยต้องด่าพ่อด่าแม่เราด้วยยายเราจะสอนเรากับพี่ชายเราตลอดว่าไม่ต้องรักพ่อแม่ให้รักยายมากๆหาเงินมาให้ยายมากๆนี่ใช่มัยสิ่งที่คนเป็นผู้ใหญ่เค้าควรจะสอนเด็กเรารู้สึกเหนื่อยมากเลยขอบคุณนะที่หลงเข้ามาอ่านในสิ่งที่เราอยากระบาย
มีใครเคยรู้สึกเกียดยายแบยเราบ้างมัย???