สวัสดีค่ะ จขกท.ขอใช้พื้นที่นี้ เป็นที่ระบายนะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาได้จะ 3 ปีแล้ว
แฟนเราโตกว่าเราประมาน 10 ปีค่ะ เราอายุ 24 เค้าอายุ 34
เค้าจะมีเพื่อนมีสังคมของเค้า เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตประจำวันคือเค้าจะอยู่กับเพื่อนมากกว่าค่ะ
เราและที่บ้านทำอาชีพค้าขาย เที่ยงก็มาเปิดร้าน สามทุ่มก็ปิดร้าน กลับบ้าน ไปซื้อของอาทิตย์ละ 2-3 ครั้งที่สำเพ็ง
กิจการที่บ้านมี 3 สาขา ของแม่เค้า ของพี่สาวเค้า และของเราที่แม่เค้ายกให้เราดูแล
เวลาซื้อของ เราก็ทำหน้าที่ขับรถพาแม่พาพี่สาวไปเลือกซื้อของค่ะ กลับมาจากสำเพ็งก็ตีหนึ่งกว่าทุกครั้งและ นอกจากเรื่องกิจการที่บ้าน
ก็มีเรื่องลูกติดแฟนที่เราดูแลค่อยรีดเสื้อผ้านักเรียนให้ คอยดูแลให้ไล่ให้ไปอาบน้ำอาบท่าและงานบ้านกวาดบ้านถูบ้านล้างจาน ทิ้งขยะ
ส่วนแม่เค้าก็จะไปส่งไป รร. ตอนเช้า ทำกับข้าวให้เด็กๆ พี่สาวเค้าทำหน้าที่แม่ครัวของบ้านทำกับข้าวให้กินทุกวัน
ส่วนชีวิตแฟนเราถึงจะอยู่บ้านเดียวกันก็จริง เข้าบ้านตีหนึ่ง ตีสองแทบทุกวันค่ะ ใช้ชีวิตอยู่แต่กับเพื่อน ตื่นเที่ยงๆ บ่ายๆ มีอาชีพเป็นช่างติดตั้งเครื่องค่ะ
งานไม่ประจำ มีงานก็ไป ไม่มีงานก็อยู่บ้าน ไม่เคยมาช่วยที่บ้านดูแลกิจการอะไรเลยค่ะ ลูกเต้าก็ไม่ได้ใส่ใจ ตื่นมาก็กินข้าว ดูทีวี ตกเย็นก็ออกไปหาเพื่อน
เค้าใช้ชีวิตแบบนี้ในทุกๆ วัน ท้าวความไปตอนแต่ก่อนที่เราจะมาใช้ชีวิตอยู่กับเค้า เค้าก็โอเคดีนะค่ะ ไปรับส่งที่ทำงาน มานอนบ้าน ออกไปทำธุระ รีบไปก็รีบกลับ แต่พอเรารู้ว่าเค้าเสพยา (k) เราก็พยายามจะบอกกล่าว คอยตักเตือน อยู่เรื่อยๆ นะค่ะ แต่ถึงเค้าจะรับปากเรา มันก็ไม่ทำให้เค้าเลิกขาดได้เพราะเค้ายังคบหาอยู่กะบเพื่อนเหล่านั่น เราใช้วิธีใจเย็นค่ะพยายามโน้มน้าว พยายามชวนเค้าไปทำอย่างอื่น ให้อยู่ห่างไกลจากเพื่อนเค้า แต่สุดท้ายก็เป็นตัวเค้าเองที่พาตัวเองเข้าไปยุ่งกับสิ่งเหล่านี้ มันทำให้เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เรารับไม่ได้ในสิ่งที่เค้าเป็น เค้าเริ่มอารมณ์ร้ายขึ้น ไม่ฟังเหตุผล ทะเลาะกันแต่ละครั้งเค้าก็เลือกที่จะเดินหนี ไม่มีอะไรที่จะทำให้มันดีขึ้นมาได้เลยค่ะ เราควรจะทำยังไงดีค่ะ ไม่อยากเห็นคนที่รักเป็นแบบนี้ เราเสียใจมากที่พยายามเปลี่ยนเค้า แต่เค้าไม่พร้อมที่จะไปกับเรา เค้าเลือกเพื่อน เลือกสิ่งมัวเมา เค้าไม่ได้เลือกครอบครัวเลยค่ะ
เราเสียใจนะ เสียใจมากๆเลยด้วยซ้ำ เค้าไม่รับรู้ว่าเราจะอดทน แค่ไหนที่ต้องเดินทางคนเดียวในชีวิต ถึงเค้าไม่ได้คอยช่วยเหลือเราในหน้าที่การงานเราก็ไม่ต้องการอะไร นอกจากเห็นเค้าเป็นคนดี ค่อยอยู่เคียงข้าง เป็นกำลังใจ ให้เราเท่านี้เราก็มีความสุขแล้วค่ะ แต่ชีวิตเราตอนนี้เหมือนตายทั้งเป็น ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวเค้า แต่เค้าไม่มาสนใจอะไรเลย ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อน เมาทุกวัน หาความสุขใส่ตัวไปวันๆ เราอยู่บนความผิดหวัง เสียใจ และน้ำตา บ่อยครั้งอยากจะเดินออกไป แต่ใจก็ยังรักเค้า นึกถึงสิ่งดีๆที่เคยทำมาด้วยกัน ขอความคิดเห็นทีนะค่ะ ว่าควรจะไปต่อยังไงดี ขอบคุณค่ะ👏🏻👏🏻👏🏻
มีแฟนติดยาจะทำยังไงให้แฟนเลิกได้ค่ะ
สวัสดีค่ะ จขกท.ขอใช้พื้นที่นี้ เป็นที่ระบายนะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมาได้จะ 3 ปีแล้ว
แฟนเราโตกว่าเราประมาน 10 ปีค่ะ เราอายุ 24 เค้าอายุ 34
เค้าจะมีเพื่อนมีสังคมของเค้า เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตประจำวันคือเค้าจะอยู่กับเพื่อนมากกว่าค่ะ
เราและที่บ้านทำอาชีพค้าขาย เที่ยงก็มาเปิดร้าน สามทุ่มก็ปิดร้าน กลับบ้าน ไปซื้อของอาทิตย์ละ 2-3 ครั้งที่สำเพ็ง
กิจการที่บ้านมี 3 สาขา ของแม่เค้า ของพี่สาวเค้า และของเราที่แม่เค้ายกให้เราดูแล
เวลาซื้อของ เราก็ทำหน้าที่ขับรถพาแม่พาพี่สาวไปเลือกซื้อของค่ะ กลับมาจากสำเพ็งก็ตีหนึ่งกว่าทุกครั้งและ นอกจากเรื่องกิจการที่บ้าน
ก็มีเรื่องลูกติดแฟนที่เราดูแลค่อยรีดเสื้อผ้านักเรียนให้ คอยดูแลให้ไล่ให้ไปอาบน้ำอาบท่าและงานบ้านกวาดบ้านถูบ้านล้างจาน ทิ้งขยะ
ส่วนแม่เค้าก็จะไปส่งไป รร. ตอนเช้า ทำกับข้าวให้เด็กๆ พี่สาวเค้าทำหน้าที่แม่ครัวของบ้านทำกับข้าวให้กินทุกวัน
ส่วนชีวิตแฟนเราถึงจะอยู่บ้านเดียวกันก็จริง เข้าบ้านตีหนึ่ง ตีสองแทบทุกวันค่ะ ใช้ชีวิตอยู่แต่กับเพื่อน ตื่นเที่ยงๆ บ่ายๆ มีอาชีพเป็นช่างติดตั้งเครื่องค่ะ
งานไม่ประจำ มีงานก็ไป ไม่มีงานก็อยู่บ้าน ไม่เคยมาช่วยที่บ้านดูแลกิจการอะไรเลยค่ะ ลูกเต้าก็ไม่ได้ใส่ใจ ตื่นมาก็กินข้าว ดูทีวี ตกเย็นก็ออกไปหาเพื่อน
เค้าใช้ชีวิตแบบนี้ในทุกๆ วัน ท้าวความไปตอนแต่ก่อนที่เราจะมาใช้ชีวิตอยู่กับเค้า เค้าก็โอเคดีนะค่ะ ไปรับส่งที่ทำงาน มานอนบ้าน ออกไปทำธุระ รีบไปก็รีบกลับ แต่พอเรารู้ว่าเค้าเสพยา (k) เราก็พยายามจะบอกกล่าว คอยตักเตือน อยู่เรื่อยๆ นะค่ะ แต่ถึงเค้าจะรับปากเรา มันก็ไม่ทำให้เค้าเลิกขาดได้เพราะเค้ายังคบหาอยู่กะบเพื่อนเหล่านั่น เราใช้วิธีใจเย็นค่ะพยายามโน้มน้าว พยายามชวนเค้าไปทำอย่างอื่น ให้อยู่ห่างไกลจากเพื่อนเค้า แต่สุดท้ายก็เป็นตัวเค้าเองที่พาตัวเองเข้าไปยุ่งกับสิ่งเหล่านี้ มันทำให้เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เรารับไม่ได้ในสิ่งที่เค้าเป็น เค้าเริ่มอารมณ์ร้ายขึ้น ไม่ฟังเหตุผล ทะเลาะกันแต่ละครั้งเค้าก็เลือกที่จะเดินหนี ไม่มีอะไรที่จะทำให้มันดีขึ้นมาได้เลยค่ะ เราควรจะทำยังไงดีค่ะ ไม่อยากเห็นคนที่รักเป็นแบบนี้ เราเสียใจมากที่พยายามเปลี่ยนเค้า แต่เค้าไม่พร้อมที่จะไปกับเรา เค้าเลือกเพื่อน เลือกสิ่งมัวเมา เค้าไม่ได้เลือกครอบครัวเลยค่ะ
เราเสียใจนะ เสียใจมากๆเลยด้วยซ้ำ เค้าไม่รับรู้ว่าเราจะอดทน แค่ไหนที่ต้องเดินทางคนเดียวในชีวิต ถึงเค้าไม่ได้คอยช่วยเหลือเราในหน้าที่การงานเราก็ไม่ต้องการอะไร นอกจากเห็นเค้าเป็นคนดี ค่อยอยู่เคียงข้าง เป็นกำลังใจ ให้เราเท่านี้เราก็มีความสุขแล้วค่ะ แต่ชีวิตเราตอนนี้เหมือนตายทั้งเป็น ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวเค้า แต่เค้าไม่มาสนใจอะไรเลย ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อน เมาทุกวัน หาความสุขใส่ตัวไปวันๆ เราอยู่บนความผิดหวัง เสียใจ และน้ำตา บ่อยครั้งอยากจะเดินออกไป แต่ใจก็ยังรักเค้า นึกถึงสิ่งดีๆที่เคยทำมาด้วยกัน ขอความคิดเห็นทีนะค่ะ ว่าควรจะไปต่อยังไงดี ขอบคุณค่ะ👏🏻👏🏻👏🏻