โดนแฟนนอกใจทั้งที่อยู่ด้วยกัน ทำงานที่เดียวกัน ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอด แพ้แฟนเก่าเขา

เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี คิดอยู่นานเหมือนกันว่าจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากการที่โดนแฟนนอกใจยังไงดี...เราขอแทนตัวเราว่า K และอดีตแฟนว่า P ก็แล้วกัน (แฟนเก่าเราเป็นทอม) (ที่เป็นอดีตแฟนเพราะตอนนี้เราทำใจได้ระยะหนึ่งแล้ว ถอยออกมาตั้งหลักได้แล้ว แต่ก็ยังมีบ้างบางครั้งที่ทำให้หวนคิดถึงเรื่องราวที่เขาได้ทำไว้กับเรา)... พอเราเรียนจบเราก็มาสมัครงานที่นี่และได้ทำงานที่นี่เป็นที่แรกซึ่งทุกวันนี้เราก็ยังทำอยู่ที่เดิมและก็ได้รู้จักเขาที่นี่เหมือนกัน ความรักของเราเริ่มขึ้นช่วงเดือนกุมภาพันธ์ 2557 อาจเริ่มต้นจากช่วงวาเลนไทน์ก็ว่าได้ เราพัฒนาความสัมพันธ์มาเรื่อยๆ จนตกลงเป็นแฟนกัน แรกเริ่มรักเขาดียังไง เขาก็ยังดีเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด ดูแลเราดีทุกอย่าง ถ้าไม่พูดถึงเรื่องที่เขานอกใจเราต้องยอมรับว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ เรารักเขามาก ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาเราไว้ใจเขามาก และเราก็รักเขามาก ไม่เคยนอกใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถามว่ามีคนเข้ามาในชีวิตเราไหมตอนที่เราคบอยู่กับเขา....มีเข้ามาตลอดแต่เราก็ปฏิเสธไป เราไม่เคยวอกแวกเลย เราอยู่ด้วยกันตลอดตื่นเช้าก็เห็นหน้าเขาเป็นคนแรก หลับก็หลับพร้อมอ้อมกอดเขา เราไม่ค่อยได้ห่างกัน ตลอดเวลาเกือบ 5 ปี เราไว้ใจเขามาก ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะกล้านอกใจเรา แต่แล้ววันที่หัวใจแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ วันที่ไม่มีแม้แรงจะหายใจ ก็มาเยือนเราแบบไม่ให้เราได้ตั้งตัวเลย ซึ่งวันนั้นมันก็เหมือนมีอะไรดนใจให้ทุกอย่างพังหมดทุกอย่าง เรานั่งทำงาน แล้วเราก็อยากทำให้มันเสร็จๆไปจะได้ทำงานอื่นต่อ แต่วันนั้นคอมก็มีปัญหา เครื่องปริ้นก็ดันใช้งานไม่ได้ จนกระทั่งบ่าย2กว่าๆ เรารอไม่ไหว เลยลุกไปหาเขาที่ห้องทำงาน เราทำงานกันคนละห้อง เราไปหาเขาที่ห้องแต่เขาไม่อยู่เราเลยไปเปิดคอมเพื่อที่จะทำงาน ระหว่างที่รอ เราก็เห็นโทรศัพท์เขาวางอยู่ เลยหยิบขึ้นมาดู (ซึ่งเราก็ดูโทรศัพท์ เล่นโทรศัพท์เขาปกติอยู่แล้วแต่ไม่เคยเช็คอะไรเลย) เรารู้พาสเวิร์ด และเครื่องเขาก็มีลายนิ้วมือเรา เราสามาถรดูของเขาได้ เขาก็ดูของเราได้ เอาง่ายๆเราไว้ใจ เราบริสุทธิ์ใจ เราซื่อสัตย์ และเราก็คิดว่าเขาก็ซื่อสัตย์กับเรา พอเราเข้าไปปุ๊บ หน้าไลน์มันเปิดทิ้งไว้ เราก็เห็นข้อความข้อความหนึ่งมีชื่อว่า Freedom เราก็ว่าเราเหมือนจะเคยเห็นเลยกดเข้าไปดู ตอนนั้นจุกมาก หน้าชา ตัวชา หมดเรียวแรง แม้จะหายใจเรายังไม่มีแรงเลย น้ำตาคลอเบ้า ข้อความที่เขาคุยกันมันเกินที่เราจะรับได้ มันนานเท่าไรแล้ว มันเกิดขึ้นตอนไหน ทำไม ทำไม เราทำอะไรผิด เราบกพร่องหรือเราไม่ดีตรงไหน คำถามเกิดขึ้นมากมาย แล้วคนที่เขาคุยด้วยก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คือแฟนเก่าของเขาเอง เขาคุยกันมาตลอด ซึ่งเราไม่เคยรู้มาก่อนเลย พอเราตั้งสติได้เราก็ลุกออกจากโต๊ะทำงานเขา ไม่มีแรงแม้แต่จะเดิน พอเขารู้ว่าเรารู้ คำถามแรกที่เขาถามเรา ไม่ใช่คำขอโทษแต่เป็นคำว่า ทำไมถึงได้ไปเล่นโทรศัพท์ (ซึ่งปกติเราก็เล่นได้ป่าวว่ะ) เราก็ไม่ได้ตอบคำถามที่เขาถาม เราก็ได้แค่ถามไปว่า ทำทำไม ทำไมถึงทำ เราทำผิดอะไร เขาก็ได้แค่ตอบเราว่าขอโทษ เราก็เดินออกจากตรงนั้น พอมาถึงห้องทำงานเรานี่ทรุดลงกับพื้นร้องไห้แบบคนไม่มีสติ ไม่สามารถคิดอะไรได้เลย พอเราตั้งสติได้เราก็ไปเก็บเสื้อผ้าเราออกทันทีเลย โดยเขาก็ไปห้ามเราไม่ยอมให้เราเก็บของออก แต่ ณ ตอนนั้นเราโมโหมาก ไม่มีสติ โกรธ อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล เราเก็บของมาอยู่กับพี่ที่ทำงาน เหตุการณ์มันเกิดขึ้นวันศุกร์ ซึ่งเราก็เอาแต่ร้องไห้ ฟูมฟาย กินเหล้า เมา ร้องไห้ แทบเป็นแทบตาย ไม่ทำอะไรเลย (ดีนะที่เป็นวัน ส-อา เลยไม่มีผลต่องาน) เขาก็มาขอโอกาสกับเราตลอด แต่เรายังโกรธก็ได้แค่บอกไปว่า ไม่ๆๆๆๆๆๆ พอมาวันจันทร์เราก็มาทำงานปกติ เราก็เข้มแข็งมากขึ้นนะ แต่ยังทำใจไม่ได้ พี่ๆที่ทำงานก็บอกให้เราลองให้อภัยเขาดูเพราะเพิ่งทำเป็นครั้งแรก และเขาก็ยืนยันและรับปากว่าจะไม่ทำอีกแล้วเลิกแล้วและที่เห็นคุยก็คุยในฐานะเพื่อน ไม่ได้คิดอะไร เราก็เลยจะลองให้โอกาสเขาอีกครั้ง แต่เราก็ยังไม่กลับไปอยู่กับเขา จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันพุธ คิดยังไงไม่รู้ก็เลยไปหาเขาที่ห้องตอนนั้นประมาณ 4 ทุ่มได้ เราเปิดประตูเข้าห้องไปไม่เจอเขา เพราะเขาอาบน้ำอยู่ เราก็เลยเข้าไปเช็คโทรศัพท์เขา เข้าไปที่ไลน์ สิ่งที่เราเจอทำให้หัวใจเราพังอีกครั้ง หนักกว่าเดิม เขายังไม่เลิกคุยกัน แล้วแฟนเก่าเขาก็มีแฟนอยู่แล้วนะ คือเขาทั้งสองคนต้องรับได้แหละว่าจะยอมอยู่ในสถานะแบบนี้ ต่างคนต่างมีแฟน เราก็ยอมใจเลย คือได้หรอว่ะ แฟนเก่าเขารู้ทุกอย่างที่เป็นเรา สรุปคือ P เนี้ยไปเล่าเรื่องของเราให้ N ฟังหมดเลย (N แทนแฟนเก่าเขาก็แล้วกัน) ตอนที่เจอข้อความที่เขาคุยกันเราก็ได้แต่นั่งร้องไห้ จนเขาออกมาจากห้องน้ำ เราก็ถามเขาอีกว่า ไหนว่าเลิกคุยแล้ว แล้วนี้มันหมายความว่าอย่างไร เขาก็ได้แต่บอกว่าคุยเฉยๆ แค่เพื่อนไม่มีอะไร แต่ข้อความที่คุยกัน มันไม่ใช่แค่เพื่อนเลย เราบอกให้เขาเลือกเขาก็ไม่ยอมเลือก สรุปวันนั้นเราอยู่ในสถานะตัวเลือกแล้วหรอ เราก็ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย สรุปวันนั้นก็กลับมานอนร้องไห้อีกครั้ง (คิดย้อนไปก็ยังขำตัวเองไม่หาย ทำไมถึงยอมขนาดนั้น) ผ่านมาได้อาทิตย์กว่า เราก็คิดนะว่าเป็นเพราะเราออกมาหรือเปล่าเลยเปิดช่องทางให้เขาได้คุยกันอย่างสะดวกสบาย ไอ้เราเองก็ยังรักเขาอยู่อีกละ เลยตัดสินใจกลับไปอยู่กับเขา แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย เราอยู่ด้วยความระแวงตลอดเวลา มันไม่มีความสุขเลย พออยู่กับเขาได้ประมาณ 2 วัน เราก็จับได้อีกว่ายังคุยกัน ครั้งนี้เราไม่โวยวาย ไม่ร้องไห้ เราก็เฉยๆของเราไป เหมือนมันมาถึงจุดสุดท้ายแล้ว เจ็บสุดแล้ว แล้วคำถามครั้งสุดท้ายของเราในคืนนั้นคือ เลิกคุยกันหรือยัง เราก็บอกเขานะว่าเราจะถามเขาเป็นครั้งสุดท้าย เขาก็ตอบเราว่าเลิกแล้ว.....เจ็บไหมกับคำตอบที่เขาตอบกับความจริงที่เรารู้ คืนนั้นเรานอนไม่หลับเลยทั้งคืนจำได้ว่าตาค้างเกือบตี 4 แล้วเช้าวันนั้นเขาต้องกลับบ้าน เขาออกจากห้องประมาณตี5 ข้อความที่เขาคุยกันนั้นคือจะนัดเจอกัน เราก็ทำใจไว้แล้วละ ว่าเราต้องถอย เราขอกลับมารักตัวเอง พอส่งเขาเสร็จวันนั้นทั้งวันเราก็เก็บข้าวของ เก็บทุกอย่างที่เป็นของเรา ใช้เวลาทั้งวัน วันนั้นทั้งวันเราไม่ได้กินข้าวเลยเพราะคิดอย่างเดียวว่าต้องเก็บออกให้หมด แต่เขาไม่รู้ว่าเราเก็บของออกหมดแล้ว เราก็ยังทำตัวปกติ เพราะไม่อยากให้เขาเครียด เพราะแม่เขาต้องผ่าตัด เราเลยคิดว่าค่อยบอกตอนเขากลับมา เรายังคุยกันตามปกติ วันข้ามปีเขาก็คอลมาข้ามปีกับเรา เราก็ปกติ เขาก็ปกติ แต่เราไม่ได้ไลน์หาเขาหรือโทรหาเขาเหมือนเมื่อก่อน วันที่ 1 ม.ค. 62 เขาไลน์มาบอกว่าเราแปลกๆ มันมันไม่ปกติ เราเลยบอกความจริงเขาทุกอย่าง เขาก็ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเขารักเรามาก บอกอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา ชักแม่น้ำทั้ง 5 มาพูด เราก็สงสารเขานะ แต่เราสงสารตัวเองมากกว่า เลยตัดสินใจเด็ดขาดว่าไม่สามารถเอาตัวเองกลับไปอยู่ตรงนั้นได้แล้ว ช่วงนั้นมันก็ดีขึ้นนะเพราะเราไปเที่ยวกับน้องที่ทำงาน มันก็พอทำให้เราไม่ต้องคิดถึงมัน วันหยุดมันก็หมดลง เราก็กลับมาทำงานปกติ แต่เขายังไม่กลับเพราะต้องอยู่ดูแลแม่ เราก็โอเคนะ แต่ก็ยังคุยกันแต่เราก็คิดแค่ว่าเป็นพี่กับน้อง คุยกับเขาทีไรก็ก็จะวนมาเรื่องเดิมคือขาดเราไม่ได้ เราก็ไม่อยากคุยก็เลี่ยงๆเอา แต่ในใจก็คิดว่าต้องใจอ่อนแน่ จนวันที่เขากลับมา มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ต้องเห็นหน้ากันในแต่ละวัน เขาก็ยังตามง้อเรา บางทีเราก็แอบใจอ่อนนะ เขายังพูดเหมือนเหมือนคือเลิกกันแล้วเลิกคุยกันแล้ว มีอยู่วันหนึ่งเราเลยตัดสินใจโทรไปหา N แล้วเขาก็บอกว่ายังคุยกันอยู่ตอนนี้ก็ยังคุยกัน คืออีกแล้วหรอ จะโกหกไปถึงไหน แล้วเราจะโง่ไปถึงไหน คือต้องรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้นเพราะเราก็ทำตัวเองเหมือนกันคือยังจะให้โอกาสเขาอยู่ N เขายังบอกเราอีกว่าเขาไม่ได้คิดอะไร จะเอาคืนไหมจะได้บอกให้ P กลับไป 55 (ในใจก็คิดนะว่าอยากได้ขนาดนั้นไม่ต้องคืนก็ได้ ไม่เอาคะ) คำพูดเขาสวยหรูมาก จนเราก็เชื่อว่าคนของเราเองนี้แหละที่ไม่ยอมเลิก แต่มันเหมือนหนังคนละม้วนเลย เพราะมีอยู่หลังจากนั้นวันที่เราใจอ่อนอีก เขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเรา ตอนนั้นเราก็อยู่กับ P แล้ว N ทั้งไลน์ทั้งโทร เราก็รู้เลยว่า N ก็อยากได้ P มาก เราเลยให้เขาทั้ง 2 คุยกัน P ก็บอกเลือกเรา จะไม่ขอยุ่งกับ N แล้ว N ก็ประมาณว่ามาทำให้รู้สึกดีทำไม เพ้อเยอะเหมือนกัน สรุปคำพูดสวยหรูที่เคยพูดกับเรานั้นคนละอย่างเลย วันนั้น P ก็บอกว่าเลิกกับ N ทุกอย่างแล้ว เราก็ไม่เชื่อเท่าไรหรอก เช้ามาเราก็เลยขอเช็คโทรศัพท์ P ก็ทำเหมือนไม่อยากให้ คือมันไม่เหมือนเดิม เราก็เอามาดูแล้วมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง คือเราก็ถามตัวเองนะ ว่าทำไมถึงปล่อยให้เขาทำร้ายเราได้มากขนาดนี้ วันนั้นเราเลยตัดสินใจเด็ดขาดเลยว่าพอแล้ว ก่อนเราจะบล็อกทุกอย่างที่เป็นเขา เราก็อโหสิกรรมให้เขาทั้ง 2 คน ไม่ขอยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป ตั้งแต่เกิดเรื่องเราก็หาอะไรทำไม่ให้มันคิดมาก ชอบเข้ามาอ่าน Pantip เราเข้าไปอ่านบทความเกี่ยวกับการโดนนอกใจ แล้วมันมีคำหนึ่งบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวคุณ แล้วความสุขของคุณคืออะไร?? แค่นั้นแหละ มันก็ทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่าง วันนี้เราดีขึ้นมาก เรากลับมารักตัวเองได้แล้ว และคงไม่ทำร้ายตัวเองด้วยการกลับไปเจ็บซ้ำๆอีกแล้ว กว่าจะผ่านมาได้มันก็สาหัสพอควร ก็อยากให้กำลังใจคนที่โดนแฟนนอกใจทุกๆคนนะคะ กลับมารักตัวเองให้มากๆ จงอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง ใหม่ๆอาจยากหน่อย แต่เชื่อเถอะนะคะว่าถ้าผ่านมันมาได้ คุณจะมีความสุขกับการใช้ชีวิตในแบบของคุณมาก ขอบคุณนะคะที่ทนอ่านจนจบ