สวัสดี…ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร คุณคงเป็นใครสักคนที่ฉันอยากจะบอกว่า
เรื่องนี้ นี่คือเรื่องที่ไม่ได้เหมือนนิยายทั่วไป มันเกินจริง และเกิดขึ้นจริงๆได้
คุณเรียกฉันว่า A ก็ได้
ฉันเคยมีพี่สาวต่างแม่คนหนึ่ง แค่เคย เพราะตอนนี้เธอจากโลกนี้ไปเเล้ว
เธอบอกว่า…ชีวิตฉันเต็มไปด้วย ความเพ้อฝัน มโนเก่ง และโคตรจินตนาการ
ใครจะไปรู้ว่าฉันเป็นแบบนั้นไหม? ใช่ ฉันรู้ ฉันเป็นพวกประเภทที่พี่สาวหมายถึง
(ท่อนนี้ แด่พี่สาวของฉัน)
ฉันไม่รู้ว่านี่จะทำให้คุณเบื่อไหม? กับสิ่งที่ฉันต้องการจะบอก หรือเขียนมันลงไป
แต่ก็นั้นแหละ บางอย่างเราบอกกับคนรอบข้างเราไม่ได้ ก็ต้องหาที่ระบาย เพื่อให้มันเบาบาง
วันหนึ่ง ฉันได้ดูซีรีส์เรื่องหนึ่ง โดย Netflix’s ตอนนั้นเวลา 22.04 น. นั่งดูตั้งแต่ Ep.1 ถึง Ep.4
ตอนแรกตั้งใจว่าจะดูถึง Ep.5 แต่ความง่วงเหงาหาวนอนก็ทำให้ฉันต้องปิดทีวี และ Good night series.
แน่นอนว่าฉันพูดชื่อเรื่องไม่ได้ คุณอย่าบังคับฉันให้พูด ฉันจะไม่บอกเด็ดขาด.
เพราะอาจติดลิขสิทธิ์ ฉันอาจโดนจับได้ แต่...…
ไม่ ไม่ดีแน่ๆ 👎👎👎
คุณคิดว่าฉันคงเป็นนักเขียน ใช่ ฉันมองว่าตัวเองเป็นแบบนั้น
นักเขียนงูๆปลาๆและบราบราบรา เพราะฉันเขียนเกี่ยวกับเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้
เรื่องเหนือธรรมชาติ แวมไพร์ 🧛♀️ ผู้วิเศษ 🧙♀️ หมาป่า 🐺 แต่ที่ชอบมากถึงมากที่สุดคือแวมไพร์
หลายครั้งที่การเพ้อฝันและมโนภาพก็เข้าขั้นสุด อะไรก็ฉุดไม่อยู่
อย่ามาเยอะใส่เวลาที่ฉันกำลังทำสมองให้ไหลลื่นเชียว!
ฉันเคยสงสัย คนที่เป็นนักเขียนมักเจอปัญหาแบบนี้ไหม?
ปัญหาที่เราต้องเขียนและคิดไม่ออกว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน?
ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ คำไทยต้องสัมผัสกันมากแค่ไหน ถึงจะถูกใจคนอ่านไปจนจบ ถูกต้อง! ฉันไม่รู้
เพราะได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าจะมีคนเข้ามาสนใจ เหมือนกับนักเขียนคนอื่นๆ
ที่บางครั้ง ฉันก็อยากจะทำให้พวกเขาหายไป แต่ใช่ เเละใช่
ถึงเวลาที่ต้องยอมรับว่าบางครั้ง เรื่องที่เราคิดว่ามันดี อาจจะไม่ได้ดีสำหรับคนอื่น
ฉันเคยได้ยินคำกล่าวหนึ่ง กล่าวไว้ว่า
จะเป็นนักเขียน ต้องเขียนมาจากสิ่งที่ตัวเองรู้ และใช่ ฉันรู้เรื่องของฉัน
และเรื่องบางเรื่องที่คุณไม่รู้ ไม่มีใครรู้ พ่อแม่ พี่น้อง ไม่มีใครรู้ แม้แต่แฟนของฉัน
ที่อยู่กินกันแบบสามีและภรรยาที่ไม่ได้จดทะเบียน แต่ทำไงได้!
เพราะความรักที่มีให้กันมานานกว่า 10 ปี
แต่ฉันก็ฝัน คุณฝัน ผู้หญิงหรือผู้ชายต่างก็มีฝัน เราทุกคนฝัน
ว่าสักวันว่าจะได้แต่งงาน มีคำว่าครอบครัวอยู่ในสารบัญปกสวย
เป็นปกสีทอง หรือสีชมพู และคุณชอบปกสีอะไร?
หรือคุณเป็นพวกฉายเดี่ยวมากกว่าจะอยู่เป็นคู่ ฉันเข้าใจ อยากเป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่.......
ฉันมีแฟนเเล้ว จะโสดก็คงยาก เพราะอาจได้กิน 👣 แทน
ทว่าเรื่องราวระหว่างปกสีสวยๆ มันช่างเหลวไหล และวุ่นวายไปหมด
เมื่อชายคนหนึ่งเข้ามาทำให้ชีวิตที่ทำมาเหมือนจะพังพินาศ
จนเกินคำว่าเอาสิ่งพวกนั้นมาซ่อมได้…ไม่…มันซ่อมไม่ได้
ไม่เคยได้ และฉันก็ไม่เคยสงสัยถึงสิ่งที่ซ่อมไม่ได้ ว่าทำไมถึงซ่อมไม่ได้
ชีวิตคงน่าเบื่อว่าไหม? หากไม่มีอะไรที่ตื่นเต้นน่ะ
and boom 💥 ชีวิตที่น่าตื่นเต้นกำลังจะเริ่มต้นขึ้น 5…4…3…2…1
(ฉันไม่รู้ว่านี่คือบทความ หรือนิยายเล่มหนึ่งของกระดาษ แต่อยากให้คุณลองติดตาม) | Ep.2
Ep.1 คุณคิดว่าฉันเป็นอะไร
เรื่องนี้ นี่คือเรื่องที่ไม่ได้เหมือนนิยายทั่วไป มันเกินจริง และเกิดขึ้นจริงๆได้
คุณเรียกฉันว่า A ก็ได้
ฉันเคยมีพี่สาวต่างแม่คนหนึ่ง แค่เคย เพราะตอนนี้เธอจากโลกนี้ไปเเล้ว
เธอบอกว่า…ชีวิตฉันเต็มไปด้วย ความเพ้อฝัน มโนเก่ง และโคตรจินตนาการ
ใครจะไปรู้ว่าฉันเป็นแบบนั้นไหม? ใช่ ฉันรู้ ฉันเป็นพวกประเภทที่พี่สาวหมายถึง
(ท่อนนี้ แด่พี่สาวของฉัน)
ฉันไม่รู้ว่านี่จะทำให้คุณเบื่อไหม? กับสิ่งที่ฉันต้องการจะบอก หรือเขียนมันลงไป
แต่ก็นั้นแหละ บางอย่างเราบอกกับคนรอบข้างเราไม่ได้ ก็ต้องหาที่ระบาย เพื่อให้มันเบาบาง
วันหนึ่ง ฉันได้ดูซีรีส์เรื่องหนึ่ง โดย Netflix’s ตอนนั้นเวลา 22.04 น. นั่งดูตั้งแต่ Ep.1 ถึง Ep.4
ตอนแรกตั้งใจว่าจะดูถึง Ep.5 แต่ความง่วงเหงาหาวนอนก็ทำให้ฉันต้องปิดทีวี และ Good night series.
แน่นอนว่าฉันพูดชื่อเรื่องไม่ได้ คุณอย่าบังคับฉันให้พูด ฉันจะไม่บอกเด็ดขาด.
เพราะอาจติดลิขสิทธิ์ ฉันอาจโดนจับได้ แต่...…
ไม่ ไม่ดีแน่ๆ 👎👎👎
คุณคิดว่าฉันคงเป็นนักเขียน ใช่ ฉันมองว่าตัวเองเป็นแบบนั้น
นักเขียนงูๆปลาๆและบราบราบรา เพราะฉันเขียนเกี่ยวกับเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้
เรื่องเหนือธรรมชาติ แวมไพร์ 🧛♀️ ผู้วิเศษ 🧙♀️ หมาป่า 🐺 แต่ที่ชอบมากถึงมากที่สุดคือแวมไพร์
หลายครั้งที่การเพ้อฝันและมโนภาพก็เข้าขั้นสุด อะไรก็ฉุดไม่อยู่
อย่ามาเยอะใส่เวลาที่ฉันกำลังทำสมองให้ไหลลื่นเชียว!
ฉันเคยสงสัย คนที่เป็นนักเขียนมักเจอปัญหาแบบนี้ไหม?
ปัญหาที่เราต้องเขียนและคิดไม่ออกว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน?
ต้องใช้เวลาเท่าไหร่ คำไทยต้องสัมผัสกันมากแค่ไหน ถึงจะถูกใจคนอ่านไปจนจบ ถูกต้อง! ฉันไม่รู้
เพราะได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าจะมีคนเข้ามาสนใจ เหมือนกับนักเขียนคนอื่นๆ
ที่บางครั้ง ฉันก็อยากจะทำให้พวกเขาหายไป แต่ใช่ เเละใช่
ถึงเวลาที่ต้องยอมรับว่าบางครั้ง เรื่องที่เราคิดว่ามันดี อาจจะไม่ได้ดีสำหรับคนอื่น
ฉันเคยได้ยินคำกล่าวหนึ่ง กล่าวไว้ว่า จะเป็นนักเขียน ต้องเขียนมาจากสิ่งที่ตัวเองรู้ และใช่ ฉันรู้เรื่องของฉัน
และเรื่องบางเรื่องที่คุณไม่รู้ ไม่มีใครรู้ พ่อแม่ พี่น้อง ไม่มีใครรู้ แม้แต่แฟนของฉัน
ที่อยู่กินกันแบบสามีและภรรยาที่ไม่ได้จดทะเบียน แต่ทำไงได้!
เพราะความรักที่มีให้กันมานานกว่า 10 ปี
แต่ฉันก็ฝัน คุณฝัน ผู้หญิงหรือผู้ชายต่างก็มีฝัน เราทุกคนฝัน
ว่าสักวันว่าจะได้แต่งงาน มีคำว่าครอบครัวอยู่ในสารบัญปกสวย
เป็นปกสีทอง หรือสีชมพู และคุณชอบปกสีอะไร?
หรือคุณเป็นพวกฉายเดี่ยวมากกว่าจะอยู่เป็นคู่ ฉันเข้าใจ อยากเป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่.......
ฉันมีแฟนเเล้ว จะโสดก็คงยาก เพราะอาจได้กิน 👣 แทน
ทว่าเรื่องราวระหว่างปกสีสวยๆ มันช่างเหลวไหล และวุ่นวายไปหมด
เมื่อชายคนหนึ่งเข้ามาทำให้ชีวิตที่ทำมาเหมือนจะพังพินาศ
จนเกินคำว่าเอาสิ่งพวกนั้นมาซ่อมได้…ไม่…มันซ่อมไม่ได้
ไม่เคยได้ และฉันก็ไม่เคยสงสัยถึงสิ่งที่ซ่อมไม่ได้ ว่าทำไมถึงซ่อมไม่ได้
ชีวิตคงน่าเบื่อว่าไหม? หากไม่มีอะไรที่ตื่นเต้นน่ะ
and boom 💥 ชีวิตที่น่าตื่นเต้นกำลังจะเริ่มต้นขึ้น 5…4…3…2…1
(ฉันไม่รู้ว่านี่คือบทความ หรือนิยายเล่มหนึ่งของกระดาษ แต่อยากให้คุณลองติดตาม) | Ep.2