ขอระบายหน่อนนะคะ

สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อายุ15ปี ฐานะที่บ้านไม่ถึงกับพอใช้แต่ก็ไม่ถึงกับพอมี ไม่งงใช่มั้ยคะ พ่อแม่เราบอกว่าอยากได้อะไรเก็บตังเองนะ พ่อแม่จะให้ไปวันละ100 เราก็โตแล้วเนอะ ของอยากได้เยอะแยะ ของนู่นนี่นั่น ไร้สาระบ้าง มีสาระบ้าง ตั้งเป้าหมายเลยค่ะ กินวันละ30 ข้าว20 ทีเหลือก็ขนม เราเก็บทุกวันๆ พ่อก็จะมาขอยืม บอกประมาณว่าพ่อขอยืมหน่อยนะ เดี๋ยวก็ได้ตังแล้วเนี่ย ตอนเย็น พรุ่งนี้ พ่อจะคืนให้ พ่อจะให้ ยืมไปเรื่อยๆทุกๆครั้งที่เรามีเงินเก็บ ถ้าจะไม่ให้ก็ยังไงอยู่นะคะ เราเก็บแบบนี้เรื่อยๆๆ พ่อเราก็ยืมเรื่อยๆๆ ยืมไปจะเป็นหมื่นแล้วค่ะ มากกว่านั้นด้วยรึป่าว555 ส่วนอีกเรื่อง เรื่องค่าเทอม เค้าไม่จ่ายค่าเทอมให้เราหลายเทอมแล้วค่ะ ตอนเค้ามีเงินเค้าบอกจะไปจ่ายให้ค่ะ วันที่3ม.ค. พ่อจะไปจ่ายให้นะ ตอนนี้ไร้วี่แววค่ะ555 ความรู้สึกก็อายคนอื่นเค้านะคะ ทำไมนะ ทำไมกัน ทำไมเราไม่เกิดมาในกองเงินกองทองแบบคนอื่นๆเค้าบ้าง น่าอิจฉาคนที่เค้ารวยกันนะคะ อยากได้อะไรก็ได้ อยากทำไรก็ได้ทำ ทุกวันนี้เก็บกดมากค่ะ พยายามไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น ไปโรงเรียนก็คิดแต่เรื่องพวกนี้หัวจะระเบิดแล้ว เรียนไม่รู้เรื่อง ปวดหัวบ่อยมาก ถ้าตายได้ก็จะไม่เสียใจเลยค่ะ
- กระทู้นี้เราอยากมาระบายความในใจ ถ้าใครไม่ชอบหรืออะไรอย่าด่าเราเลยนะคะ ทุกวันนี้ก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้วค่ะ
- พิมพ์ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ
(ย้ำนะคะไม่ชอบหรืออะไรกดออกจากกระทู้เราเลยค่ะ กลัวโดนด่าว่าไร้สาระจัง555)
ขอบคุณค่ะ