วันปีใหม่.
ราสส์ กิโลหก.
“เด็กๆ เสร็จกันหรือยัง “
เสียงผู้เป็นพ่อ ซึ่งกำลังสาละวนจัดข้าวของ อยู่ที่รถยนต์ส่วนตัว พวกเขามีแผนที่จะไปฉลองปีใหม่กัน ที่จังหวัดชายทะเลแห่งหนึ่ง โดยได้จองที่พักไว้ล่วงหน้าแล้ว .ท้องฟ้ายังมืดครึ้มเพราะเป็นช่วงเช้ามากๆ..
หลังจากขนสิ่งของที่จำเป็น เสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้น 4 คน พ่อ-แม่ และลูก ชาย 1 หญิง 1 ออกเดินทางกัน แม้จะเป็นช่วงเช้ามืด แต่รถยนต์กลับหนาแน่นเต็มถนน ซึ่งก็ไม่เกินความคาดหมาย เพราะเป็นช่วงเทศกาล ทุกคนต่างก็มีเป้าหมายเดียวกัน คือการออกไปฉลองปีใหม่
สภาพแบบนี้มีให้เห็นเป็นประจำทุกเทศกาล ช่างเป็นเรื่องแปลกแต่จริง จุดศูนย์กลางสำคัญ มากระจุกตัวอยู่ที่เมืองกรุง ผู้มีอำนาจไม่เคยมีความคิดแก้ไข มีแต่มาคิดแค่ล่วงหน้าเพียงไม่กี่วันประเภทเสนอหน้ามากกว่า มาตรการระยะยาวหรือมาตรการหลักใหญ่ ไม่เคยวางแผน ของแบบนี้มันต้องวางแผนกันล่วงหน้า สัก 20 ปี (ว่าเข้าไปนั่น) ข่าวที่ตามมาคือการบาดเจ็บล้มตายกันเป็นจำนวนมาก ที่เห็นเป็นเรื่องเป็นราว ตามสื่อ ก็คือการเอาจำนวนคนเจ็บคนตายมาเปรียบเทียบ ปีนั้น-ปีนี้ ปีไหน เจ็บตายมากกว่ากัน..คงเป็นประเภท ตายก็ตายกันไป อยู่ก็อยู่กันไป..(ตามบุญตามกรรม).
ระยะทางไม่กี่สิบกิโลเมตร แต่ใช้เวลาเดินทาง หลายชั่วโมง แม้จะอาศัยทางด่วน แต่ก็ไม่ช่วยอะไรมาก ทางด่วนก็กลายเป็นทาง เดี้ยง ติดแหง็กเหมือนกัน คงเป็นเพราะทางการเปิดให้ใช้ฟรี มนุษย์ชอบของฟรีเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว ..
ฟ้าสว่างรำไร สถานการณ์รถติดเริ่มดีขึ้นเพราะกำลังจะออก นอกตัวเมือง เข้าสู่ถนนหลัก มุ่งไปจังหวัดเป้าหมาย
ขยับตัว บิดซ้ายขวาเพื่อไล่ความเมื่อยขบ หลังจากนั่งแช่อยู่นานหลายชั่วโมง รถใช้ความเร็วได้มากขึ้น..
ทันใดนั้น แสงไฟวาบขึ้นทางด้านซ้ายมือ เป็นไฟสูงจากรถยนต์ เขาพุ่งมาจากทางแยกทางซ้ายมือ ซึ่งไม่ใช่แยกกลับรถ แต่เป็นทางแยกที่จะออกมาทางหลัก เขาควรให้รถทางหลักไปก่อน..
มีการกะพริบ ไฟสูงอีก 2-3 ครั้ง ก่อนที่ตัวรถจอมกวนไร้มารยาท เบียดผ่านหน้ารถของเราไปนิดเดียว แม้จะเบรกจนตัวโก่ง ไม่ต้องตั้งสติ ด้วยสัญชาติญาณ กดแตรยาวไปเลยด้วยความโมโห.. จุดประสงค์ของการกดแตรเป็นการเตือน ไล่หมาบ้าง ไล่คน บ้าง ..แต่ครั้งนี้ ได้ผลเกินคาดเพราะ ไอ้รถเวรคันนี้ มันเหยียบเบรก ไฟท้ายสีแดงสว่างวาบ จนแสบตา..
รถคันหน้าหยุดนิ่ง ท้ายรถกับหน้ารถ ห่างกันประมาณ 10 เมตร ประตูรถด้านคนขับเปิดออกมา เขาไม่ออกมาตัวเปล่า ในมือมีท่อนเหล็กออกมาด้วย ประตูด้านข้างคนขับก็เปิดออก มีหญิงร่างอ้วนวิ่งออกมาชูมือขึ้น ร้องโวยวาย ลักษณะร้องห้ามปราม..
ใจหายวาบๆ ขยับแว่นตาให้เข้าที่ จะเบี่ยงออกขวาหลบไปก็ไม่ได้เพราะรถ เลนขวามากันแน่นเป็นแพ..
เมื่อไม่มีทางเลือก ต้องทำอะไรสักอย่างไม่งั้น เจ็บตัวแน่ หันไปคว้าของที่วางอยู่ด้วยความรวดเร็ว เปิดประตูรถออกไปทันที
..เสียงเมียและลุกร้องห้ามกันวุ่นวาย “พี่ๆๆอย่าๆๆๆ”
เมื่อถึงตัวไอ้คนถือเหล็ก .......... “สวัสดีปีใหม่ครับ พี่” ยกมือขึ้นไหว้ พร้อมยื่น ขวดเหล้ากลมให้..
เขาลดมือลง “ เอ่อๆๆ...ครับขอบคุณครับ”.........”โชคดีนะค้า...” เสียงผู้หญิง ยัยอ้วนที่วิ่งตามมา...
ลองส่งเรื่องสั้น หักมุม 25 บรรทัด..ครับ
ราสส์ กิโลหก.
“เด็กๆ เสร็จกันหรือยัง “
เสียงผู้เป็นพ่อ ซึ่งกำลังสาละวนจัดข้าวของ อยู่ที่รถยนต์ส่วนตัว พวกเขามีแผนที่จะไปฉลองปีใหม่กัน ที่จังหวัดชายทะเลแห่งหนึ่ง โดยได้จองที่พักไว้ล่วงหน้าแล้ว .ท้องฟ้ายังมืดครึ้มเพราะเป็นช่วงเช้ามากๆ..
หลังจากขนสิ่งของที่จำเป็น เสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้น 4 คน พ่อ-แม่ และลูก ชาย 1 หญิง 1 ออกเดินทางกัน แม้จะเป็นช่วงเช้ามืด แต่รถยนต์กลับหนาแน่นเต็มถนน ซึ่งก็ไม่เกินความคาดหมาย เพราะเป็นช่วงเทศกาล ทุกคนต่างก็มีเป้าหมายเดียวกัน คือการออกไปฉลองปีใหม่
สภาพแบบนี้มีให้เห็นเป็นประจำทุกเทศกาล ช่างเป็นเรื่องแปลกแต่จริง จุดศูนย์กลางสำคัญ มากระจุกตัวอยู่ที่เมืองกรุง ผู้มีอำนาจไม่เคยมีความคิดแก้ไข มีแต่มาคิดแค่ล่วงหน้าเพียงไม่กี่วันประเภทเสนอหน้ามากกว่า มาตรการระยะยาวหรือมาตรการหลักใหญ่ ไม่เคยวางแผน ของแบบนี้มันต้องวางแผนกันล่วงหน้า สัก 20 ปี (ว่าเข้าไปนั่น) ข่าวที่ตามมาคือการบาดเจ็บล้มตายกันเป็นจำนวนมาก ที่เห็นเป็นเรื่องเป็นราว ตามสื่อ ก็คือการเอาจำนวนคนเจ็บคนตายมาเปรียบเทียบ ปีนั้น-ปีนี้ ปีไหน เจ็บตายมากกว่ากัน..คงเป็นประเภท ตายก็ตายกันไป อยู่ก็อยู่กันไป..(ตามบุญตามกรรม).
ระยะทางไม่กี่สิบกิโลเมตร แต่ใช้เวลาเดินทาง หลายชั่วโมง แม้จะอาศัยทางด่วน แต่ก็ไม่ช่วยอะไรมาก ทางด่วนก็กลายเป็นทาง เดี้ยง ติดแหง็กเหมือนกัน คงเป็นเพราะทางการเปิดให้ใช้ฟรี มนุษย์ชอบของฟรีเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว ..
ฟ้าสว่างรำไร สถานการณ์รถติดเริ่มดีขึ้นเพราะกำลังจะออก นอกตัวเมือง เข้าสู่ถนนหลัก มุ่งไปจังหวัดเป้าหมาย
ขยับตัว บิดซ้ายขวาเพื่อไล่ความเมื่อยขบ หลังจากนั่งแช่อยู่นานหลายชั่วโมง รถใช้ความเร็วได้มากขึ้น..
ทันใดนั้น แสงไฟวาบขึ้นทางด้านซ้ายมือ เป็นไฟสูงจากรถยนต์ เขาพุ่งมาจากทางแยกทางซ้ายมือ ซึ่งไม่ใช่แยกกลับรถ แต่เป็นทางแยกที่จะออกมาทางหลัก เขาควรให้รถทางหลักไปก่อน..
มีการกะพริบ ไฟสูงอีก 2-3 ครั้ง ก่อนที่ตัวรถจอมกวนไร้มารยาท เบียดผ่านหน้ารถของเราไปนิดเดียว แม้จะเบรกจนตัวโก่ง ไม่ต้องตั้งสติ ด้วยสัญชาติญาณ กดแตรยาวไปเลยด้วยความโมโห.. จุดประสงค์ของการกดแตรเป็นการเตือน ไล่หมาบ้าง ไล่คน บ้าง ..แต่ครั้งนี้ ได้ผลเกินคาดเพราะ ไอ้รถเวรคันนี้ มันเหยียบเบรก ไฟท้ายสีแดงสว่างวาบ จนแสบตา..
รถคันหน้าหยุดนิ่ง ท้ายรถกับหน้ารถ ห่างกันประมาณ 10 เมตร ประตูรถด้านคนขับเปิดออกมา เขาไม่ออกมาตัวเปล่า ในมือมีท่อนเหล็กออกมาด้วย ประตูด้านข้างคนขับก็เปิดออก มีหญิงร่างอ้วนวิ่งออกมาชูมือขึ้น ร้องโวยวาย ลักษณะร้องห้ามปราม..
ใจหายวาบๆ ขยับแว่นตาให้เข้าที่ จะเบี่ยงออกขวาหลบไปก็ไม่ได้เพราะรถ เลนขวามากันแน่นเป็นแพ..
เมื่อไม่มีทางเลือก ต้องทำอะไรสักอย่างไม่งั้น เจ็บตัวแน่ หันไปคว้าของที่วางอยู่ด้วยความรวดเร็ว เปิดประตูรถออกไปทันที
..เสียงเมียและลุกร้องห้ามกันวุ่นวาย “พี่ๆๆอย่าๆๆๆ”
เมื่อถึงตัวไอ้คนถือเหล็ก .......... “สวัสดีปีใหม่ครับ พี่” ยกมือขึ้นไหว้ พร้อมยื่น ขวดเหล้ากลมให้..
เขาลดมือลง “ เอ่อๆๆ...ครับขอบคุณครับ”.........”โชคดีนะค้า...” เสียงผู้หญิง ยัยอ้วนที่วิ่งตามมา...