ปกติผมมักจะเลิกงานดึกประมาณ 1-2 ทุ่ม ผมมักจะเดินผ่านถนนสายนึงซึ่งตั้งอยู่หน้าวัดแห่งนึง ซึ่งเป็นทางกลับบ้าน
ปกติถนนสายนี้ในยามค่ำคืนไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมากนัก
จุดที่ทำให้ผมเจอเหตุการณ์ประหลาด จนทำให้ผมไม่ลืมตลอดชีวิต คือ ป้ายรถเมล์ ป้ายนึง ซึ่งตั้งอยู่เยื้องๆวัด
ผมจะพายามเล่าสิ่งที่ผมจำได้ให้ละเอียดที่สุดละกันนะครับ
เมื่อราวๆ 2 สัปดาห์ก่อนหน้านี้
มีหญิงชราคนนึงนั่งอยู่ตรงที่นั่งป้ายรถเมล์
ป้าแกน่าจะอายุน่าจะราวๆ 50-60 ผิวสีคล้ำ ผมยาวประบ่า ส่วนสูงน่าจะราวๆ 150 แต่งกายด้วยเสื้อผ้าค่อนข้างมอมแมม
ผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักในตอนนั้น
ผมเดินมาตามปกติ ผมเสียบหูฟัง ฟังข่าว ฟังเพลงไปตามภาษา
ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านป้า ป้าก็ได้ทำในสิ่งที่ผมประหลาดใจขึ้น
พร้อมเต้นคุ๊กกี้เสี่ยงทาย “ให้คุ๊กกี้ทำนายกัน” ทุ้ยยยยยย ไม่ใช่!!!!!!!!!!!
ป้าแกลุกขึ้นโว้ย พร้อมเอามือ มือข้างนึงมาจับที่แขนเสื้อผม มืออีกข้างจับที่มือผมแล้วดึงลงตามน้ำหนักตัวป้า
เป็นคุณ คุณจะตกใจมั้ยครับ ที่เปลี่ยวๆ กลางคืน
ผมร้องตะโกนดัง “เห้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!”
ตอนนั้นคือตกใจมาก สะบัดแขนเสื้อออก ด้วยความตกใจ
ผมติดสตั้น กำลัง งง ทำอะไรไม่ถูก
“มีอะไรรึเปล่าครับ ?” ผมมองหน้าป้าแล้วถามป้า
หลังจากเริ่มได้สติ ผมคิดในใจตอนนั้นนะ ว่า แกอาจจะกำลังลุก แล้วลุกไม่ขึ้นเลยหาที่ยึดรึเปล่า
“ไม่มีๆ” แกตอบด้วยเสี่ยงห้วนๆ
ผมนิ่งไปซักพัก แล้วค่อยๆเดินจากมาพร้อมความมึนงง กับเหตุการณ์ในครั้งที่เล็กน้อย
————————
เมื่อ 5 วันก่อน
ผมเดินกลับบ้านตรงเส้นทางเดิม เวลาเดิม ผมเจอแกอีกแล้ว ผมเห็นแล้วว่าแกกำลังนั่งตรงป้ายรถเมล์
ขณะที่ผมเดินผ่านป้าแกที่กำลังนั่ง แกกลับลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาที่ผมขณะกำลังเดินผ่าน นี้มันชัดเจนมาก ว่าแกเดินมาทางผมแน่ๆ
แกเข้าใกล้ผมมาก แต่ไม่ได้แตะถูกตัวผมเหมือนครั้งที่แล้ว
ผมหันกลับไปทันควัน พร้อมถามว่า “มีอะไรรึเปล่าครับ ?”
แกถอยหลังกลับไปนั่งที่เดิม พร้อมทั้งปัดข้อมือไปมือ ให้ผม ไปๆ
ผมมองหน้าแกด้วยความมึนงงเล็กน้อยพร้อมเดินจากมา
——————————
วันนี้ ผมเจอแกอีก ที่เก่า เวลาเดิม เพิ่มเติมคือแกมีถุงย้ามอะไรไม่รู้มาด้วย
ครั้งนี้แกไม่ได้นั่งเหมือนปกติ แกยืนจ้องมองมาที่ผม
และเมื่อผมเดินผ่าน แกพูดขึ้นว่า “ไป ป้ายยยย” พร้อมทั้งสะบัดมือไล่
ผมมองหน้าแก แล้วถามว่า “มีอะไรรึเปล่าครับ ?”
“ไป ไป” แกยังสะบัดมือไล่ไม่หยุด
ผมเลยค่อยๆเดินตรงไปที่แก 1 ก้าว
แกเดินถอยหลัง 1ก้าว
“ป้ามีอะไรรึเปล่าครับ”
“ไป”
ผมเดินไปที่แก 2 ก้าว
แกถอยหลัง 2 ก้าว
“ไป”
ผมเลยเดินจากมา ขณะที่เดินออกห่างจากป้ายรถเมล์ 10 เมตรได้
แกยังคงอยู่ที่ป้ายรถเมล์ แล้วยังสะบัดมือไล่อย่างต่อเนื่อง
เราไปทำอะไรให้แกนะ ผมสงสัยมากๆ
เลยหันหลังกลับ
“ไปๆๆๆๆ” แกยังไล่ต่อ
ผมเลยวิ่งกลับไปที่ป้ายรถเมล์ด้วยความเร็วสูง
วันนี้ต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
แกดูท่าทางตกใจมาก
“ป้าครับ ขอเครียหน่อย ผมทำอะไรให้ป้ารึครับ ป้ามีอะไรกับผมป่ะ”
แกเงียบ
“ป้าครับ!!!!”
แกค่อยๆยกมือขึ้น พร้อมเอามือชี้ไปข้างหลังผม
“นู้นนนน” แกพูดด้วยเสียงโทนต่ำ
ผมค่อยๆหันหลังกลับไปช้าๆ
มันค่อยๆปรากฏแสงสองดวง
.
..
...
“รถเมล์มาแล้ว ชั้นจะกลับ” แกกล่าวขึ้น พร้อมเดินขึ้นรถเมล์ที่กำลังจอด
.
..
...
ผมงงครับว่าผมทำอะไรไม่ดีรึเปล่า
ทำไมแกต้องไล่ผมด้วย
ผมกลับบ้านแล้วเจอเรื่องน่ากลัวแปลกๆกับป้าคนนึง
ปกติถนนสายนี้ในยามค่ำคืนไม่ค่อยมีคนเดินผ่านมากนัก
จุดที่ทำให้ผมเจอเหตุการณ์ประหลาด จนทำให้ผมไม่ลืมตลอดชีวิต คือ ป้ายรถเมล์ ป้ายนึง ซึ่งตั้งอยู่เยื้องๆวัด
ผมจะพายามเล่าสิ่งที่ผมจำได้ให้ละเอียดที่สุดละกันนะครับ
เมื่อราวๆ 2 สัปดาห์ก่อนหน้านี้
มีหญิงชราคนนึงนั่งอยู่ตรงที่นั่งป้ายรถเมล์
ป้าแกน่าจะอายุน่าจะราวๆ 50-60 ผิวสีคล้ำ ผมยาวประบ่า ส่วนสูงน่าจะราวๆ 150 แต่งกายด้วยเสื้อผ้าค่อนข้างมอมแมม
ผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักในตอนนั้น
ผมเดินมาตามปกติ ผมเสียบหูฟัง ฟังข่าว ฟังเพลงไปตามภาษา
ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านป้า ป้าก็ได้ทำในสิ่งที่ผมประหลาดใจขึ้น
พร้อมเต้นคุ๊กกี้เสี่ยงทาย “ให้คุ๊กกี้ทำนายกัน” ทุ้ยยยยยย ไม่ใช่!!!!!!!!!!!
ป้าแกลุกขึ้นโว้ย พร้อมเอามือ มือข้างนึงมาจับที่แขนเสื้อผม มืออีกข้างจับที่มือผมแล้วดึงลงตามน้ำหนักตัวป้า
เป็นคุณ คุณจะตกใจมั้ยครับ ที่เปลี่ยวๆ กลางคืน
ผมร้องตะโกนดัง “เห้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!”
ตอนนั้นคือตกใจมาก สะบัดแขนเสื้อออก ด้วยความตกใจ
ผมติดสตั้น กำลัง งง ทำอะไรไม่ถูก
“มีอะไรรึเปล่าครับ ?” ผมมองหน้าป้าแล้วถามป้า
หลังจากเริ่มได้สติ ผมคิดในใจตอนนั้นนะ ว่า แกอาจจะกำลังลุก แล้วลุกไม่ขึ้นเลยหาที่ยึดรึเปล่า
“ไม่มีๆ” แกตอบด้วยเสี่ยงห้วนๆ
ผมนิ่งไปซักพัก แล้วค่อยๆเดินจากมาพร้อมความมึนงง กับเหตุการณ์ในครั้งที่เล็กน้อย
————————
เมื่อ 5 วันก่อน
ผมเดินกลับบ้านตรงเส้นทางเดิม เวลาเดิม ผมเจอแกอีกแล้ว ผมเห็นแล้วว่าแกกำลังนั่งตรงป้ายรถเมล์
ขณะที่ผมเดินผ่านป้าแกที่กำลังนั่ง แกกลับลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาที่ผมขณะกำลังเดินผ่าน นี้มันชัดเจนมาก ว่าแกเดินมาทางผมแน่ๆ
แกเข้าใกล้ผมมาก แต่ไม่ได้แตะถูกตัวผมเหมือนครั้งที่แล้ว
ผมหันกลับไปทันควัน พร้อมถามว่า “มีอะไรรึเปล่าครับ ?”
แกถอยหลังกลับไปนั่งที่เดิม พร้อมทั้งปัดข้อมือไปมือ ให้ผม ไปๆ
ผมมองหน้าแกด้วยความมึนงงเล็กน้อยพร้อมเดินจากมา
——————————
วันนี้ ผมเจอแกอีก ที่เก่า เวลาเดิม เพิ่มเติมคือแกมีถุงย้ามอะไรไม่รู้มาด้วย
ครั้งนี้แกไม่ได้นั่งเหมือนปกติ แกยืนจ้องมองมาที่ผม
และเมื่อผมเดินผ่าน แกพูดขึ้นว่า “ไป ป้ายยยย” พร้อมทั้งสะบัดมือไล่
ผมมองหน้าแก แล้วถามว่า “มีอะไรรึเปล่าครับ ?”
“ไป ไป” แกยังสะบัดมือไล่ไม่หยุด
ผมเลยค่อยๆเดินตรงไปที่แก 1 ก้าว
แกเดินถอยหลัง 1ก้าว
“ป้ามีอะไรรึเปล่าครับ”
“ไป”
ผมเดินไปที่แก 2 ก้าว
แกถอยหลัง 2 ก้าว
“ไป”
ผมเลยเดินจากมา ขณะที่เดินออกห่างจากป้ายรถเมล์ 10 เมตรได้
แกยังคงอยู่ที่ป้ายรถเมล์ แล้วยังสะบัดมือไล่อย่างต่อเนื่อง
เราไปทำอะไรให้แกนะ ผมสงสัยมากๆ
เลยหันหลังกลับ
“ไปๆๆๆๆ” แกยังไล่ต่อ
ผมเลยวิ่งกลับไปที่ป้ายรถเมล์ด้วยความเร็วสูง
วันนี้ต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
แกดูท่าทางตกใจมาก
“ป้าครับ ขอเครียหน่อย ผมทำอะไรให้ป้ารึครับ ป้ามีอะไรกับผมป่ะ”
แกเงียบ
“ป้าครับ!!!!”
แกค่อยๆยกมือขึ้น พร้อมเอามือชี้ไปข้างหลังผม
“นู้นนนน” แกพูดด้วยเสียงโทนต่ำ
ผมค่อยๆหันหลังกลับไปช้าๆ
มันค่อยๆปรากฏแสงสองดวง
.
..
...
“รถเมล์มาแล้ว ชั้นจะกลับ” แกกล่าวขึ้น พร้อมเดินขึ้นรถเมล์ที่กำลังจอด
.
..
...
ผมงงครับว่าผมทำอะไรไม่ดีรึเปล่า
ทำไมแกต้องไล่ผมด้วย