จริง ๆ เราอยากมีเพื่อนนะ
เราพยายามจะสานสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่อยู่บ่อย ๆ แต่พอลองใช้ชีวิตอยู่กับกลุ่มเพื่อนได้สักพัก มันก็จะมีความรู้สึกที่ไม่เสถียรจนต้องปลีกตัวออกมาอีก จนท้ายที่สุดเพื่อนเค้าก็จะสนิทกัน จะมีเพียงเราที่สุดท้ายต้องอยู่คนเดียว
มันคงจะไม่เป็นอะไร ถ้าเราเองก็มีความสุขกับการตีตัวออกห่างจากสังคม แต่เราก็ดันมีความทุกข์กับเรื่องนี้ซะด้วยสิ
ความไม่ชอบเข้าสังคมเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความกลัว กลัวที่จะออกไปเจอคนหมู่มาก ไม่ว่าจะที่สวนสาธารณะ หรือแม้แต่โรงอาหารก็ตาม
และบางครั้งที่อาการมันมา มันก็ทำเราตื่นเต้น ประหม่า จนต้องหลบอยู่แต่ในห้องเลยทีเดียว
มาถึงตรงนี้ก็เลยอยากจะขอไอเดียจากคนที่เข้ามาอ่านน่ะ ว่าเราควรทำยังไงดี จะต้องหาเพื่อน หรือจะต้องหัดอยู่คนเดียว แล้วจะต้องทำยังไงให้มันเลิกกลัวคนเยอะ ๆ แบบนี้ หรือมีวิธีไหนอีกก็ช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ตอนนี้เรากำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เราหวังอยากจะมีชีวิตที่มันมีความสุขกับการใช้ชีวิต ไปไหนมาไหนได้มากกว่านี้ค่ะ ไม่ใช่เอาแต่หลบอยู่ในห้อง
ตามหาไอเดียใช้ชีวิตสำหรับคนไม่ชอบสังคม แต่ไม่อยากรู้สึกแปลกแยก
เราพยายามจะสานสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่อยู่บ่อย ๆ แต่พอลองใช้ชีวิตอยู่กับกลุ่มเพื่อนได้สักพัก มันก็จะมีความรู้สึกที่ไม่เสถียรจนต้องปลีกตัวออกมาอีก จนท้ายที่สุดเพื่อนเค้าก็จะสนิทกัน จะมีเพียงเราที่สุดท้ายต้องอยู่คนเดียว
มันคงจะไม่เป็นอะไร ถ้าเราเองก็มีความสุขกับการตีตัวออกห่างจากสังคม แต่เราก็ดันมีความทุกข์กับเรื่องนี้ซะด้วยสิ
ความไม่ชอบเข้าสังคมเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความกลัว กลัวที่จะออกไปเจอคนหมู่มาก ไม่ว่าจะที่สวนสาธารณะ หรือแม้แต่โรงอาหารก็ตาม
และบางครั้งที่อาการมันมา มันก็ทำเราตื่นเต้น ประหม่า จนต้องหลบอยู่แต่ในห้องเลยทีเดียว
มาถึงตรงนี้ก็เลยอยากจะขอไอเดียจากคนที่เข้ามาอ่านน่ะ ว่าเราควรทำยังไงดี จะต้องหาเพื่อน หรือจะต้องหัดอยู่คนเดียว แล้วจะต้องทำยังไงให้มันเลิกกลัวคนเยอะ ๆ แบบนี้ หรือมีวิธีไหนอีกก็ช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ตอนนี้เรากำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เราหวังอยากจะมีชีวิตที่มันมีความสุขกับการใช้ชีวิต ไปไหนมาไหนได้มากกว่านี้ค่ะ ไม่ใช่เอาแต่หลบอยู่ในห้อง