เลิกกับแฟนได้สักพักแล้วคะ หลังจากเลิกกันเขาพยายามทำทุกเพื่อหนีเรา ทั้งสมัครเฟสใหม่ ย้ายที่งานเพื่อไปอยู่กับเพื่อนของเขา ไม่มีการติดต่อใดๆเลย เราแอบไปส่งเฟสใหม่เขา เขาดูใช้ชีวิตได้อย่างปกติ ดูไม่รู้สึกว่าทุกข์ใจเท่าไรที่เลิกกับเรา แต่กลับกันเราใช้ชีวิตแบบจมปลัก ตั้งแต่เลิกกันไปนอนร้องไห้ทุกคืน บางวันคิดถึงเขามากแค่อยากโทรไปบอกว่าคิดถึง เขาไม่รับสายเลยคะ พยายามหาว่าเขาอยู่ที่ไหน พยายามเพื่อจะติดต่อด้วยความเป็นห่วงและอยากขอโทษทุกๆเรื่องที่ทะเลาะ เขาปฏิเสธเราทุกช่องทางเลยคะ
จนถึงวันปีใหม่เขาได้ส่งข้อความมาทางเฟสอวยพรวันปีใหม่ และเราก็ได้พูดคุยเคลียร์ปัญหาที่ทำให้เราต้องเลิก เราพยายามขอโทษและขอให้กลับมา เขาบอกว่าเขาขอโทษที่หนีมาแบบนี้ แต่ขอเวลาหน่อยอยากอยู่แบบนี้ก่อน ในใจอยากรู้เหมือนกันว่าขอเวลาทำอะไร แต่เราก็ยอมรับการตัดสินใจของเขานะคะ เราก็รอเขาตลอดมา
จนกระทั้งเรารู้สึกว่าประจำเดือนไม่มาได้2เดือนแล้ว เลยส่งข้อความในเฟสบอกเขา เขาบอกว่ามีไรก็ทักบอกไว้นะทำงาน ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก รู้สึกว่าเขาไม่มีความเป็นห่วงเราเลย ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าถ้าไม่ท้องนี่ตัดแน่ๆ พอดีไปหาหมอแล้วตรวจทุกๆอย่างเรียบร้อย หมอบอกแค่เครียดประจำเดือนเลยไม่มา หลังจากนั้นเราปิดกั้นจากเขาทุกๆอย่างเลย  บางวันนอนร้องไห้เพราะรู้สึกสงสารตัวเองมากที่พยายามขอความรักและยัดเยียดตัวเองให้คนที่ไม่ได้รักเราขนาดนั้น มีทำใจได้บ้างไม่ได้บ้างแต่เรารู้สึกว่าต้องอดทนและสู้กับตัวเองพอสมควร
เวลาผ่านไป..
เราเริ่มโอเคขึ้นทุกอย่าง เขากลับมาแอดเฟรนในเฟสเรา คืองงมาก พยายามทักข้อความทิ้งไว้ยาวๆ ทักมาคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราควรทำยังไงดีคะ และจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดีเพราะครั้งนี้อยากเลิกจริงๆแต่กลัวใจอ่อน