คือเรื่องมีอยู่ว่า เรารับแมวมาเลี้ยงและเราไม่รู้ว่าห้องเช่าเลี้ยงแมวไว้ไม่ได้ แต่เจ้าของห้องเช่าเขาบอกว่าเลี้ยงไม่ได้จริงๆถ้าทำเข้าของเขาเสียหายขึ้นมาจะรับผิดชอบมั้ย ไม่งั้นเขาก็ให้เราออก และตอนนั้นเราคิดสั้นจริงๆ เพราะรักตัวเองมากกว่ากลัวไม่มีที่อยู่และเงินก็ไม่มีติดตัวสักบาทเพราะซื้ออาหารแมวหมดแล้ว พอเราโทรหาทางบ้านเขาก็บอกว่าเลี้ยงไม่ได้เหมือนกัน เพราะทางบ้านก็เลี้ยงหมาเขากลัวหมาจะไปกัดแมว ทางบ้านก็บอกให้เอาไปปล่อยวัดเลยเอามาเลี้ยงและต้องรับผิดชอบ เราไม่รู้จะต้องทำไง เราก็เลยเอาเขาไปปล่อยที่วัดกะว่าพอเงินออกก็จะมารับเขากลับไปอยู่ด้วยเราไม่มีทางเลือกและก็คิดอะไรไม่ออก และพอสิ้นเดือนหาน้องไม่เจอกันไม่รู้จะโดนมากัดตาย หรือมีคนรับไปเลี้ยงหรือยังก็ไม่รู้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้องจะเป็นตายร้ายดียังไง ตอนนี้รู้สึกผิดมากเลยค่ะ ถ้าตอนนั้นคิดได้เหมือนตอนนี้น่าจะให้คนที่เขารักแมวเลี้ยงต่อรู้สึกผิดและเสียใจที่ไม่มีสมองคิด เป็นเหมือนตราบาปเลยค่ะ รู้สึกผิด. เราควรจะทำความรู้สึกนี้ไงคะ ถ้าจะหาตอนนี้ยังไงก็หาไม่เจอ😭😭😭 #ด่าได้แต่อย่าแรง