คือตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมกำลังจะขึ้น ม.6 เรามีความใฝ่ฝันจะเป็นหมอมาตั้งแต่เด็กแล้ว จนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่ละทิ้งความฝันเดิมเลย เนื่องจากเราคิดว่าการทำอาชีพหมอเป็นอาชีพที่ได้ช่วยเหลือคนเจ็บป่วยให้หายจากความทุกข์ คือเราเป็นคนที่ทนไม่ได้เวลาเห็นคนหรือสัตว์เจ็บปวดอะ มันเหมือนกับถ้าเค้าเจ็บ ใจเราก็เจ็บด้วยอะ เราอยากจะมีความรู้ความสามารถตรงนั้นไปช่วยให้เค้าพ้นจากความทุกข์ได้ ประกอบกับตอนนี้เรากำลังมุ่งมาทางหมออย่างเดียวแล้ว เวลาสำคัญต่างๆก็ใกล้เค้ามา จะว่าไปเราไม่สามารถเปลี่ยนทางได้แล้วจริงๆ ประกอบกับใจรักที่จะทำงานส่วนนี้ก็คิดว่ายังไงก็จะต้องสอบหมอให้ติดให้ได้
แต่ด้วยการที่เรามุ่งมั่นจนเกินไปมั้งมันทำให้เรารู้สึกเครียดมากๆเลย เวลาอ่านหนังสือมันไม่เข้าหัว ถ้าจะผ่อนคลายไม่อ่านซัก 1 วันก็เหมือนใจจะขาด ยิ่งรู้สึกเครียดหนักกว่าเก่าอีก TT แค่เรียนพิเศษก็กลับบ้านหกโมงเย็น อ่านทบทวนแทบไม่ทัน เหมือนเราอ่านหนังสือได้น้อยมากๆ ทั้งที่คนอื่นๆที่จะสอบแพทย์ก็คงอ่านไปหมดแล้วแหละ ตอนนี้ยิ่งเรียนก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจมากๆ เหมือนกับว่าตัวเองโง่ที่สุดใน Class เลย กลัวจะสู้เค้าไม่ได้มากๆ ประกอบกับคำพูดของอาจารย์มันยิ่งทำให้เรารู้สึกกดดันเข้าไปใหญ่ เช่นแบบ "สอบแพทย์ต้องท่องตรงนี้ได้ ต้องจำตรงนี้ได้แล้วนะ" แต่บางอย่างที่อาจารย์บอกว่าต้องท่องได้ต้องจำได้เรายังลืมๆงงๆอยู่เลยทั้งๆที่ตอนเรียนก็ได้เกรดดีมาตลอด รู้สึกกดดันมากถึงมากที่สุด ถ้ามีเรื่องอะไรวุ่นวายเข้ามาในชีวิตอีกนิดเดียวน่าจะเป็นบ้าได้แล้วอะ แค่เส้นบางๆกั้นอยู่จริง เราแทบจะไม่ได้นอนเพราะคิดแต่จะอ่านๆๆๆๆหนังสือ แต่ก็ไม่มีกำลังใจอ่าน ไม่มีแรงมุ่งมั่นเอาซ่ะเลย ไม่เหมืนกับตอน ม.3 ที่เรากำลังจะสอบเข้าสายวิทย์ มันแบบมีพาวเวอร์มากๆ อะไรๆก็ง่ายไปหมด เราไม่ค่อยกังวลเลยตอนช่วงขึ้น ม.4 แต่กับตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากๆเลย ยิ่งเห็นคนโน้นคนนี้สอบติดแพทย์ที่นั่นที่นี่เรายิ่งกระวนกระวายใจ ยิ่งกดดัน ยิ่งเครียดๆๆๆๆๆๆ เครียดมากๆ บางทีอยากจะพบจิตแพทย์เหมือนกันนะ เราอยากรู้มากเลยว่าคนที่ติดแพทย์ได้เพราะเค้าอัจฉริยะจริงๆหรอ? เห็นมีคนชอบพูดแบบนั้นโดยเฉพาะอาจารย์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าคนที่เป็นแพทย์เค้าวิเศษขนาดนั้นเลยจริงๆหรอ? ถ้าเทียบกับเราเราคงเป็นขี้เล็บอะไรแบบนั้นสินะ แล้วคนที่ไม่รู้ตัวเองเลยว่าเราเป็นอะไรกันแน่ เผลอๆอาจจะโง่ เอ๋อ อะไรแบบนี้จะสอบติดมั้ยเนี้ย เคยเครียดถึงขั้นคิดถึงวิธีฆ่าตัวตายแบบนั้นแบบนี้ แต่เราประคองสติเอาไว้ตลอด เพราะเรากลัวความเจ็บ ความทรมาน หลังความตายจะมีอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้ มันไม่ใช่ทางออกของปัญหา ยิ่งทำก็ยิ่งเป็นคนโง่ ละทิ้งปัญหา ไม่สู้กับมัน ความหวังของพ่อแม่ของครอบครัวที่เค้าเสียอะไรๆให้เรามามากคงหายไปแน่ๆ เราถึงรอดมาถึงตอนนี้ แต่ถ้าเราตัดสินใจจะเดินกับความเครียดแบบนี้ต่อไปเราก็ยิ่งรู้สึกไม่เจอทางออก ไม่รู้จะทำไงกับความเครียดแบบนี้แล้วอะ ไม่รู้จะระบายลงไหนได้ Facebook IG เราก็ลบทิ้งหมด เลยหันมาพึ่ง Pantip แล้วแหละ เผื่อจะมีคนช่วยเราได้บ้าง
อยากเป็นหมอ แต่กลัวสอบไม่ติด เครียดมากๆ ทำไงดี!!!
แต่ด้วยการที่เรามุ่งมั่นจนเกินไปมั้งมันทำให้เรารู้สึกเครียดมากๆเลย เวลาอ่านหนังสือมันไม่เข้าหัว ถ้าจะผ่อนคลายไม่อ่านซัก 1 วันก็เหมือนใจจะขาด ยิ่งรู้สึกเครียดหนักกว่าเก่าอีก TT แค่เรียนพิเศษก็กลับบ้านหกโมงเย็น อ่านทบทวนแทบไม่ทัน เหมือนเราอ่านหนังสือได้น้อยมากๆ ทั้งที่คนอื่นๆที่จะสอบแพทย์ก็คงอ่านไปหมดแล้วแหละ ตอนนี้ยิ่งเรียนก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจมากๆ เหมือนกับว่าตัวเองโง่ที่สุดใน Class เลย กลัวจะสู้เค้าไม่ได้มากๆ ประกอบกับคำพูดของอาจารย์มันยิ่งทำให้เรารู้สึกกดดันเข้าไปใหญ่ เช่นแบบ "สอบแพทย์ต้องท่องตรงนี้ได้ ต้องจำตรงนี้ได้แล้วนะ" แต่บางอย่างที่อาจารย์บอกว่าต้องท่องได้ต้องจำได้เรายังลืมๆงงๆอยู่เลยทั้งๆที่ตอนเรียนก็ได้เกรดดีมาตลอด รู้สึกกดดันมากถึงมากที่สุด ถ้ามีเรื่องอะไรวุ่นวายเข้ามาในชีวิตอีกนิดเดียวน่าจะเป็นบ้าได้แล้วอะ แค่เส้นบางๆกั้นอยู่จริง เราแทบจะไม่ได้นอนเพราะคิดแต่จะอ่านๆๆๆๆหนังสือ แต่ก็ไม่มีกำลังใจอ่าน ไม่มีแรงมุ่งมั่นเอาซ่ะเลย ไม่เหมืนกับตอน ม.3 ที่เรากำลังจะสอบเข้าสายวิทย์ มันแบบมีพาวเวอร์มากๆ อะไรๆก็ง่ายไปหมด เราไม่ค่อยกังวลเลยตอนช่วงขึ้น ม.4 แต่กับตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากๆเลย ยิ่งเห็นคนโน้นคนนี้สอบติดแพทย์ที่นั่นที่นี่เรายิ่งกระวนกระวายใจ ยิ่งกดดัน ยิ่งเครียดๆๆๆๆๆๆ เครียดมากๆ บางทีอยากจะพบจิตแพทย์เหมือนกันนะ เราอยากรู้มากเลยว่าคนที่ติดแพทย์ได้เพราะเค้าอัจฉริยะจริงๆหรอ? เห็นมีคนชอบพูดแบบนั้นโดยเฉพาะอาจารย์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าคนที่เป็นแพทย์เค้าวิเศษขนาดนั้นเลยจริงๆหรอ? ถ้าเทียบกับเราเราคงเป็นขี้เล็บอะไรแบบนั้นสินะ แล้วคนที่ไม่รู้ตัวเองเลยว่าเราเป็นอะไรกันแน่ เผลอๆอาจจะโง่ เอ๋อ อะไรแบบนี้จะสอบติดมั้ยเนี้ย เคยเครียดถึงขั้นคิดถึงวิธีฆ่าตัวตายแบบนั้นแบบนี้ แต่เราประคองสติเอาไว้ตลอด เพราะเรากลัวความเจ็บ ความทรมาน หลังความตายจะมีอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้ มันไม่ใช่ทางออกของปัญหา ยิ่งทำก็ยิ่งเป็นคนโง่ ละทิ้งปัญหา ไม่สู้กับมัน ความหวังของพ่อแม่ของครอบครัวที่เค้าเสียอะไรๆให้เรามามากคงหายไปแน่ๆ เราถึงรอดมาถึงตอนนี้ แต่ถ้าเราตัดสินใจจะเดินกับความเครียดแบบนี้ต่อไปเราก็ยิ่งรู้สึกไม่เจอทางออก ไม่รู้จะทำไงกับความเครียดแบบนี้แล้วอะ ไม่รู้จะระบายลงไหนได้ Facebook IG เราก็ลบทิ้งหมด เลยหันมาพึ่ง Pantip แล้วแหละ เผื่อจะมีคนช่วยเราได้บ้าง