เง้อ ถ้าโชคชะตานำพา

เพียงเดียวดายโผผกบนโลกกว้าง ต้องอ้างว้างหนาวเหน็บเกินเก็บฝืน ทุกห้วงกาลสุดช้ำทนกล้ำกลืน นอนสะอื้นฝืนข่มระทมใจ ดุจวิหคผกผินบินเหนื่อยล้า ไร้หลักพิงพึ่งพาให้อาศัย มองซ้ายขวาดังเช่นไม่เห็นใคร ร้าวทรวงใน