คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 20
เมื่อคามิแกรด ของเราเป็นการแกรดแบบปุ๊ปปั๊ปไม่ทันได้ตั้งตัวเลยค่ะ สเตจแกรดก็ไม่มี ๕๕๕๕๕๕๕๕
ระยะแรกเลยค่ะ เศร้ามาก ร้องไห้เป็นบ้าสุด
ระยะต่อมาคือ เลิกตามวงไปสักพัก ตามไม่ได้อ่ะ เพราะปกติสายตาเราจะมองหาแต่คามิ พอไม่เจอมันจะมีความรู้สึกแบบ "ถ้าน้องยังอยู่..."
ระยะถัดไปคือ ช่วงทำใจยอมรับได้และต้องตัดสินใจ โดยตัดสินใจว่าจะลุยเดี่ยวตามน้องอย่างเดียวหรือตามวงต่อไปด้วย
ซึ่งสามระยะนี้ เราใช้เวลาเกือบครึ่งปีค่ะในการทำใจ และลังเลกับตัวเองว่าจะเอายังไงต่อ
เพราะนี่ก็ตาม BNK มากตั้งแต่วงเพิ่งเริ่ม ตามตั้งแต่ประกาศรับสมัครเมมด้วยซ้ำ เอาตรงๆ แม้คามิจะแกรดไป แต่มันก็มีความรู้สึกผูกพันกับวงอ่ะ แต่พอดูวงทุกครั้งมันก็มีความรู้สึกลึกๆ ว่าแบบเสียดายอ่ะ เสียใจอ่ะ
สรุปเราก็พยายามทำใจยอมรับ แล้วตามน้องหลังน้องแกรดค่ะ แบบพอแกรดปุ๊ปในหัวคือยังไงฉันก็จะตามคนนี้ต่ออ่ะ จับมือไปเรื่อยๆ ซึ่งข้อดีคือแม้งานน้อยแต่ก็ตามน้องง่ายกว่าเดิมเยอะ(ด้วยคนที่น้อยลง และข้อจำกัดกฎต่างๆ ไม่ได้เยอะเท่าเดิม) ส่วนกับวงเราก้ตามห่างๆ รับรู้ผ่านทวิต แต่เลิกไปงานต่างๆ ของ BNK จนไปๆ มาๆ ลื่นไหลลงหลุมน้องเจน ก็เลยกลับมาตามวงต่ออย่างเต็มตัว แฮะๆ
สรุป เอาจริงๆ คามิแกรด ถ้าเราผูกพันกับคามิมากๆ ต่อให้ทำใจแค่ไหนเราว่าสุดท้ายมันก็รู้สึกเศร้าอยู่ดีแหละ แต่เราก็ต้องลุกขึ้นมาให้ได้ แล้วตัดสินใจด้วยตัวเองอยู่ดีว่าจะทำยังไงต่อไป
ระยะแรกเลยค่ะ เศร้ามาก ร้องไห้เป็นบ้าสุด
ระยะต่อมาคือ เลิกตามวงไปสักพัก ตามไม่ได้อ่ะ เพราะปกติสายตาเราจะมองหาแต่คามิ พอไม่เจอมันจะมีความรู้สึกแบบ "ถ้าน้องยังอยู่..."
ระยะถัดไปคือ ช่วงทำใจยอมรับได้และต้องตัดสินใจ โดยตัดสินใจว่าจะลุยเดี่ยวตามน้องอย่างเดียวหรือตามวงต่อไปด้วย
ซึ่งสามระยะนี้ เราใช้เวลาเกือบครึ่งปีค่ะในการทำใจ และลังเลกับตัวเองว่าจะเอายังไงต่อ
เพราะนี่ก็ตาม BNK มากตั้งแต่วงเพิ่งเริ่ม ตามตั้งแต่ประกาศรับสมัครเมมด้วยซ้ำ เอาตรงๆ แม้คามิจะแกรดไป แต่มันก็มีความรู้สึกผูกพันกับวงอ่ะ แต่พอดูวงทุกครั้งมันก็มีความรู้สึกลึกๆ ว่าแบบเสียดายอ่ะ เสียใจอ่ะ
สรุปเราก็พยายามทำใจยอมรับ แล้วตามน้องหลังน้องแกรดค่ะ แบบพอแกรดปุ๊ปในหัวคือยังไงฉันก็จะตามคนนี้ต่ออ่ะ จับมือไปเรื่อยๆ ซึ่งข้อดีคือแม้งานน้อยแต่ก็ตามน้องง่ายกว่าเดิมเยอะ(ด้วยคนที่น้อยลง และข้อจำกัดกฎต่างๆ ไม่ได้เยอะเท่าเดิม) ส่วนกับวงเราก้ตามห่างๆ รับรู้ผ่านทวิต แต่เลิกไปงานต่างๆ ของ BNK จนไปๆ มาๆ ลื่นไหลลงหลุมน้องเจน ก็เลยกลับมาตามวงต่ออย่างเต็มตัว แฮะๆ
สรุป เอาจริงๆ คามิแกรด ถ้าเราผูกพันกับคามิมากๆ ต่อให้ทำใจแค่ไหนเราว่าสุดท้ายมันก็รู้สึกเศร้าอยู่ดีแหละ แต่เราก็ต้องลุกขึ้นมาให้ได้ แล้วตัดสินใจด้วยตัวเองอยู่ดีว่าจะทำยังไงต่อไป
แสดงความคิดเห็น
ขอถามด้อมที่คามิgradไปแล้ว คุณใช้ชีวิตต่อยังไง ขอคำแนะนำ
มานั่งคิดดู เราก็สามารถตามสนับสนุนเค้าต่อไปจนเรียนจบ แต่งงาน มีลูก ก็ได้แหละ แค่ทุกวันนี้กลัวจะได้เห็นคามิน้อยลง เพราะจะไม่ได้ขึ้นเวที ไม่ได้liveสด ไม่ได้ไปตู้ปลา ไม่ได้ขึ้นtheater.. ส่วนงานeventไม่ได้ขึ้นจนชินแล้ว เพราะไม่ใช่เม็มหลัก
เมื่อไตร่ตรองดีๆ คามิเราเป็นทีมบีทรีคนเดียวที่ไม่ติดอันดับการเลือกตั้ง หากเลือกเส้นทางgrad ก็อาจจะดี!? เพราะเจอทั้งอฟช.ที่เขี้ยวลากดินและระบบ48gที่แสนโหดร้ายกับunder.. เมื่อโอกาสในวงเลือนลางเต็มที และไม่ใช่เม็มทำเงิน
แลกกับการต้องไปซ้อมดึกดึ่นทุกวันเพียงเผื่อขึ้นtheaterสุดสัปดาห์ ก็แอบเสียดายเวลาเที่ยวเล่นหรือเวลาเรียนอ่ะเนอะ โลกของมหาวิทยาลัยก็มีกิจกรรมดีๆอื่นๆให้ทำเยอะ หรือว่า2ปีกะbnkอาจเพียงพอแล้วหนอ?
สรุป สับสนในตัวเองจัง ได้แต่เตรียมเสียน้ำตาเมื่อวันนั้นมาถึง(อาจเป็นวันอาทิตย์นี้หลังเธียเตอร์รอบเย็นจบลง)..
ใครที่คามิเเกร้ดไปแล้ว มาแชร์ความรู้สึก หรือ แนะวิธีหลุดพ้นจากความมืดแปดด้านนี้หน่อย
ป.ล.ยืมaccountพี่มาเว่นเว้อ