คุณเคยคิดไหมครับ ว่าซักวันคุณจะได้เจอกับคนที่เป็นเหมือนคนในฝันของคุณ แต่แล้วคุณเคยปฏิเสธเค้าไปเพราะคิดว่าเราคบกับเขาไม่ได้ ถ้าคุณเคยคุณคงเหมือนผม

     ผมก็เป็นผู้ชายปกติๆคนนึงนี้แหละครับ ไม่คิดเหมือนกันว่าซักวันผมจะคบกับเขาที่เป็นผู้ชายเหมือนกันได้ ลึกๆแล้วผมรู้นะว่าผมเป็นอะไร แต่ผมก็ยังคบกับผู้หญิงมาตลอด ด้วยสังคมทางบ้าน ความคาดหวังจากที่บ้าน หรือกับเพื่อนที่ผมคิดว่าถ้าบอกกับพวกเขาว่าผมเป็นอะไรเขาก็คงจะยอมรับได้ แต่ผมก็ยังไม่มีความกล้าที่จะบอก มันทำให้ผมไม่กล้าที่จะคบผู้ชาย ผมตั้งกำแพงกับตัวเองเสมอว่ากับผู้ชายมันจะต้องเป็นแค่ เพื่อน พี่น้องกันเท่านั้น

     แต่สุดท้ายเขาก็เข้ามา มองดูเขาแล้วเหมือนหลุดออกมาจากในหัวผมเลย ทั้งลักษณะนิสัย รูปร่างหน้าตา เราไม่ได้รู้จักกันแบบฉาบฉวยนัก เรากินข้าว กินเหล้า พูดคุยเรื่อยฟิตเนสและการออกกำลังกายต่างๆ รู้จักกันนานพอควรสุดท้ายแล้วเขาก็บอกกับผมว่าเขาคิดยังไงกับผม สิ่งที่เขาบอกผมมันควรเป็นข่าวดี แต่ผมนี้สิดันยังไม่กล้าที่จะคบกับผู้ชายแบบจริงจังทำให้ผมต้องปฏิเสธเขาไป ซึ่งเขาก็ยังยินดีที่จะเป็นพี่น้องกับผม แต่ก็ห่างๆกันไปจนเขาเองก็เกือบจะหายไปจากชีวิตผมหลายรอบแล้วเหมือนกัน หลังจากนั้นผมก็คบกับผู้หญิงคนนึง ซึ่งก็แปลกนะ ผมมั่นใจว่าผมรักผู้หญิงคนนั้นอย่างใจจริง ไม่ได้หลอกตัวเอง ส่วนเขาก็ยังอยู่นะ ไม่ได้หายไปจากซะทีเดียว จนวันนึงผมเลิกกับแฟนผม ผมกับเขาเลยมาได้เจอกันอีกซึ่งก็การกลับมาเจอกันคือการนั่งกินเหล้ากันครับเลยได้ระบายอะไรหลายๆเรื่อง ผมมองตาเขาแล้วผมรู้สึกอบอุ่นมาก ความเสียใจที่เลิกกับแฟน มันค่อยๆมีความอบอุ่นของเขาเข้ามาในหัวใจผม ผมมีความสุขมากๆนะตอนอยู่กับเขา ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์เหล้าหรืออะไรทำให้ผมโคตรอบอุ่นเลยในคืนนั้น

     เราคุยกันไปเป็นเวลาอีกซักพักนึง สุดท้ายเขาก็ขอผมคบกับเขาอีกรอบ ในใจผมก็ยังกลัว ยังกลัวมากๆด้วย แต่ผมยอมไม่ได้แล้วที่จะปล่อยเขาไปอีก ผมทนไม่ได้แล้วที่จะทำให้เขาเสียใจอีกครั้ง เพราะถ้าเป็นแบบนั้นผมคงรู้สึกเสียใจมากเช่นกัน เลยตกลงคบกับเขา หลังจากนั้นชีวิตผมเหมือนได้ปลดล้อค ผมไม่ได้เปลี่ยนไป เขาไม่ได้เปลี่ยนไป เราสองคนต่างยังเป็นคนเดิม แค่เราสองคนมีฐานะของเราที่ชัดเจนขึ้น มีความรักที่เป็นรูปเป็นร่างมากขั้น

     ถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้บอกเพื่อนผม เขายังไม่ได้บอกเพื่อนเขา เขายังคงพี่ของผมในสายตาเพื่อนของผม ผมยังเป็นน้องของเขาในสายตาเพื่อนของเขา ผมไม่แคร์นะว่าฐานะของเราจะเป็นอะไรในสายตาของคนอื่น แค่เรารู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกันก็พอ ในอนาคตมันคงต้องมีการขยับขยายมากขึ้นเพราะการคบกันเราไม่ได้คบกันแค่สองคน แต่เราต้องคบกับคนรอบๆตัวของกันและกันด้วย ไหนจะเรื่องครอบครัวอีก ผมว่าคงจะต้องเหนื่อยกันอีกมาก แต่ก็สู้ตายฮะ

      จนถึงตรงนี้ผมอยากบอกว่าผมมีความสุขมาก ผมอยากจะบอกถึงทุกคนที่กลัวที่จะมีความรัก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร อย่ากลัวเลยครับ ถ้าคุณกล้าคุณยังมีโอกาสที่จะมีความสุขในเรื่องนี้ แต่ถ้าคุณกลัวโอกาสมักเป็นศูนย์เสมอ เหมือนกับผมที่เกือบจะเสียเขาไปตั้งหลายรอบเพราะความกลัวของผม ผมขอบคุณเขานะที่เข้าไม่เคยกลัวที่จะรักผมเลยครั้งแล้วครั้งเล่า...ขอบคุณจริงๆนะครับคุณ