หลายๆคน คงมี รักแรกพบ ที่ทั้งผูกพันธ์ ทั้งรัก ทั้งหลง  
ผมขอเรียกครั้งนี้ว่า รักครั้งแรกที่แท้จริงจากจิตใต้สำนึก ทั้งๆที่ไม่ใช่แฟนคนแรก แต่ก็รู้สึกว่า เป็นรักแรกที่แท้จริงสำหรับผม
  
เลิกกับเธอมา 2ปีกว่า   อีก 5วัน ก็จะเลิกกันครบรอบ3ปี   ตั้งแต่ผมเลิกกับเธอ ชีวิตผมพังมาก เละตุ้มเปะ
กินข้าวไม่ลงเป็น อาทิต กินอะไรก็ไม่ อร่อย แทบจะบ้า เพื่อน ครอบครัว เป็นห่วงมาก คอยปลอบตลอด
เลิกกันด้วย เหตุผลที่ว่า  เขาบอกผมว่า เขาไม่ได้รักผมแล้ว  ซึ่งตัวผมก็รู้ตัวมาสักพักแล้ว  ก่อนคบกันผมเป็นผู้ชายที่ ลั้นลาพอสมควร
ส่วนเธอก็เช่นกัน เรารู้จักกันที่ ร้านเหล้า  พอมาถึงตรงนี้ หลายคน คงคิดว่า ไปเจอกันร้านเหล้า จะไปรักกันได้ยังไง มันแค่ชั่วข้ามคืน
ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกันครับ ปกติ เที่ยวกลางคืน  เช้ามาก็แยกทางไม่ได้ติดต่อกัน  แต่คนนี้ไม่เป็นแบบนั้นสิครับ
เราสองคน ดันติดต่อกัน  จากการไปเที่ยวกลางคืน เปลี่ยนเป็น ไปดูหนัง ไปกินข้าว ไปเที่ยวต่างจังหวัด  
สุดท้ายก็ได้คบกัน ได้  3ปี 7 เดือน  
(มาเข้าเรื่องเป็นจุดประสงค์)ที่ผมอยากจะเล่นให้ฟังดีกว่า   ตั้งแต่ผมเลิกกับเธอมา  ชีวิตผมพังมากก
เศร้า นานมาก 6-7เดือนเลยทีเดียว คิดถึงแต่เขา ไปง้อเขา 6-7เดือน  จนวันหนึ่งเริ่มคิดได้ ก็เลิกไปง้อเขา
ชีวิตก็กลับมาเป็นปกติ ชีวิตเริ่มดีขึ้น การ งาน การเงิน เริ่มดีขึ้น  เริ่มกลับไปลั้นลาอีกครั้ง  แต่มันไม่เป็นแบบนั้น
มีผู้หญิงเข้ามาเยอะมากกกก ผมก็ลองคบดู ตอนคุยกันผมก็ชอบแหละ รู้สึกดี  แต่พอคบกับคนใหม่ ได้ 2-3วัน ก็รู้สึกว่า เราไม่ได้รักเขาเลย
คบกับใครไม่ได้ ไม่ได้รู้สึกรักใครเลย  ทุกวันนี้ พยามจะรักใครสักคน แต่ ความรู้สึกมันอึดอัด คบกับใคร ก็อึดอัด

  มีใครที่รักใครไม่ได้ เพราะ ยังคิดถึงแฟนเก่า บ้างไหม มาแชร์ ประสบการณ์กันหน่อยครับ
ที่เล่า อาจจะงง หน่อยนะครับ กระทู้แรกเพราะความเหงา

(ยังคงคิดถึงเสอม )