คนเราจะตัดพ่อ ตัดลูกกันได้ไหม

เรื่องราวของผมที่เล่าต่อไปนี้นะครับ เป็นเรื่องครอบครัวที่เกือบจะอบอุ่น แต่ก็มีเรื่องไม่คาดคิดซะก่อน โดยเรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ2 ปีก่อนผมใกล้จบมอ6แล้ว ช่วงที่กำลังจะมีความสุขกับการปัจฉิมนิเทศ แต่ประมาณเดือนกุมภา'60 อยู่ดีๆคนเป็นพ่อ ก็มีพฤติกรรมแปลกๆ เข้าบ้านดึกบ้าง ไม่กลับบ้านบ้าง จนน่าสงสัย กลับมาแต่ละทีก็เมา โมโหร้าย ทะเลาะตบตีกับแม่บ้าง จนผมกับน้องสะดุ้งตื่นกลางดึก คือหลังจากนั้นมันเรื่มหนักขึ้นๆเรื่อยๆ จนหายไปเลยไม่กลับมาบ้าน คือผมสงสารแม่มาก และน้องกับผมก็ยังเรียนอยู่  (โดยนิสัยเขาเจ้าชู้ตั้งแต่แรก ตอนแม่คลอดน้องสาวที่รพ. เขาเคยไปติดผู้หญิง ไม่สนใจแม่)
ต่อมาเรื่องทั้งหมดก็กระจ่าง คนเป็นพ่อไปติดผู้หญิงคนนึง หายหัวไปอยู่บ้านเขา ไปบอกเขาว่าไม่มีลูก เมีย พอทางเรารู้ก็ไปตามหากลับบ้าน เขาไม่พอใจมาก ถึงกับตบตีแม่กับน้องที่ไปตาม มาอยู่บ้านไม่นานก็ หนีออกไป (ผู้หญิงที่เป็นชู้อายุประมาณ 46ปี / เคยมีลูกมีผัว แต่ทราบทีหลังว่าผัวนางมีชู้ เลยตัดอวัยเพศผัวทิ้ง ส่วนลูกมีผัว เรียนไม่จบทั้งสอง) วันนึงครอบครัวผู้หญิงมาพูดคุยที่บ้าน บอกจะมาขอคนเป็นพ่อ ไปเป็นผัวเขา เพราะไปได้เสียกันแล้ว คือแบบไม่คิดถึงใจแม่เราเลยหรอ พูดออกมาได้ยังไง ผู้หญิงเป็นคนเอาผัวเขาไปนอนด้วย อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ จะแจ้งความถูกข่มขืนอีก รู้ทั้งรู้ว่าสมยอม ในตอนนั้นคือเด็กอายุ18 ใกล้จะจบมอ6 ต้องเครียดกับสิ่งที่คนเห็นแก่ตัวคนนึงสร้างขึ้น ญาติพี่น้องคนเป็นพ่อ คือต่างก็ให้กำลังใจเรานะ และผิดหวังกับผู้ชายคนนี้มาก เราก็ไม่พอใจ หัวร้อนมากด้วยก็ด่าๆเมียน้อย แต่คนเป็นพ่อกลับตบหน้าเรา เข้าข้างคนอื่น ส่วนแม่นะหรอ จากคนอวบๆ เสียใจไม่กินไรเลยจนผอมโซ เราก็คิดหนักมาก อีก6เดือนเข้ามหา'ลัย ความรู้สึกตอนนั้นเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย เก็บตัวอยู่ในห้องมืดๆ // วีรกรรมเมียน้อยก็ไม่หยุดแค่นั้นหรอก มันเริ่มจะรุนแรงขึ้น มีการบุกรุกยามวิกาฬ จนเกือบโดนญาติๆรุม แต่คนเป็นพ่อปกป้องนางมาก ถึงกลับตบตีพี่สาวตัวเอง(เราเรียกป้า) บีบคอลูก ตีแม่เรา จนประกาศตัดพี่น้อง ตัดพ่อลูก (คนเป็นพ่อย้ายไปอยู่กับเขา ไปๆมาๆบ้านตัวเองตอนทำงาน) แม่ประกาศห้ามเอาของทุกสิ่งที่อยู่บ้านหลังนี่ไป แม้เสื้อผ้า อยากไปก็ไปแต่ตัว เงินซักบาทก็ไม่ให้ // ตัวผู้หญิงใช่ว่าจะมีอะไร จนออกอุบายให้คนเป็นพ่อบางทีก็แอบขโมยข้าวสาร ถ่าน ปลาในบ่อ ไปกิน ถึงขั้นกับให้ทำประกันชีวิตทางเราก็ไม่รู้เรื่องอะไร จนวันหนึ่งมีเอกสารประกันมาส่งที่บ้านถึงรู้ แต่นางก็ไปเปลี่ยนที่อยู่การรับจดหมาย  มีสิ่งนึงที่รับไม่ได้เลยคือหากินกับรอยแผล รอยมีด ให้คนเป็นพ่อเราบาดเจ็บแล้ว ไปเครมเอาเงินมาใช้ // และที่ร้ายแรงและเราไม่พอใจที่สุด คือหลอกน้องเราไปเซ็นเอกสาร ตอนนั้นเราอยู่มหาลัยแล้ว คือโคตรเลว ทำกับลูกตัวเองได้ลงคอ // มีหลายครั้งที่ชอบตบตี ทำร้ายข้าวของในบ้าน โมโหที่แม่ไม่ยอมให้มันเอาของในบ้านไป //ตั้งตอนนั้นจนปัจจุบัน เราก็ยังคงยืนยันคำเดิมว่า เราไม่มีพ่อแบบมัน ความรู้สึกมันร้ายแรงมากๆนะ รับรู้แต่เรื่องที่บั่นทอนจิตใจตลอดหลายปี เครียดจนคิดจะลาจากโลกนี้ไปทุกวัน แต่ภาพแม่กับน้องที่รอถ่ายรูปเราวันรับปริญญาก็ผุดขึ้นมา จนทุกวันนี่เขาก็คิดไม่ได้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด เขาไม่คิดว่าตอนแก่อยากจะอยู่แบบสุขสบาย ลูกทำงานหาเงินให้ใช้ ไปอยู่ในที่แบบนั้นมีแต่จะหาให้เมียน้อยกิน เข้าโรงบาลก็แม่เรานะไปเฝ้า ไปเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้// ลูกก็เรียนมหาลัยทั้งสอง แม่ก็อยู่บ้านคนเดียว เราเป็นห่วงความปลอดภัยมาก แม้จะลงบันทึกประจำวันไว้แล้วก็ตาม เราไม่เคยเกลียดคนไหนเท่าผู้หญิงคนนี้มาก่อน ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน //

ปล. อีก3-4 ปีข้างหน้า เป็นวันที่เรารับปริญญา ก็อยากมีความสุขนะ แต่ก้ไม่อยากให้คนเป็นพ่อไปในวันนั้นเลย เขาทำกับเราจนเราเจ็บช้ำน้ำใจ ทุบตี ไล่ออกจากบ้านดึกๆดื่นๆ เขาไม่เคยคิดถึงเรา พอมาถึงวันนึงที่เรามีทุกอย่าง เราจะเลี้ยงแม่กับน้องให้สบาย ไม่ต้องทุกข์อย่างที่ผ่าน ส่วนเขาก็แล้วแต่เวรแต่กรรม