คือเรื่องมีอยู่ว่า...เราเป็นคนที่เเคร์เพื่อน
มากๆ เพราะกลัวว่าจะไม่เหลือใคร
วันไหนที่มันไม่สบายใจ เราก็เป็นที่พึ่งให้
มันตลอดเลย เเต่วันไหนที่เราร้องไห้
ไม่สบายใจ มันกลับด่าเราว่า "
"
เเละมีอีกวันนึง หลังจากเลิกเรียน พวกมัน
จะไปเซ็นทรัลกัน เราก็เลยรีบวิ่งไปหา
เเล้วขอไปด้วย เพื่อนคนที่เราเเคร์
กลับบอกเราว่า กูไม่ได้กลับทางเดียว
กับนะ กูไปเสร็จกูกลับอีกทางนึง
เเละพูดเเบบว่า ไม่ต้องไปหรอก
พูดเหมือนไม่อยากให้เราไป เราก็เลย
บอกเพื่อนอีกคนว่า กูไม่ไปละ มันไม่อยาก
ให้กูไป ทุกวันนี้เราเหมือนเด็ก "เก็บกด"
เลยอะค่ะ เป็นคนเงียบๆ เบื่อๆ ทำหน้าบึ้งๆ โดยเฉพาะ เวลาที่เห็นคนที่เราเเอบชอบมองคนอื่นเเล้วยิ้ม เราก็จะนอยไปเลย เเล้วก็ตะคิดมากเรื่อง ไม่สวย อ้วน
ดำ เราไม่เหมาะ คิดอยู่เเบบนี้ทุกวัน😒
ไม่เหมือนตอนเด็กประมาณป.1-4 จะเป็น
คนร่าเริงมากๆ พูดมากที่สุด เเต่ทุกวันนี้
เศร้าหมอง ไม่ค่อยยิ้ม จะฝืนยิ้มเวลาอยู่
กับเพื่อน เราเครียดเรื่องสอบเข้ารร.อื่น
เเละเรื่องที่เพื่อนล่อว่าอ้วน อะไรต่างๆ
มากมายหลายๆอย่าง เเละที่เราเป็นเเบบ
นี้ไม่ไช่เพราะเพื่อน เเต่เพราะ"พ่อเเม่"
เเยกทางกันตอนเราป.3 เห้อ...เป็นอะไร
ที่เเย่มากๆ จนถึงทุกวันนี้ เเม่เราไปหาคนเก่า พอเราก็มีใหม่ เเล้วทุกวันนี้ เราอยู่กับ
"ตายาย" เเละความรู้สึกนั้นก็ไม่ค่อยหนัก
เท่าไร เเต่พอตอน เพื่อนล้อ เรื่องเพื่อน
เก็บมาคิดรวมๆกัน เรารู้สึก เบื่อโลก
อยากมีเพื่อนที่เทคเเคร์เรา คอยฟังปัญหา
เราถึงอยากให้ถึงวันปัจฉิมไวๆ จะได้จบๆ
กับเพื่อนเเบบนี้สักที เราก็ไม่รู้ จะอยู่ไปทำไม ได้รางวัลอะไรมา ก็ไม่มีใครชื่นชม
เหมือนตอนเด็กที่อยู่กันครบเเบบครอบครัว เหนื่อยมากเหนื่อยที่สุด
อยู่ไปก็ไร้ค่า
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ💕😊
สิ่งที่อยากมีที่สุดที่เขียนมา คือ...
เพื่อนสนิท ที่ดี เทคเเคร์ เข้าใจทุกอย่าง
เเบบนี้สิ ที่เค้าเรียกว่า"เพื่อน" เพราะเรา
อยากได้เป็นที่พึ่งทางใจ ทุกวันนี้เราโคตร
อึดอัดอ่ะ
เบื่อโลก
มากๆ เพราะกลัวว่าจะไม่เหลือใคร
วันไหนที่มันไม่สบายใจ เราก็เป็นที่พึ่งให้
มันตลอดเลย เเต่วันไหนที่เราร้องไห้
ไม่สบายใจ มันกลับด่าเราว่า "
เเละมีอีกวันนึง หลังจากเลิกเรียน พวกมัน
จะไปเซ็นทรัลกัน เราก็เลยรีบวิ่งไปหา
เเล้วขอไปด้วย เพื่อนคนที่เราเเคร์
กลับบอกเราว่า กูไม่ได้กลับทางเดียว
กับนะ กูไปเสร็จกูกลับอีกทางนึง
เเละพูดเเบบว่า ไม่ต้องไปหรอก
พูดเหมือนไม่อยากให้เราไป เราก็เลย
บอกเพื่อนอีกคนว่า กูไม่ไปละ มันไม่อยาก
ให้กูไป ทุกวันนี้เราเหมือนเด็ก "เก็บกด"
เลยอะค่ะ เป็นคนเงียบๆ เบื่อๆ ทำหน้าบึ้งๆ โดยเฉพาะ เวลาที่เห็นคนที่เราเเอบชอบมองคนอื่นเเล้วยิ้ม เราก็จะนอยไปเลย เเล้วก็ตะคิดมากเรื่อง ไม่สวย อ้วน
ดำ เราไม่เหมาะ คิดอยู่เเบบนี้ทุกวัน😒
ไม่เหมือนตอนเด็กประมาณป.1-4 จะเป็น
คนร่าเริงมากๆ พูดมากที่สุด เเต่ทุกวันนี้
เศร้าหมอง ไม่ค่อยยิ้ม จะฝืนยิ้มเวลาอยู่
กับเพื่อน เราเครียดเรื่องสอบเข้ารร.อื่น
เเละเรื่องที่เพื่อนล่อว่าอ้วน อะไรต่างๆ
มากมายหลายๆอย่าง เเละที่เราเป็นเเบบ
นี้ไม่ไช่เพราะเพื่อน เเต่เพราะ"พ่อเเม่"
เเยกทางกันตอนเราป.3 เห้อ...เป็นอะไร
ที่เเย่มากๆ จนถึงทุกวันนี้ เเม่เราไปหาคนเก่า พอเราก็มีใหม่ เเล้วทุกวันนี้ เราอยู่กับ
"ตายาย" เเละความรู้สึกนั้นก็ไม่ค่อยหนัก
เท่าไร เเต่พอตอน เพื่อนล้อ เรื่องเพื่อน
เก็บมาคิดรวมๆกัน เรารู้สึก เบื่อโลก
อยากมีเพื่อนที่เทคเเคร์เรา คอยฟังปัญหา
เราถึงอยากให้ถึงวันปัจฉิมไวๆ จะได้จบๆ
กับเพื่อนเเบบนี้สักที เราก็ไม่รู้ จะอยู่ไปทำไม ได้รางวัลอะไรมา ก็ไม่มีใครชื่นชม
เหมือนตอนเด็กที่อยู่กันครบเเบบครอบครัว เหนื่อยมากเหนื่อยที่สุด
อยู่ไปก็ไร้ค่า
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ💕😊
สิ่งที่อยากมีที่สุดที่เขียนมา คือ...
เพื่อนสนิท ที่ดี เทคเเคร์ เข้าใจทุกอย่าง
เเบบนี้สิ ที่เค้าเรียกว่า"เพื่อน" เพราะเรา
อยากได้เป็นที่พึ่งทางใจ ทุกวันนี้เราโคตร
อึดอัดอ่ะ