สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เรากำลังศึกษาอยู่ระดับชั้น ม.5 หรือ grade 11 ที่ประเทศแคนาดา เรามาเรียนที่นี่ได้ปีกว่าๆเกือบสองปีแล้วค่ะ ช่วงปีแรก เรารู้สึกเฉยๆ ไม่ค่อยโฮมซิคเท่าไหร่ เพราะเรามีเพื่อนที่สนิทหลายคนค่ะ แต่ปีนี้ เพื่อนๆในกลุ่มเรากลับประเทศกันไปหมด(เพื่อนในกลุ่มเราเป็นเด็กอินเตอร์หมดเลยค่ะ มีคนไทยหนึ่งคน ถ้ารวมเราก็เป็นสอง นอกนั้นต่างชาติค่ะ) เราเลยต้องอยู่คนเดียวปีนี้ แต่ว่าหนึ่งในเพื่อนสนิทเราคนนึงไม่ได้กลับประเทศค่ะ แต่ย้ายโรงเรียนไปเรียนอีกเมืองนึง ซึ่งก็มีนัดเจอกันบ้าง แต่ไม่บ่อยค่ะ ปีนี้เรารู้สึกเหงามากๆ รู้สึกโดดเดี่ยวมาก อยากกลับบ้าน ยิ่งบวกกับช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา เราได้กลับไปไทย ไปเยี่ยมญาติๆและเพื่อนที่ไทย ทำให้เราโฮมซิคเข้าไปใหญ่เลยค่ะ เราเริ่มรู้สึกสับสนว่าเราควรอยู่ต่อหรือกลับไปเรียนไทยดี จริงๆถ้าท้าวความไปตั้งแต่แรกเริ่ม ก่อนมาแคนาดา เราไม่ได้อยากมาเลยนะคะ พ่อกับแม่อยากให้เรามา เราเลยไม่ขัดขืนอะไร ตามใจพวกเขา เราติดพ่อแม่มาก ไม่เคยไปไหมมาไหนคนเดียว ที่บ้านไม่ค่อยปล่อยค่ะ ทำอะไรไปไหนพ่อแม่จะเป็นหูเป็นตาอยู่ตลอด มาอยู่ที่แคนาดา เราไม่มีญาติ ไม่มีคนที่รู้จักเลย เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในประเทศ ต้องไปไหนมาไหนคนเดียวอยู่บ่อยๆ เอาจริงๆเราก็เริ่มชินแล้ว แต่เราก็ยังคิดถึงพ่อแม่มากกว่า น้องสาวด้วยค่ะ
เทอมที่ผ่านมา เกรดเราก็ไม่ค่อยดี เนื่องจากว่าเราค่อนข้างเหลวไหล เราเหงาเลยเล่นเกมกับเพื่อนที่ไทย เลยทำให้เกรดของวิชาบางตัวตกลงจากเดิมค่อนข้างมาก เราเสียใจมากที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เรารู้สึกว่าเราควบคุมตัวเองไม่ได้ ตอนอยู่ที่ไทย พ่อแม่เราคอยช่วยเหลือ ช่วยคุมเราไม่ให้เหลวไหล แต่พอเราต้องมาอยู่ที่นี่คนเดียว เหมือนยังไม่โตอ่ะค่ะ ช่วงวัยรุ่น ขี้เกียจก็นอน เบื่อก็เล่นเกม ไม่ทบทวนบทเรียนในแต่ละวัน สงสัยก็ไม่ถามพ่อแม่หรือคุณครู ทำตัวเหมือนมีชีวิตเพื่อวันพรุ่งนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดถึงอนาคตของตัวเอง แถมเรากลายเป็นคนติดอยู่ห้องมากๆ ไม่อยากออกไปไหน อยากอยู่แต่ในห้องนอน หิวก็ออกไปหยิบอะไรกินข้างบนบ้าน(เราอยู่กับโฮนะคะ) แล้วก็กลับลงมาที่ห้องตัวเองมานั่งดูยูทูป ดูหนัง เล่นเกมไปเรื่อย ตอนเราอยู่ไทยเราไม่เคยเหลวไหลขนาดนี้ เราเลยรู้สึกว่า ถ้าเรากลับไป เราคงเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากกว่านี้ เพราะตอนที่ยังเรียนอยู่ที่ไทย เราบอกเลยว่าผลการเรียนเราค่อนข้างดี ทั้งกิจกรรมโรงเรียน พรีเซนต์ต่างๆ โปรเจ็ค ศิลปะ กีฬา ดีหมดเลยนะคะ เป็นนักเรียนคนโปรดของคุณครูหลายๆท่าน มีน้อยครั้งเท่านั้นที่จะส่งงานช้าเกินกำหนด มีความรับผิดชอบพอสมควร แต่พอมาอยู่ที่นี่ ทุกอย่างกลับแย่ไปหมด
ตอนนี้ เอาจริงๆเราก็อยากกลับไทยมาก เรารู้สึกว่าเราโอเคกับสังคมไทยมากกว่า อยากเรียนมหาลัยไทย มีเพื่อนไทย เดินไปไหนก็เจอแต่อาหารถูกปาก ได้อยู่กับครอบครัว ทุกอย่างมันดูลงตัวไปหมด แต่เราก็เสียดายเงินที่พ่อแม่ส่งเรามาเรียนที่นี่ เขาจ่ายไปค่อนข้างเยอะเลยค่ะ สำหรับปีกว่านี้ ทั้งค่าเรียน ค่าโฮส หลายล้านอยู่ เพราะเรามาเอง ไม่ได้สอบขอทุนอะไร แล้วเราก็เสียดายโอกาสต่างๆ เราควรทำยังไงดีคะ เราอยากกลับไทย แต่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง หน้าที่การงาน การหาอาชีพ จะยากกว่าที่เมืองนอกไหม เรียนเมืองนอกจะได้งานดีกว่าไหม จะสุขสบายกว่าไหม แต่ตอนนี้เราอยู่เราก็ไม่มีความสุขเลย ตอนเรียนที่ไทยไม่เคยเลยนะที่แบบ ตื่นมาแล้วมีฟีลไม่อยากไปโรงเรียน อยากแกล้งป่วย อยากขาดเรียน คือไปก็ไป ไปเจอเพื่อน ไปเรียนสิ่งใหม่ๆ แต่พออยู่แคนาดา ไม่มีวันไหนเลยที่ตื่นมาแล้วไม่มีความรู้สึกอยากขาดเรียน อยากนอนอยู่บ้าน ไม่อยากไปไหน เชิงเหมือนโรคซึมเศร้า เราควรแก้ปัญหานี้ยังไง ถ้าเรายังเป็นแบบนี้ต่อไป ชีวิตพังแน่ๆ ไม่มีอะไรคืบหน้าในชีวิต แถมไม่มีความสุขอีกด้วย ฮือ ช่วยเราด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ
ตอนนี้เรียนอยู่เมืองนอก แต่รู้สึกอยากกลับเรียนไทย ควรทำยังไงดี?
เทอมที่ผ่านมา เกรดเราก็ไม่ค่อยดี เนื่องจากว่าเราค่อนข้างเหลวไหล เราเหงาเลยเล่นเกมกับเพื่อนที่ไทย เลยทำให้เกรดของวิชาบางตัวตกลงจากเดิมค่อนข้างมาก เราเสียใจมากที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เรารู้สึกว่าเราควบคุมตัวเองไม่ได้ ตอนอยู่ที่ไทย พ่อแม่เราคอยช่วยเหลือ ช่วยคุมเราไม่ให้เหลวไหล แต่พอเราต้องมาอยู่ที่นี่คนเดียว เหมือนยังไม่โตอ่ะค่ะ ช่วงวัยรุ่น ขี้เกียจก็นอน เบื่อก็เล่นเกม ไม่ทบทวนบทเรียนในแต่ละวัน สงสัยก็ไม่ถามพ่อแม่หรือคุณครู ทำตัวเหมือนมีชีวิตเพื่อวันพรุ่งนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดถึงอนาคตของตัวเอง แถมเรากลายเป็นคนติดอยู่ห้องมากๆ ไม่อยากออกไปไหน อยากอยู่แต่ในห้องนอน หิวก็ออกไปหยิบอะไรกินข้างบนบ้าน(เราอยู่กับโฮนะคะ) แล้วก็กลับลงมาที่ห้องตัวเองมานั่งดูยูทูป ดูหนัง เล่นเกมไปเรื่อย ตอนเราอยู่ไทยเราไม่เคยเหลวไหลขนาดนี้ เราเลยรู้สึกว่า ถ้าเรากลับไป เราคงเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากกว่านี้ เพราะตอนที่ยังเรียนอยู่ที่ไทย เราบอกเลยว่าผลการเรียนเราค่อนข้างดี ทั้งกิจกรรมโรงเรียน พรีเซนต์ต่างๆ โปรเจ็ค ศิลปะ กีฬา ดีหมดเลยนะคะ เป็นนักเรียนคนโปรดของคุณครูหลายๆท่าน มีน้อยครั้งเท่านั้นที่จะส่งงานช้าเกินกำหนด มีความรับผิดชอบพอสมควร แต่พอมาอยู่ที่นี่ ทุกอย่างกลับแย่ไปหมด
ตอนนี้ เอาจริงๆเราก็อยากกลับไทยมาก เรารู้สึกว่าเราโอเคกับสังคมไทยมากกว่า อยากเรียนมหาลัยไทย มีเพื่อนไทย เดินไปไหนก็เจอแต่อาหารถูกปาก ได้อยู่กับครอบครัว ทุกอย่างมันดูลงตัวไปหมด แต่เราก็เสียดายเงินที่พ่อแม่ส่งเรามาเรียนที่นี่ เขาจ่ายไปค่อนข้างเยอะเลยค่ะ สำหรับปีกว่านี้ ทั้งค่าเรียน ค่าโฮส หลายล้านอยู่ เพราะเรามาเอง ไม่ได้สอบขอทุนอะไร แล้วเราก็เสียดายโอกาสต่างๆ เราควรทำยังไงดีคะ เราอยากกลับไทย แต่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง หน้าที่การงาน การหาอาชีพ จะยากกว่าที่เมืองนอกไหม เรียนเมืองนอกจะได้งานดีกว่าไหม จะสุขสบายกว่าไหม แต่ตอนนี้เราอยู่เราก็ไม่มีความสุขเลย ตอนเรียนที่ไทยไม่เคยเลยนะที่แบบ ตื่นมาแล้วมีฟีลไม่อยากไปโรงเรียน อยากแกล้งป่วย อยากขาดเรียน คือไปก็ไป ไปเจอเพื่อน ไปเรียนสิ่งใหม่ๆ แต่พออยู่แคนาดา ไม่มีวันไหนเลยที่ตื่นมาแล้วไม่มีความรู้สึกอยากขาดเรียน อยากนอนอยู่บ้าน ไม่อยากไปไหน เชิงเหมือนโรคซึมเศร้า เราควรแก้ปัญหานี้ยังไง ถ้าเรายังเป็นแบบนี้ต่อไป ชีวิตพังแน่ๆ ไม่มีอะไรคืบหน้าในชีวิต แถมไม่มีความสุขอีกด้วย ฮือ ช่วยเราด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ