ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ อยากทราบว่ามันใช่อาการของโรคซึมเศร้าหรือปล่าว
รู้สึกเบื่อไปหมดทุกอย่าง ทั้งๆที่ทำสิ่งที่ชอบ ก็เบื่อ
หงุดหงิดง่ายมาก อยู่ดีๆก็หงุดหงิด #อาจจะเป็นอารมส่วนตัวด้วยส่วนนึงเพราะผมเป็นคนร้อนง่ายด้วย
พอเห็นการทะเลาะกัน ก็น้ำตาซึม เช่นมีคนทะเลาะกันที่บ้าน
รู้สึกเพลียตลอดเวลา แล้วก็นอนเยอะขึ้นกว่าเดิมเยอะด้วย คือตื่นมาก็ง่วงนอนต่อได้ แต่บางครั้งก็ไม่อยากนอน
รู้สึกอยากอยู่คนเดียว แต่อยู่คนเดียวในที่นี้คือไม่อยากเข้าสังคมอะครับ แต่ถ้ามีคนเข้ามาคุยกับผม ผมก็คุย
ชอบร้องให้คนเดียว ไม่ให้มีใครรู้
เหมือนคิดในใจกับตัวเองในบางครั้งว่า เรามีประโยชน์อะไร อยู่ไปทำไม ประมารนี้ด้วยอะครับ
เวลาทำอะไรก็รนๆ เหมือนไม่มีสมาธิในการทำสิ่งนั้นๆ
พอทำอะไรพลาด ก็โทษตัวเองตลอด
ไม่มั่นใจในการใช้คำพูด คือพอพูดอะไรไป ชอบกังวลว่าตัวเองใช้คำพูดผิดหรือปล่าว ประมารกลัวว่าใช้คำพูดนี้แล้วคนที่ผมใช้คำพูดด้วยโกรธ #อันนี้ไม่แน่ใจว่านิสัยตัวเองหรือปล่าว
พอโดนคนที่บ้าน พูดนั้นพูดนี่ก็น้อยใจ แล้วก็ไม่ทำต่อ แล้วก็หนีไปร้องคนเดียว #อันนี้อาจจะเป็นนิสัยส่วนตัว แต่เมื่อก่อนผมไม่เคยเป็นพึ่งจะมาเป็น
อยากทราบว่าใช่หรือปล่าวครับ หรือว่าเป็นเรื่องปกติหรอครับ
แต่อาการทำร้ายตัวเอง กินข้าวเยอะขึ้นหรือน้อยลง ยังไม่มีนะครับ มีแต่อยู่ดีๆก็อยากต่อยกำแพง อยากทำให้ตัวเองเจ็บ ทั้งๆที่ในใจไม่คิดอะไร
แล้วถ้าใช่จิงๆผมควรทำยังไงดีหรอครับ เพื่อจะให้หาย
#อาจจะอธิบายดูงงๆและยาวไปหน่อยนะครับ ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้สั้นดี
อยากทราบว่ามันคืออาการของโรคซึมเศร้าหรือปล่าวครับ
รู้สึกเบื่อไปหมดทุกอย่าง ทั้งๆที่ทำสิ่งที่ชอบ ก็เบื่อ
หงุดหงิดง่ายมาก อยู่ดีๆก็หงุดหงิด #อาจจะเป็นอารมส่วนตัวด้วยส่วนนึงเพราะผมเป็นคนร้อนง่ายด้วย
พอเห็นการทะเลาะกัน ก็น้ำตาซึม เช่นมีคนทะเลาะกันที่บ้าน
รู้สึกเพลียตลอดเวลา แล้วก็นอนเยอะขึ้นกว่าเดิมเยอะด้วย คือตื่นมาก็ง่วงนอนต่อได้ แต่บางครั้งก็ไม่อยากนอน
รู้สึกอยากอยู่คนเดียว แต่อยู่คนเดียวในที่นี้คือไม่อยากเข้าสังคมอะครับ แต่ถ้ามีคนเข้ามาคุยกับผม ผมก็คุย
ชอบร้องให้คนเดียว ไม่ให้มีใครรู้
เหมือนคิดในใจกับตัวเองในบางครั้งว่า เรามีประโยชน์อะไร อยู่ไปทำไม ประมารนี้ด้วยอะครับ
เวลาทำอะไรก็รนๆ เหมือนไม่มีสมาธิในการทำสิ่งนั้นๆ
พอทำอะไรพลาด ก็โทษตัวเองตลอด
ไม่มั่นใจในการใช้คำพูด คือพอพูดอะไรไป ชอบกังวลว่าตัวเองใช้คำพูดผิดหรือปล่าว ประมารกลัวว่าใช้คำพูดนี้แล้วคนที่ผมใช้คำพูดด้วยโกรธ #อันนี้ไม่แน่ใจว่านิสัยตัวเองหรือปล่าว
พอโดนคนที่บ้าน พูดนั้นพูดนี่ก็น้อยใจ แล้วก็ไม่ทำต่อ แล้วก็หนีไปร้องคนเดียว #อันนี้อาจจะเป็นนิสัยส่วนตัว แต่เมื่อก่อนผมไม่เคยเป็นพึ่งจะมาเป็น
อยากทราบว่าใช่หรือปล่าวครับ หรือว่าเป็นเรื่องปกติหรอครับ
แต่อาการทำร้ายตัวเอง กินข้าวเยอะขึ้นหรือน้อยลง ยังไม่มีนะครับ มีแต่อยู่ดีๆก็อยากต่อยกำแพง อยากทำให้ตัวเองเจ็บ ทั้งๆที่ในใจไม่คิดอะไร
แล้วถ้าใช่จิงๆผมควรทำยังไงดีหรอครับ เพื่อจะให้หาย
#อาจจะอธิบายดูงงๆและยาวไปหน่อยนะครับ ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้สั้นดี