อ่อนช้อย อ่อนหวาน อาฆาต น้ำตา
ชั้นชื่อ " อมราวดี " ชั้นเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาที่จังหวัดอุดรธานี และได้สอบเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลังชื่อดังทางภาคเหนือ
ชีวิตช่วงเรียนมันเป็นอะไรที่สนุกมาก อากาศดี เพื่อนดี จนกระทั่งชั้นต้องไปฝึกงานตอนปี 4 เรื่องราวมันก็เริ่มต้นขึ้น
ชั้นเข้าไปทำงานที่นี่ ชั้นเข้าไปทำงานในตำแหน่งนักศึกษาฝึกงานฝ่ายออกแบบ ในบริษัทรับเหมาสร้างบ้านแห่งหนึ่งความพิเศษของที่แห่งนี้คือ
ตัวของออฟฟิศ เป็นบ้านเรือนไม้แบบเหนือ ปลูกพันธุ์ไม้ต่างๆ ทั้งไม้ดอกไม้ประดับ ร่มรื่นมาก และชั้นชอบมากคิดเลยว่าจบแล้วขอให้ได้ทำงานที่นี่ประจำเลยยิ่งดี พี่ๆที่ทำงานอัธยาศัยดีมาก เป็นกันเอง ที่นี่พนักงานไม่เยอะ เป็นออฟฟิศสำนักงานเฉยๆ ส่วนฝ่ายอื่นๆเขาก็ทำงานอยู่หน้างานของตัวเอง
ในอาณาเขตกว่า 5 ไร่ เรือนแห่งนี้ แบ่งเป็นส่วนๆ ส่วนของด้านหน้าเป็นออฟฟิศของพวกเราที่ทำงาน ส่วนกลาง เป็นเรือนไม้อีกหลัง เป็นเรือนใหญ่มีรั้วกั้นต่ำๆอีกชั้นเป็นที่อยู่ของคุณๆเค้า (เจ้าของที่นี่) ส่วนหลังเป็นเรือนไม้เล็กๆ มีต้นไม้ปกคลุมหนา จนแทบไม่เห็นหลังคา ถ้าพี่ๆไม่บอกว่ามีมันอยู่ชั้นก็ไม่รู้เลย
นอกนั้นก็เป็นเรือนคนงานบ้าง คนสวนบ้าง พี่ๆบอกว่าที่นี่เป็นคุ้มเก่า แต่เป็นของเจ้านายคนใดนั้นก็ไม่ทราบได้ ปกติแล้ว ส่วนกลางกับส่วนหลังถ้าไม่มีธุระ
พวกเราก็ไม่เข้าไป ส่วนกลางนั้นชั้นเคยเข้าไปบ้างเพราะเอาเอกสารไปให้นาย เจ้านายของชั้นท่านจะไม่ค่อยมาที่เรือนออฟฟิศนักจะต้องออกเอกสารไปให้ที่เรือนใหญ่ ส่วนเรือนเล็กนั้นพนักงานไม่เคยมีใครเข้าไปเลย เพราะมันอยู่ด้านหลังและมันก็ดูน่ากลัวด้วย
ใกล้สิ้นปีงานยิ่งยุ่งถึงแม้ชั้นจะเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานแต่ชั้นก็ต้องทำงานให้เต็มที่ ช่วยอะไรได้ก็ช่วย วันนั้นพวกเราทำงานจนค่ำ และชั้นจะต้องเอาเอกสารไปให้เจ้านายที่เรือนใหญ่เหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้ มันแปลกไป ไม่ใช้เจ้านายแปลกไปแต่ความรู้สึกที่มีต่อเรือนแห่งนี้แปลกไป ตอนฟ้ามืดมันน่ากลัวมาก แสงจากไฟทางเดินที่เจ้านายต้องการให้มันเป็นแสงอ่อนๆ มันไม่น่าอภิรมย์เลย แต่ก็ไม่ได้มีอะไรนอกจากนั้น ชั้นคงคิดไปเองเพราะไปดุหนังผีมาแน่ๆ
ขณะที่เดินกลับจากเรือนใหญ่เพื่อกลับหอพักเพราะตอนนี้พี่ๆได้กลับหมดแล้ว ชั้นเห็นบางอย่างอยู่ที่กลางทางเดิน เล็บทองเหลือง เล็บที่ช่างฟ้อนใช้ในการฟ้อนเล็บ อันนึงตกอยู่กลางทางเดิน มันก็คงเป็นแม่บ้านทำตกไว้มั้งชั้นคิดที่นี่ภาคเหนือของพวกนี้มันไม่แปลกที่จะเห็นอยู่ที่นี่ ถ้าเห็นเล็บโนห์ราอันนั้นแปลก ชั้นเก็บมันขึ้นมาและคิดว่าวันจันทร์จะเอามาคืนเพราะตอนนี้ชั้นหิวมากและอยากกลับบ้านเต็มแก่แล้ว
กลางคึกคืนนั้น ชั้นสะดุ้งตื่นเพราะฝันว่า มีใครสักคนตะโกนเรียกชื่อชั้น เสียงผู้หญิงพูดภาษาเหนือ คืนต่อมา ชั้นก็ฝันแบบนี้อีก
เล็บทองเหลือง
ชั้นชื่อ " อมราวดี " ชั้นเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาที่จังหวัดอุดรธานี และได้สอบเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลังชื่อดังทางภาคเหนือ
ชีวิตช่วงเรียนมันเป็นอะไรที่สนุกมาก อากาศดี เพื่อนดี จนกระทั่งชั้นต้องไปฝึกงานตอนปี 4 เรื่องราวมันก็เริ่มต้นขึ้น
ชั้นเข้าไปทำงานที่นี่ ชั้นเข้าไปทำงานในตำแหน่งนักศึกษาฝึกงานฝ่ายออกแบบ ในบริษัทรับเหมาสร้างบ้านแห่งหนึ่งความพิเศษของที่แห่งนี้คือ
ตัวของออฟฟิศ เป็นบ้านเรือนไม้แบบเหนือ ปลูกพันธุ์ไม้ต่างๆ ทั้งไม้ดอกไม้ประดับ ร่มรื่นมาก และชั้นชอบมากคิดเลยว่าจบแล้วขอให้ได้ทำงานที่นี่ประจำเลยยิ่งดี พี่ๆที่ทำงานอัธยาศัยดีมาก เป็นกันเอง ที่นี่พนักงานไม่เยอะ เป็นออฟฟิศสำนักงานเฉยๆ ส่วนฝ่ายอื่นๆเขาก็ทำงานอยู่หน้างานของตัวเอง
ในอาณาเขตกว่า 5 ไร่ เรือนแห่งนี้ แบ่งเป็นส่วนๆ ส่วนของด้านหน้าเป็นออฟฟิศของพวกเราที่ทำงาน ส่วนกลาง เป็นเรือนไม้อีกหลัง เป็นเรือนใหญ่มีรั้วกั้นต่ำๆอีกชั้นเป็นที่อยู่ของคุณๆเค้า (เจ้าของที่นี่) ส่วนหลังเป็นเรือนไม้เล็กๆ มีต้นไม้ปกคลุมหนา จนแทบไม่เห็นหลังคา ถ้าพี่ๆไม่บอกว่ามีมันอยู่ชั้นก็ไม่รู้เลย
นอกนั้นก็เป็นเรือนคนงานบ้าง คนสวนบ้าง พี่ๆบอกว่าที่นี่เป็นคุ้มเก่า แต่เป็นของเจ้านายคนใดนั้นก็ไม่ทราบได้ ปกติแล้ว ส่วนกลางกับส่วนหลังถ้าไม่มีธุระ
พวกเราก็ไม่เข้าไป ส่วนกลางนั้นชั้นเคยเข้าไปบ้างเพราะเอาเอกสารไปให้นาย เจ้านายของชั้นท่านจะไม่ค่อยมาที่เรือนออฟฟิศนักจะต้องออกเอกสารไปให้ที่เรือนใหญ่ ส่วนเรือนเล็กนั้นพนักงานไม่เคยมีใครเข้าไปเลย เพราะมันอยู่ด้านหลังและมันก็ดูน่ากลัวด้วย
ใกล้สิ้นปีงานยิ่งยุ่งถึงแม้ชั้นจะเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานแต่ชั้นก็ต้องทำงานให้เต็มที่ ช่วยอะไรได้ก็ช่วย วันนั้นพวกเราทำงานจนค่ำ และชั้นจะต้องเอาเอกสารไปให้เจ้านายที่เรือนใหญ่เหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้ มันแปลกไป ไม่ใช้เจ้านายแปลกไปแต่ความรู้สึกที่มีต่อเรือนแห่งนี้แปลกไป ตอนฟ้ามืดมันน่ากลัวมาก แสงจากไฟทางเดินที่เจ้านายต้องการให้มันเป็นแสงอ่อนๆ มันไม่น่าอภิรมย์เลย แต่ก็ไม่ได้มีอะไรนอกจากนั้น ชั้นคงคิดไปเองเพราะไปดุหนังผีมาแน่ๆ
ขณะที่เดินกลับจากเรือนใหญ่เพื่อกลับหอพักเพราะตอนนี้พี่ๆได้กลับหมดแล้ว ชั้นเห็นบางอย่างอยู่ที่กลางทางเดิน เล็บทองเหลือง เล็บที่ช่างฟ้อนใช้ในการฟ้อนเล็บ อันนึงตกอยู่กลางทางเดิน มันก็คงเป็นแม่บ้านทำตกไว้มั้งชั้นคิดที่นี่ภาคเหนือของพวกนี้มันไม่แปลกที่จะเห็นอยู่ที่นี่ ถ้าเห็นเล็บโนห์ราอันนั้นแปลก ชั้นเก็บมันขึ้นมาและคิดว่าวันจันทร์จะเอามาคืนเพราะตอนนี้ชั้นหิวมากและอยากกลับบ้านเต็มแก่แล้ว
กลางคึกคืนนั้น ชั้นสะดุ้งตื่นเพราะฝันว่า มีใครสักคนตะโกนเรียกชื่อชั้น เสียงผู้หญิงพูดภาษาเหนือ คืนต่อมา ชั้นก็ฝันแบบนี้อีก