===== ลุงป้าเล่าเรื่อง บ้านหลังที่สอง =====

“พี่ครับ ไปเที่ยวบ้านอีกหลังของผมไหม”
    “บ้านไหน บ้านกิ๊กหรือ” ป้าถาม
    “ก็บ้านในคลิปที่ พี่ดู อยุ่ไง ไหนๆ พี่ก็มา ถึงถิ่นชลบุรี แล้ว เจอเพื่อนฝูงผมบ้างแล้ว เย็นไป เดินเล่นกัน” ผมก็ อธิบายเพราะป้าแกกำลังเพลินกับการดูคลิป ที่พวก รุ่นน้อง ผมทำ แล้ว Upload ไว้ในยูทูป
    https://www.youtube.com/watch?v=KxYgW12loxM
     ใครอยากรู้ดุเอาได้
    ตกลงป้าไปใส่รองเท้า กีฬา อย่างดี เพราะผมบอกว่า บ้านหลังนี้กว้างมากมีที่ หลายร้อยไร่ เลยล่ะ
    ชั่วอึดใจผมขับรถจาก บางแสน มาศรีราชา เลี้ยวเข้าเส้นทางรถไฟเก่า
    “นี่หรือ ที่น้องเคยเรียน ใหญ่จัง” ป้าอึ้ง
    “นี่แหละครับ พี่ บ้านหลังที่สองของผม เป็นโรงเรียนประจำ ที่ มีอีกชื่อว่า โรงเรียนดัดสันดาน เวลาพี่อ่านนิยาย แล้วมีว่า ลูกดื้อ ลูกเกเร ไม่เป็นที่ต้องการ ของใคร จะเอาไปอยุ่ประจำ โรงเรียนประจำก็คือที่นี่แหละครับผม”
    ต้องทำซึ้งหน่อยป้าจะได้ สงสารมองเราเหมือนเป็นเด็กกำพร้า อิอิ
    “เฮ้ยมีสุสาน ด้วยหรือ” ป้าร้องพลาง เอามือทาบอก คับ C แน่นอกต้องยกออก
    “ที่นั่นเป็นที่ฝัง พวกครูผม ที่บวช เป็นนักบวชที่พี่เห็นชุดขาวๆ นั่นแหละครับ”
    ผมพา ป้าเดินๆๆ มาในสุสาน โรงเรียน ที่นี่เป็นสุสาน คริสต์ ขนาดย่อมๆ แล้วก็หยุด หน้าหลุมศพหลุมแรก

    “นี่คือ หลุมของ คุณพ่อ ฮีแลร์ คนเขียนหนังสือดรุณศึกษา ที่ให้เด็กๆอ่าน ฝรั่ง แต่งหนังสือไทย คนไทยเรียก  ฟ ฮีแลร์หลุมท่านอยู่ตรงนี้ แล้ว ที่เห็นเป็นชาวฝรั่งเศส เขียนว่า ตูลิเย โดนาเซียง นั่นเป็นครูสอน Grammar ผมสมัย ม.4 แต่ก่อน เป็นทหารปืนใหญ่ฝรั่งเศสแล้ว เบื่อสงครามเลยมาบวช แล้วก็สอนหนังสือ จนท่านเสีย”
    บ้านหลังที่สองนี้ เป็นที่สนใจของป้า เพราะมีตึกนอน มี สนาม รักบี้ มีสนามฟุตบอล บาสเกตบอลเยอะมากและสำคัญมี โรงหนัง เล็กๆ ให้ดูด้วย
    “ว๊าวววววววว มีโรงหนังด้วย จะฉายเมื่อไร”
    “ปรกติ ฉายวันเสาร์ ครับ ตอนหลังย้ายไปวันไหนแล้วไม่รู้ สมัยก่อนจะเจ้ เขาฉายกันหน้าโบสถ์นี่แหละ ต่อมาคงเกะกะเลย มาทำที่ฉายถาวร ที่นี่”
    “พี่ไม่เข้าใจทำไมพวกน้อง และ ทุกคนถึงผูกพันกับที่นี่มาก” ป้า อยากรู้
    ใช่ครับใครก็อยากรู้
    “ที่นี่ สมัยก่อนมัน คือที่ที่ เด็กผู้ชาย จากทั่วประเทศโดนส่งมา เรียน หนัก เล่นกีฬารีดกำลังให้ ออกมากที่สุด จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน แล้วสำคัญ คือ  ไม้เรียว ไม้เรียวก็จากกิ่งสน ที่พี่เห็นทั่วโรงเรียนนี่แหละครับ
    พี่คงเข้าใจนะ ผู้ชาย นะ เวลา มันลำบาก มันจะเริ่มคุยกัน ปรับทุกข์กัน โดนตี เจ็บ นอนคว่ำให้เพื่อนทายา ให้ ทีนี้มันก็จะเริ่มเห็นใจซึ่งกันและกัน และรักใคร่กลมเกลียวกัน เด็กที่นี่ไม่ได้เรียนดี เด่นทะลุฟ้า เหมือน โรงเรียนในกรุงหรอกครับ เรียนกลางๆ แต่เรื่องเอาตัวรอด รับรอง ว่า ไปรอดๆ ได้ทุกคน อย่างพี่รู้จัก เฮียชูวิทย์ นี่ก็ เคยอยู่ที่นี่ พี่สนธิ ลิ้มฯ ก็ เคยอยุ่ที่นี่มาก่อน”
    ผมเล่า พอประมาณให้ ป้าฟัง ป้าก็ฟังอย่างสนใจ ทุกวันนี้อะไรมันเปลี่ยนไปเยอะ จาก รร ชายกลายเป็นสหศึกษา เพราะเด็กเริ่มลดลง
    “จีบสาวที่นี่ด้วยไหม เห็นมี คอนแวนต์ อยู่ไม่ไกล” ป้าถามต่อ
    “แหม พี่มันก็มีบ้างมันเป็นตำนาน ระหว่าง รร ผม กับลูกสาวแม่ชี คอนแวนต์ ซอย ข้างๆ เรา”
    “นิจ ใช่ไหม เพื่อนสนิทคนนั้นของเธอ” ป้าถามถึงนิจ
    “ใช่ครับ” เป็นตายไงก็ต้อง เล่าความ จริง ผู้ชาย อาจจะดิบเถื่อนแบบผม แต่ ผิดถูก ผมโดนสอนให้ก้าวขาออกมารับผิด
    “เรื่องมันเป็นไง” ป้าถาม
    “เอาไว้วันหลังผมเล่าให้ฟังเรื่องมันยาวครับ”
    “ตอนนี้พี่กับผมไปเดิน รอบสนามบาส กันดีกว่า สิบรอบ ไหวไหมพี่” ผมชวน อย่าคิดว่าสนามบาส ที่นี่มีแค่ สนามเดียวนะ มีร่วม 20 สนาม สนามบอล ก็พอกัน
    แล้ว จากนั้น ผมก็ได้เล่า เรื่องชีวิต นักเรียน ที่ไหนบ้างที่ผมเคยเรียน เคยโดนตี โดนรุ่นพี่ใช้งานโยธา ให้ป้าแกฟัง เวลา ที่เห็นแล้วมันเร็วมากครับ
    ปี 2520 ที่ผม สอบเข้าที่นี่ได้ จน ปี 2560 เป็นเวลา 40 ปีพอดี
    บ้านหลังที่สอง มีเรื่องเล่า เยอะมาก เรื่องของพวกผมในรั้ว นี้ มันเหมือนตำนาน ไปแล้วที่เด็กรุ่นใหม่ ไม่มีทางเข้าใจ คนนอกไม่เข้าใจ เด็กในโรงเรียนที่ มองเห็นกำแพง รร สูงประดุจกำแพงเรือนจำ
    เพื่อนบางคน พ่อแม่พามาส่งโรงเรียนจะเหงาเลย มันเหมือนเข้าคุกอีกแล้ว
    แต่ บ้านหลังที่สองนี้ก็ทำให้พวกเรารักกัน