สวัสดีค่ะ พี่ๆทุกคน มีเรื่องอยากปรึกษาหน่อยค่ะ
ตอนนี้ อายุ ปีนี้ 30 ปีแล้วค่ะ มีปัญหากับแม่บ่อยมาก โดนดุ โดนบ่น โดนด่าทุกวัน เป็นปัญหาแบบนี้มาโดยตลอดคุยกันแล้ว ก็ไม่ดีขึ้น คือแม่ไม่อยากให้มีเพื่อน แม่ไม่อยากให้ออกไปไหน และอีกหลายๆเรื่อง เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ พ่อเราเป็นสัตว์แพทย์ และพวกท่านได้หย่ากันไปเมื่อสองปีก่อน แม่เรายืนหยัดว่าจะทำอาชีพ สัตว์แพทย์ต่อ โดยจ้าง สัตว์แแพทย์มาทำงาน และดูแลร้านให้ เพราะใจนึง อยากเอาชนะพ่อ พวกเราก็เจอปัญหาจุกๆจิกๆ เรื่อยมา แม่เราอยากให้เราเรียนหมอต่อ ในวัย 30 ซึ่งข้อนี้ทำให้เราลำบากใจมาก เพราะมันต้องใช้เวลาเรียนถึง 6 ปี ที่สำคัญไม่รู้จะสอบติดหรือไม่ เรามีเพื่อนเป็นหมอหลายคน ทุกคนบอกกับเราว่า อาชีพนี้ใช้แรงใจในการขับเคลื่อนเป็นอย่างมาก ถ้าไม่พื่นฐานที่ตั้งใจ ก็อาจไม่สำเร็จได้ เราเคยคุยกับแม่หลายครั้ง แม่ด่าว่าเราโง่ ไม่นึกถึงอนาคตของตัวเอง อยากจะไปทำงานเป็นลูกจ้างคนอื่น "ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ามีลูกโง่ขนาดนี้ " เป็นประโยคที่แม่เราพูดบ่อยมาก เราเคยไปสอบครั้งนึง เมื่อปีที่แล้ว และไม่สอบไม่ติด แม่เราผิดหวังมาก จะให้เราสอบจนกว่าจะติดให้ได้ แม่ให้เราลาออกจากที่ทำงานเก่า เพื่อมาเตรียมตัวสอบหมอ ตอนแรกเราขัดขืน เค้าบอกว่าจะตัดแม่ลูก ถ้าไม่ยอมออกมา เราต้องลาออก ทั้งๆที่เรากำลังจะไปได้ดีในสายงานเก่า ตอนนี้เรามืดไปหมด เราออกมาช่วยแม่ที่ร้านได้สักพัก โดนดุ โดนด่าทุกวัน ทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ เราเหมือนเป็นความหวังเดียวที่แม่มีอยู่ พอเราถามแม่ว่าขอไม่เรียนได้ไหม เขาจะโกรธ และพาลต่อว่าเราเรื่องอื่นๆไปเลย เราจะกลายเป็นคนไม่รู้จักคิดทันที ถ้าเราพูดว่าเราจะไม่เอาอาชีพนี้ เราจะออกไปอยู่คนเดียว และ หางานในแบบที่ตัวเองชอบ ก็ไม่กล้าทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียว กลัวบาปกรรม กลัวอะไรต่อมิอะไรไปหมด เราทำอะไรไมไ่ด้เลย ได้แต่ภาวนาขอให้มีทางออกที่ดีให้เราสักวัน ทุกครั้งที่โดนดุ เราจะปวดหัวมาก เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ร่าเริงเหมือนเก่า รู้สึกว่าตัวเองน่าจะเป็นโรคซึมเศ้ร้า ยิ่งคิดยิ่งเครียด เบื่อมากค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ ยินดีรับฟังความเห็นทุกท่านค่ะ ขอบคุณค่ะ
มีปัญหากับแม่จนเครียดมากค่ะ
ตอนนี้ อายุ ปีนี้ 30 ปีแล้วค่ะ มีปัญหากับแม่บ่อยมาก โดนดุ โดนบ่น โดนด่าทุกวัน เป็นปัญหาแบบนี้มาโดยตลอดคุยกันแล้ว ก็ไม่ดีขึ้น คือแม่ไม่อยากให้มีเพื่อน แม่ไม่อยากให้ออกไปไหน และอีกหลายๆเรื่อง เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ พ่อเราเป็นสัตว์แพทย์ และพวกท่านได้หย่ากันไปเมื่อสองปีก่อน แม่เรายืนหยัดว่าจะทำอาชีพ สัตว์แพทย์ต่อ โดยจ้าง สัตว์แแพทย์มาทำงาน และดูแลร้านให้ เพราะใจนึง อยากเอาชนะพ่อ พวกเราก็เจอปัญหาจุกๆจิกๆ เรื่อยมา แม่เราอยากให้เราเรียนหมอต่อ ในวัย 30 ซึ่งข้อนี้ทำให้เราลำบากใจมาก เพราะมันต้องใช้เวลาเรียนถึง 6 ปี ที่สำคัญไม่รู้จะสอบติดหรือไม่ เรามีเพื่อนเป็นหมอหลายคน ทุกคนบอกกับเราว่า อาชีพนี้ใช้แรงใจในการขับเคลื่อนเป็นอย่างมาก ถ้าไม่พื่นฐานที่ตั้งใจ ก็อาจไม่สำเร็จได้ เราเคยคุยกับแม่หลายครั้ง แม่ด่าว่าเราโง่ ไม่นึกถึงอนาคตของตัวเอง อยากจะไปทำงานเป็นลูกจ้างคนอื่น "ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ามีลูกโง่ขนาดนี้ " เป็นประโยคที่แม่เราพูดบ่อยมาก เราเคยไปสอบครั้งนึง เมื่อปีที่แล้ว และไม่สอบไม่ติด แม่เราผิดหวังมาก จะให้เราสอบจนกว่าจะติดให้ได้ แม่ให้เราลาออกจากที่ทำงานเก่า เพื่อมาเตรียมตัวสอบหมอ ตอนแรกเราขัดขืน เค้าบอกว่าจะตัดแม่ลูก ถ้าไม่ยอมออกมา เราต้องลาออก ทั้งๆที่เรากำลังจะไปได้ดีในสายงานเก่า ตอนนี้เรามืดไปหมด เราออกมาช่วยแม่ที่ร้านได้สักพัก โดนดุ โดนด่าทุกวัน ทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ เราเหมือนเป็นความหวังเดียวที่แม่มีอยู่ พอเราถามแม่ว่าขอไม่เรียนได้ไหม เขาจะโกรธ และพาลต่อว่าเราเรื่องอื่นๆไปเลย เราจะกลายเป็นคนไม่รู้จักคิดทันที ถ้าเราพูดว่าเราจะไม่เอาอาชีพนี้ เราจะออกไปอยู่คนเดียว และ หางานในแบบที่ตัวเองชอบ ก็ไม่กล้าทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียว กลัวบาปกรรม กลัวอะไรต่อมิอะไรไปหมด เราทำอะไรไมไ่ด้เลย ได้แต่ภาวนาขอให้มีทางออกที่ดีให้เราสักวัน ทุกครั้งที่โดนดุ เราจะปวดหัวมาก เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ร่าเริงเหมือนเก่า รู้สึกว่าตัวเองน่าจะเป็นโรคซึมเศ้ร้า ยิ่งคิดยิ่งเครียด เบื่อมากค่ะ ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ ยินดีรับฟังความเห็นทุกท่านค่ะ ขอบคุณค่ะ