แชร์ประสบการณ์ แพนิค (Panic Disorder)

สวัสดีค่ะ วันนี้จะมา แชร์ ปสก. และ เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้ที่เป็นแพนิคทุกท่านนะคะ

หลายคนไม่ทราบว่าโรคแพนิค คืออะไร ที่บ้านนี่ก็ยัง งงๆ ว่าทำไมเราถึงเป็นโรคนี้?
แล้วเกิดจากอะไร? อาการมันเป็นยังไง? แม้แต่ตัวเราเอง กว่าจะรู้ ก็งงกับตัวเองมานานพอสมควรค่ะ
หลังๆ มา  อาการเริ่มหนัก ยิ่งตอนกำเริบ ทรมานมากๆค่ะ รู้สึกเหมือนจะเป็นบ้า
กังวลว่าตัวเองเป็นโรคอะไรหรือเปล่า  เลยเริ่มหาข้อมูลแล้วไปพบจิตแพทย์
แล้วก็ได้เข้าสู่วงการ Panic Disorder เรียบร้อยค่ะ

อาการของเรา  
ย้อนไปประมาณ 2  ปีที่แล้ว อาการเริ่มแรก ก็จะประมาณ ใจเต้นเร็ว เต้นแรง ชาๆ ตัวเย็นๆ บางครั้งวูบเบาๆ
ตอนเดินจะโคลงเคลง หวิวๆ  เหมือนพื้นเอียงค่ะ แต่นานๆเป็นที ก็ยังควบคุมได้
อีกอาการนึงคือจะตื่นเต้นผิดปกติ เวลาตื่นเต้นเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้
และมีความรู้สึกกลัวมากผิดปกติ เช่น ตอนนั่งรถ หรือ ข้ามถนน อาบน้ำ มันจะมีอาการกลัวแทรกเข้ามา
เหมือนมันจะมีภัยอ่ะค่ะ ใจเต้นรัวๆ (ทั้งที่ปกติเราไม่เคยกลัวนะคะ อยู่ๆมันก็มีอาการกลัวขึ้นมาเองค่ะ)
ลืมบอก เราติดดื่มชานมด้วย ติดมาก คือต้องดื่มแทบทุกวัน พวกชานมเนสที ชามุก
สังเกตดู มันมักจะมีอาการตอนช่วงที่ดื่มพวกคาเฟอีน  บางครั้งท้องไส้ปั่นป่วน ตอนจะเข้าห้องน้ำก็เหมือนจะเป็นลม
ตัวเย็นๆ ชาๆ เข้าห้องน้ำเสร็จก็ต้องโซเซกลับห้อง รีบนอนให้อาการดีขึ้น
ก็คิดว่าเราคงเพลีย  แต่พอทนได้ ก็ใช้ชีวิตตามปกติค่ะ

พอมาต้นปี 62 ช่วงปีใหม่  เป็นช่วงที่ไปเที่ยว ตจว.  ปกติเราจะชอบดื่มชาเย็น แต่ในปั๊ม หาชาไม่ค่อยได้
ก็เลยต้องดื่มกาแฟแทน ซึ่งร้านตาม ตจว. จะมีร้านกาแฟน่ารักๆ เยอะมาก เราก็ดื่มทุกวันค่ะ
แล้วก็มีดื่มเหล้าปั่นกับเพื่อนๆ บ้าง (เป็นคนดื่มแอลกอฮอล์น้อยมากค่ะ)
พอกลับกรุงเทพฯ วันที่ 5 มค 62 เป็นวันที่เราอาการหนักสุดจนทนไม่ไหว
(ผลคงมาจากที่เราดื่มกาแฟมาก สะสม) อาการคือ ใจเต้นแรงมากๆ  แกว่งจนเราเดินไม่ไหว
นอนก็ไม่ได้ ต้องนั่ง พยายามตั้งสติ แล้วแถมมาด้วยอาการวูบเหมือนจะเป็นลม ตัวเย็น ชาไปทั้งตัว
และหายใจไม่เข้า อาการเหมือนจะจมน้ำ หายใจไม่ออก ทรมานมาก เหมือนจะตาย  เหมือนจะบ้า
รออยู่นาน ก็ไม่หาย เป็นชั่วโมง จนต้องโทรเรียกแฟนให้ไปส่งรพ. ค่ะ พบหมอและได้ยามาทาน
หมอสั่งงดเครื่องดื่มคาเฟอีนทุกชนิด รวมทั้งแอลกอฮอล์และช็อคโกแลตค่ะ
หลังจากพบหมอ ทานยา อาการก็ดีขึ้นบ้างค่ะ แต่อาการก็ยังหลอนมาบ้าง
มีอยู่ 2-3 คืน ที่นอนหลับอยู่ดีๆ ก็แพนิคขึ้นมาเฉยๆ ตอนตี 2 ตี 3 ทรมานมาก
แต่พอกินยาไปครบอาทิตย์ อาการก็ดีขึ้นมากเลยค่ะ
อยากให้คนที่เป็นหรือสงสัยว่าจะเป็นโรคนี้ พบหมอนะคะ อย่าปล่อยไว้ หมอจะดูแลและปรับยาให้เราค่ะ
พยายามไปตามนัด  อย่าเครียด พยายามหาอะไรทำให้ผ่อนคลาย อย่าจ้องหน้าจอมากเกินไป
(อันนี้เป็นข้อสังเกตส่วนตัวนะคะ เวลาเราจ้องหน้าจอนานๆ เรามักจะมีอาการกำเริบค่ะ)
ตอนนี้เราก็พยายามไม่ส่องเฟส ไม่ดูข่าวร้าย พยายามคิดบวก นอนเร็ว กินอาหารสุขภาพมากขึ้นค่ะ
หากปล่อยทิ้งไว้อาจจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าได้นะคะ
ดูแลสุขภาพกันนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่