รู้สึกว่าบ้านมันไม่ใช่ comfort zone ของเราอีกต่อไป มีวิธีแก้ยังไงบ้างคะ

เริ่มเลยนะคะ พ่อเรามีบ้านเล็กตั้งแต่เรา4-5ขวบ(มีลูกด้วยกันด้วย อายุน้อยกว่าเรา8ปี) หลังจากนั้นแม่ก็มีกิ๊กตอนเรา7-8ขวบ (แต่ไม่มีลูกนะคะ) สองเรื่องนี้เป็นประเด็นให้พ่อแม่เราทะเลาะกันมาตลอด จนตอนนี้เราใกล้จะอายุ20แล้ว พ่อแม่หย่ากันแล้วแต่ยังอยู่ด้วยกัน บ้านหลังที่อยู่ปัจจุบันพ่อเป็นคนซื้อ เวลาทะเลาะกันทีก็จะมีการไล่แม่ออกจากบ้านทุกครั้ง5555 ทุกครั้งที่ทะเลาะ จะเกิดจากเรื่องงานที่แม่ทำไม่ค่อยเรียบร้อย (ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว) จากนั้นก็จะมีการว่ากันแรงๆ ซึ่งบางครั้งเราก็คิดว่าพ่อว่าแรงไป เพราะเมียน้อยพ่อก็ทำงานด้วยแต่พ่อไม่ค่อยว่าแรงๆแบบที่ว่าแม่ บางครั้งแม่ต้องมาทำงานส่วนของเขาด้วยซ้ำ พอว่ากันแรงๆ แม่เราก็จะลากเรื่องเมียน้อยเนี่ยแหละค่ะมาเกี่ยวด้วย5555 เรื่องบานปลาย ทะเลาะใหญ่โต ร้องไห้ฟูมฟาย เราอยู่กับสะานการณ์แบบนี้มาเกือบจะทั้งชีวิตตอนนี้อะค่ะ ทั้งแม่และพ่อเราอารมณ์ร้อนทั้งคู่ แต่เวลาอยู่กับลูก (เรากับน้องแท้ๆ) พ่อจะพูดดี เล่นด้วยปกติ แต่ถ้าแม่มาคุยด้วยก็จะเหวี่ยงใส่ เหมือนเขาตัดกันและกันออกจากชีวิต ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ ส่วนแม่ เวลาอยู่กับลูกบางครั้งก็ดีค่ะ แต่ถ้าโดนพ่อเหวี่ยงมา คนรับกรรมก็คือลูกเนี่ยแหละค่ะ5555 โดยส่วนมากก็คือเรา คงเป็นปกติที่พ่อจะรักลูกสาว แม่จะรักลูกชาย เรายอมรับค่ะว่าเป็นคนหัวสูงเวลาอยากได้อะไรพ่อก็ซื้อให้ตลอด หลักแสนหลักหมื่น แต่เราไม่ได้ขอพ่อทุกอย่าง ของ90%ในชีงิตเรา เราขายของออนไลน์ซื้อเองหมด จะขอให้พ่อซื้อเฉพาะสิ่งที่ราคาสูงจริงๆ โทรศัพท์ แมคบุค ไอแพด เลนส์ (กล้องเราซื้อเอง) แต่การใช้ชีวิตส่วนมากจะใช้กับแม่เยอะกว่าเพราะแม่ทำงานอยู่บ้าน ส่วนพ่อออกไปทำงาน ถ้าอยู่บ้านหน้าที่ล้างจานดูดฝุ่นคือของเรา ที่เหลือแม่ทำ(ตอนนี้จ้างคนอื่นมาทำแทน) น้องชายเล่นเกม เวลาเราไม่ทำงานในส่วนของตัวเองก็จะโดนว่าด้วยคำแรงๆ จะเป็นการขึ้นกู- และประมาณว่าสันดานเสีย ขี้เกียจ งานการไม่ทำ บลาๆ ที่เราฟังไปก็ต้องแอบร้องไห้ไป555555 ไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็น เพราะเวลาเขาอารมณ์เย็นลงก็จะดึงเข้าไปกอดแล้วพูดปลอบ ซึ่งเราไม่รู้ว่าทำไมเราเป็นแบบนี้ แต่เราจะตัวแข็งเวลาถูกกอดและร้องไห้ไม่หยุด เขาถามว่าโกรธเขาไหมเราก็ไม่ตอบ ถามอะไรมาเราก็ไม่ตอบ จนเขาโมโหอีกรอบ555 อาจจะอ่านแล้วงงๆแต่พยายามเรียบเรียงความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษรอยู่ค่ะ555 ที่เราร้องไห้มันเป็นเพราะว่าน้องชายเราที่ไม่ทำงานอะไรเลย เล่นเกมอย่างเดียว ไม่โดนพาดพิงหรือด่า เราเคยพูดไปรอบนึง เขาตอบมาว่าเพราะน้องเป็นผู้ชาย เราเป็นพี่และเป็นผู้หญิงต้องทำให้ดี เถียงกันสักพักก็โดนตบหน้า ตลกดีค่ะ5555 มีเหตุการณ์ที่จำได้ขึ้นใจคือเราช่วยทำงานบ้านในส่วนของเราเสร็จแล้ว เลยขึ้นมานอนเล่นบนห้อง น้องชายเราลงไปทำงานต่อ แล้วก็บ่นว่าเราไม่ทำอะไรเลย ทั้งๆที่มันเพิ่งทำไปนิดเดียว แม่เราก็ตามสเต็ปค่ะ ด่าเรา สันดานเสีย ขึ้เกียจนู่นนี่ เราทนมาหลายปีมากๆ จนเราคิดว่าครอบครัวมันไม่ใช่คอมฟอร์ทโซนจริงๆ เราก็กันเขาออกจากชีวิตเราเลย ยังพุดคุยกันปกติในช่วงที่เขาปกติ แต่เราไม่บอกเรื่องส่วนตัวเราให้คนในครอบครัวรับรู้ หลายๆเรื่องเราเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว นิสัยเราไม่ใช่คนเฟรนด์ลี่มาก คุยกับคนที่ไม่สนิทไม่ค่อยเก่ง กับคนไม่สนิทก็หาเรื่องมาคุยไม่เก่ง บางครั้งก้คุยไม่สนุกด้วย เราเลยไม่รู้จะบอกใคร เก็บไว้คนเดียวมาตลอด ช่วงนี้เวลาเราทะเลาะกับพ่อแม่เราเลือกที่จะทำหน้านิ่ง เก็บความรู้สึกไว้ แต่ในใจคือร้องไห้ไปละ พอออจมาจากตรงนั้นค่อยแอบไปร้องไห้คนเดียว5555 เคยคิดอยากฆ่าตัวตาย หนีออกจากบ้าน แต่ก็ได้แค่คิด เพราะเป็นแฟนคลับวงวงนึง เลยอยากจะอยู่เป็นแฟนคลับเขาไปนานๆ อย่างน้อยเขาก็ทำให้เราหยุดคิดเรื่องที่มันเครียดๆได้  

*ขอเพิ่มอีกนิดค่ะ การทะเลาะกับพ่อ น้อยมากๆที่เราจะทะเลาะกับพ่อ เรื่องแรกคือพ่อพยายามให้ลูกของเมียน้อยเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตเรา พามานอนที่บ้านบ้าง พาไปเที่ยวกับเราบ้าง  น้องชายเรามันเป็นคนที่ไม่เอาก็คือไม่เอา ไม่กลัวพ่อว่าด้วย เราเลยต้องเป็นรับมือแทน เราขี้รำคาญก็จริง แต่เรารำคาญเวลาที่ต้องมาฟังพ่อบ่นมากกว่าว่าไม่ดูแลน้อง(ลูกเมียน้อย) เราเลยยอม ซึ่งเราก็ไม่ได้เล่นด้วย แค่แบ่งของให้ใช้เพื่อตัดความรำคาญ ต่างคนต่างอยู่ ซึ่งพ่อเราก็ยังไม่พอใจ เพราะเขาต้องการให้เราเล่นสนุกกับมัน ยิ้มหัวเราะให้กัน (พ่อเราอาจจะคิดว่ามันง่าย เพราะย่าเราก็มันแฟนใหม่หลังจากปู่เสีย มีลูก2คนกับแฟนใหม่ พ่อเราเป็นลูกคนที่2ของปู่กับย่า เป็นผู้ชายคนเดียว ที่เหลือเป็นผู้หญิง พ่อเราเป็นพูดคำไหนคำนั้น รับปากแล้วก็คือทำ แล้วย่าบอกว่าให้ดูแลพี่น้องให้ดี พ่อเราก็เลยดูแลทุกคนมาจนวันนี้ พี่น้อง5คนพ่อเราต้องดูแลหมดเพราะพ่อมีฐานะที่สุดเลยก็ว่าได้) พ่อคงคิดว่าเราจะทำได้เพราะ เขาก็ดูแลน้องคนละพ่อได้เหมือนกัน แต่เราทำไม่ได้ เราไม่โอเค ทะเลาะแค่ช่วงนั้น แล้วพ่อก็ไม่ค่อยเด็กนั่นมายุ่งกับเรา เรื่องที่สองคือล่าสุดเลย ทะเลาะกันเพราะน้องชายอยากได้ของของเรา (มันกวนตีนเล่นๆ แต่พอแม่ถามมันฟ้องจริงจัง) จนกลายเป็นเราที่โดนดุ ตอนแรกพาอก็ไม่ได้พูดอะไร แต่สักพักก็ด่าบอกว่าเราทำทริปกร่อย (กำลังจะไปเที่ยวปีใหม่) พ่อขึ้นกูกับเราครั้งแรกในชีวิต ตอนนั้นแกล้งหลับสักพักก็แอบร้องไห้คนเดียว พอถึงเวลาเที่ยวเราก็ไม่ได้คุยกับพ่อ แต่พ่อทำเหมือนไม่ได้ทะเลาะกันมาก่อน มาเล่นกับเราตามปกติ ซึ่งเราไม่อินอยู่แล้ว เราไม่เคยเล่นกับพ่อแม่แล้วนอ้มเหมือนครอบครัวอื่นๆมาตั้งแต่เรา4-5ขวบแล้ว5555



ที่เล่ามามันก็ประมาณนี้ อาจจะมีน้ำเยอะเกินไป เนื้อน้อย ก็ขอโทษด้วยค่ะ แค่รู้สึกว่าการได้พิมพ์ออกมามันเหมือนเราได้ระบายออกไป โล่งไปนิดนึง5555 ตามหัวเรื่องเลยค่ะ เราจะแก้ไขยังไงดีคะ ขอคำแนะนำจากทุกคนหน่อยค่ะ เราน้อมรับทุกคำแนะนำ และคำติ จะบอกให้เราปรับนิสัยก็ได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าทุกคนเลยค่ะ